شوشان - محمدسعید بهوندی :
نوشتهاند و مینویسند که؛
دین آمده تا مسیر انسان را هموار، روشن و پاکیزه گرداند. زنجیرها را از پاهایش باز کرده و موانع را به کمک انگیزه، اراده و آگاهی که به او میدهد، از سر راهش بردارد.
دین آمده تا به کمک تربیت و معرفتی که انسان را از آن برخوردار میگرداند، وجودش را از رذالتها پاک نموده و او را در یافتن و ساختن ابزارهای رشد و پیشرفت، به سمت کمال یاری و رهنمون سازد.
دین آمده تا وجود انسانِ باورمند را آنچنان قوی، وسیع و باظرفیّت سازد، که همهی هستی را به راحتی در درونش جای داده و آنرا مسخّرش گرداند.
❄️دین آمده تا به انسان یادآوری کند؛ تو قادری با تربیت خویش آنچنان قدرت، ظرفیّت و معرفتی در خویش بوجود بیاوری، که حتّی همان کنی که خالقِ قادر تو میکند.
آیا جای چنین محصول و نتایجی در نزد دینداران، یا بهتر بگوییم؛ "مدعیان دینداری" در جامعهی ما خالی نیست؟! چنانچه پاسختان مثبت است، چرا چنین است؟!