شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۱۰۴۴۲۱
تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۳۹۹ - ۱۴:۲۵
شوشان - علی عبدالخانی :
اشاره : این مطلب را در ۱۶ مرداد ۹۷ به مناسبت روز خبرنگار نوشته بودم. بنا به ضرورت همان نوشته را با مقداری حذف و اضافه بازنویسی کرده ام. بدلیل رواج ادبیات تهدیدی - افترایی در فضای بدون در و پیکر مجازی شاید خواندن آن مفید به حال مخاطبین خاص نگارنده باشد:

گزارش یا یاداشتی انتقادی منتشر می شود و از قضا بالاترین مقام موسسه آن را می خواند. یاداشت ضمن لحاظ اصول اخلاقی و قانونی، به مصادیق سوء مدیریت و قصور و تقصیر مدیرِ مزبور اشاراتی صریح داشت که همین امر مدیرِ مذکور را بشدت عصبانی می کند و می رنجاند. حاشیه و همه ی همه فن حریفان نزدیک به خود را که از قضا درایت و تخصص چندانی در نحوه ی تعامل با افکار عمومی ندارند را جهت همفکری!! و خروج از این رسوایی رسانه ای فرا می خواند.

مدیر با صدای بلند خطاب به حاضران فریاد می زند: چه باید بکنیم و چه پاسخی برای انتقادات دقیق و مستند آن مطلب دارید؟!.

شخصی با ژستی فاتحانه و به شکلی که نشان بدهد از هوش و ذکاوت بالایی برخوردار است خطاب به مدیرِ آشفته و نگران می گوید: *" من چنین روزی را پیش بینی می کردم و به همین منظور چند قلمِ پراکنده شده در کوچه و پس کوچه های فضای مجازی را از قبل آماده کرده ام. دادن جوابیه برای ما بسیار پر هزینه است زیرا ما دلایل کافی و مستند برای رد انتقادات نداریم و نمی توانیم فعالیت های ناموجودمان را توجیه کنیم همچنین شاخص های عملکردی ما منفی و قابل ارایه به افکار عمومی نیستند، در عوض دوستان اجیر شده ی ما بدون ذکر ذره ای از عملکرد یا پاسخ گفتن به محورهای فراوان انتقادی، مستقیماً آن نویسنده و منتقد را نشانه می روند و از بُعد فردی - شخصی ایشان را تخریب!! می کنند. قلم های اجیر در مقابل مقداری انتفا ابایی از ذبح اخلاق در روز روشن ندارند و ما به چنین آدم هایی بشدت نیازمندیم. شما نگران نباشید زیرا آن زردنویسان حتماً کار خود را شروع کرده اند و از همه توان خود جهت تخریب فلان منتقد و تمرکز بر جنبه های فردی ایشان استفاده خواهند کرد. کار آنها مخلوط کردن افترا و توهین و ترکیب این دو با تهدید در فضای مجازی است.

فقط چند ساعت از انتشار آن یاداشت انتقادی گذشته بود که آن شخص با همان ژست فاتحانه سر می رسد و خطاب به سوژه ی این نوشتار می گوید: قربان ببینید چه بلایی بر سر نویسنده ی آن یاداشت انتقادی آورده اند. چه برچسب هایی که به آن نچسبانده اند!. همانطور که گفتم اینها ابزارهایی هستند که اگر منافعشان بخوبی تامین شود از هر خط قرمزِ غیر اخلاقی عبور می کنند. باید هوای آنها را داشته باشیم. قربان دیدید یک مقدار کم از انتفاعات چگونه توانست موتورِ اجاره ای آنها را روشن کند.

 نتیجه :
قطعا نوشته ی فوق بیانی از خیال نیست بلکه جزیی از یک‌ واقعیت تلخ است. نکته ی مهم آن است که این قبیل قلمهای زرد و کم منزلت عمر زیادی نمی کنند. دوستان ارزشمندم در صف اول مطبوعات استان که در کُلیت این مقال با من هم عقیده هستند، تصدیق خواهند کرد که در ۲۵ سال اخیر بسیاری از زردنویسانِ عجول و آزمند آمدند و در کمال بی پروایی لباسِ اخلاق و انصاف و قانون را فقط بخاطر مقداری انتفاع های کم ارزش از تن بدر کردند و عُریان شدند و به همین دلایل از صحنه و عرصه ی مقدسِ " قلم بدستی و یاداشت نویسی و... " به تدریج محو شدند.

اصولاً عمرِ بی اخلاقی بویژه اگر بی اخلاقان اجیر هم باشند و بخواهند در عرصه های فرهنگی حرفی گفتن داشته باشند واقعاً عُمر آنان کوتاه است. منفعت طلبان چه بخواهند یا نخواهند پس از یک دوره ظهور و بهره مندی بسرعت افول می کنند و به همراه افتراهای تهدیدگونه شان از صحنه این صنفِ شریف و فرهیخته حذف می شوند.

قلم حیا دارد و فوق العاده مقدس است و عمرِ جوسازان بی قید و بند نمی تواند بیشتر از عمرِ شارژکنندگانشان باشد. 

امیدوارم مجموعه ی اخلاق مند مطبوعات استان از وجود بی مقدارانِ اجیرصفت که تنها هنرشان توهین و تهدید منتقدان است، برای همیشه پاک شود.
نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار