- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر فاضل خمیسی :
روزگاری که صدای پایش می آمد نظم و انضباط خانواده دو چندان میشد ، سخن که می گفت ، گوش ها تیز می شد ، یاد سکوت پرمعنا و مملو از هیبتش بخیر، غم هایش همه را به ماتم می برد و دستانش واسطه ی روزی ِ خدا بود، حضورش از هر چراغی روشن تر و امنیت بخش تر بود ، او سایه ی خدا بر سر خانه بود ؛
آری : پدر را می گویم ...
حالا اما او ، کمتر حرف می زند تا مورد تمسخر واقع نگردد و آهسته به خانه میآید تا مورد غرولند خانواده قرار نگیرد، حتی در فیلم و سریال ها «پدرها» را پخمه نشان داده و بعنوان سوژه ی خنده دار مورد توجه قرار می گیرند.
اولین قربانی ِنداری «پدرها» خود پدرها هستند، کسانی که آنقدر حس کم خودبینی به آنها تزریق شده که خویش را بار اضافی خانواده دانسته و این تحقیرِ تحمیلی مثل خوره روح و جسم شان را بیصدا می خورد.
چه بر سر اجتماع آمده ، که بازنشستگانش که پس از سال ها خدمت و زحمت باید در عزت و آرامش و مرکزثقل زندگی قرار گیرند کنون به مانندِ قربانی «اژدهای» بی کفایتی برنامه ریزان اجتماعی، اقتصادی و سیاسی باید به مسلخ عزلت و گوشه نشینی محقرانه باقی عمر را به حسرت طی کنند.
و آخر کلام : خدا «پدر» بود ...
