پرسش: چرا مردم روزگار ما مانند قدیم از نصیحت و خیرخواهی دیگران استقبال ننموده و با شنیدن آن خوشحال نمی‌شوند؟! پاسخ: مردم ما نیز مانند همه جای جهان، هر چه از گذشته فاصله می‌گیرند، دسترسی‌شان به دانش و اطلاعات، متکی به خود گردیده و مستقل از دیگران می‌شود.

یعنی؛ هر فرد بدون نیاز به دیگری و تنها با در اختیار داشتن یک گوشی همراهِ اندرویدِ متصلِ به اینترنت، تقریباً هر آنچه از دانش، اطلاعات و دستاوردهای بشری را در زمینه‌های مختلف نیازمند و علاقه‌مند است، به روز شده، فراوان و به سرعت، می‌تواند در اختیار داشته و استفاده نماید و دیگر مانند روزگار قدیم، در قفسه‌های عریض و طویل‌ کتابخانه‌ها آنهم با صرف وقت زیاد و تحمل مشکلات رفت و آمد و یا نزد فردی دانشمند در جستجوی مختصری اطلاعات و آگاهی و تا حدودی قدیمی نمی‌گردد، بلکه با کنکاش دائمی در تلفن همراه خود به آنچه می‌طلبد، دست می‌یابد.

امّا بدیهی است که اخلاق و رفتارش نیز به سرعت و گستردگی در مسیر فردیت و تنهایی و عزلت‌گزینی قرار می‌گیرد.

لذا طبیعی است چنانچه مشاهده نماییم؛ روز به روز از نصیحت و موعظه بیشتر فاصله گرفته و بقول معروف؛ از آن فراری می‌شود. چون کمتر خود را به آن محتاج احساس می‌نماید.

امّا کاملاً خطاست، اگر به این وضعیّت جدید مانند یک معضل و نقص نگاه کنیم، زیرا این گذرگاهی که از دیدگاه برخی بسیار خطرناک تلقی می‌شود، چیزی نیست بجز همان مسیر قدیمی ما، که آنرا پیموده‌ و حال به اینجا رسیده‌ایم و شک نکنید که با سرعت بیشتری از قبل، این مسیر را به سمت آینده همچنان ادامه خواهیم داد.

پس راه همان است، فقط ابزاری که برای پیمودن مسیر و زندگی در اختیار ماست، با توجه به رشد تکنولوژی تغییر شکل و کارکرد و حتی ماهیت داده‌اند. چنانچه این تحلیل و آنالیز مختصر را بپذیریم، بخش اعظمی از نگرانی ما حل شده و آنگاه فرصت بیشتری می یابیم تا به راهکارهای نو و شایسته، برای رفع نگرانی‌ها و دفع خطراتی که پیش روی ماست، اندیشه نموده و طرحی نو دراندازیم.

و امّا چرا نگرانی؟!، ما اصلاً نیازی نداریم تا اینکه همچون رمی‌جمرات بسوی تکنولوژی، به امید کسب ثواب، سنگ پرتاب نموده و با آن از در دشمنی و لاجرم جنگ درآییم.

او فاقد تقصیر بوده و تنها حاصل و متاثر از اندیشه‌‌ و تلاش طبیعی انسانها در جهت رشد علوم و همچنین نیازهای تازه‌ی آنان، متناسب با روزگاری که در آن زندگی می‌کنند، در همه‌ی زمانها و مکانهاست و زین پس می‌بایست حیاتمان را با استفاده از همین ابزار، محصولات و دستاوردها به پیش ببریم، همچنانی که در سالیان و روزگاران گذشته با ابزار زمانه‌اش به پیش برده‌ایم و امّا چنانچه نگران بُعد معنوی زندگی‌مان بوده و شنیدن نصایح را هنوز ضروری می‌دانیم، می‌بایست به تقویت آن بخش از اندیشه‌ها و راهکارهایی که به سلامت رفتار و زیستِ فاقد انواع آلودگی‌ می‌پردازند، کمک نماییم.

استفاده و توجه باظرائف بیشتر به تربیت مطلوب، آموزش‌های مستمر و استاندارد، بهره‌بردن از ظرفیّت‌های آداب و سننِ اصیل و بومی و تقویت جنبه‌های موثر و قوی نوعدوستی و همزیستی مسالمت‌آمیز که در ذات و سیرت و فطرت ما انسانهاست، همه و همه به مقدار بسیار زیادی می‌توانند حلال نگرانی‌ها و دغدغه‌های معنوی ما باشند.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه