- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۱۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۷:۰۴
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - محمد سعید بهوندی :
جناب آقای دکتر علی لاریجانی با ریاست سه دوره(دوازده سال) بر مجلس شورای اسلامی و تقریباً دخالت مستقیم در سه برنامه‌ی توسعه‌ی کشور و وجود بند ج ماده‌ی ۵۰ برنامه‌ی پنجم("به منظور رفع نابرابری و تبعیض بین بازنشستگان سنوات مختلف، اعمال احکام و جداول مواد (109) و (110) قانون مدیریت خدمات کشوری براساس ضریب مصوب دولت برای بازنشستگان با تصویب هیأت وزیران مجاز است.") و ماده‌ی ۳۰ برنامه‌ی ششم توسعه("دولت مکلف است بررسی‌های لازم جهت برقراری عدالت در نظام پرداخت، رفع تبعیض و متناسب‌سازی دریافت‌ها و برخورداری از امکانات شاغلین، بازنشستگان و مستمری‌بگیران کشوری و لشکری سنوات مختلف را انجام دهد.") و با داشتن مسئولیت مستقیم در نظارت بر اجرای قانونی که خود و دیگر نمایندگان واضع آن بوده است، تقریباً میتوان ادعا کرد که؛ "هیچ قدم قابل توجهی در راه اجرای همسان‌سازی بازنشستگان کشوری، لشکری و تامین اجتماعی برنداشت، علیرغم اینکه به راحتی می‌توانست اینکار را انجام دهد!."
از این گذشته؛ عملکرد و راه و روش ایشان در سیاست و مدیریت، همواره سبک و سیاقی گنگ، پیچیده و غیرشفاف داشته و کمتر قابل تحلیل و آنالیز بوده و با معیارها و شاخص‌های شناخته‌شده‌ی راهبری، برای رسیدن به رشد، ترقی و توسعه‌ی همه جانبه و پایدار کشور نیز فاقد سازگاری مطلوب است.
سبک مدیریتی ایشان علیرغم اینکه نزدیک به نوع اقتضایی و اتفاقاً از نوع سبک‌های نو در مدیریت است، امّا متاسفانه باز این اقتضاء آن چیزی نیست که در پی و مسیر حل مشکلات، گشودن گره‌ها و انتخاب و اتخاذ مناسب‌ترین تصمیمات برای پیشرفت کشور باشد، بلکه اقتضایی است که معمولاً بیشتر مصالح فردی و آینده‌ی خودشان در آن دیده و گنجانده می‌شود!
