ایستادیم و دلخوش به اینکه اجر ما محفوظ است و تاوان سنگین استان را برادران و خواهران مسئول جبران میکنند .ولی نشد که نشد .بطوری نشد که برای هر خواسته کوچک باید قیام و اعتراض میکردیم و بکنیم .جنگ‌تمام شد ولی کماکان دلارهای نفتی حاصل، حق خرج شدن در استان را نداشتند و جز وعده سرخرمن وزیر (از جمله وزیر صنایع و معادن ،آقای نعمت زاده)حاصلی نبود. اعتراض کردیم نه بخاطر مشتی دلار ،بلکه برای کار و تنی چند از همشهریان کشته و بازداشت و بعد مصوبه جدید شورای امنیت آمد که مصوبه قبلی لغو و سرمایه گذاری آزاد.

اعتراض به ناتوانی در تامین معیشت ناشی از بیکاری و عدم استخدام نیروهای بومی در صنایع بزرگ ودرخواست حمایت از صنایع کوچک که اشتغالزا بودند کردیم.نشد که نشد.

گرد و عبار و ریزگردها نفس را به شماره انداخت و مردم درمانده به شهرها هجوم آوردند وگسترش حاشیه نشینی مزید بر علت .بالاخره نه کاری برای مردم درست شد و نه معیشتی و نشد که نشد.

بالاخره سیل آمد و همان داشته های اندک را برد و اعتراض خیابانی شد،شدیم اغتشاشگر و بعد از خاموش نمودن صدایمان و دادن وعده های تو خالی و بدون حمایت از صنایع و معیشت در افکار خود دوباره غرق شدیم..نشد که نشد .

آب ها را بردند و خوزستان را خشک کردند و کسی از مدیران پر مدعا دم بر نیاورد که بگوید آخر کار چه میشود.صنایع کوچک حمایت نشدند و حتی پتروشیمی ها حاضر نشدند یک‌کیلوگرم!! مواد اولیه به واحدهای تولیدی بدهند (علیرغم مصوبات استانداری) ولی از گاز و تسهیلات و آب و خاک استان هرچه خواستند استفاده کردند و حتی عوارض زیست محیطی را ندادند تا بشود درخت و فضای سبز.

فولادی ها هم به پیروی از پیشکسوتشان(پتروشیمی ها)حاضر نشدند ورق مورد نیاز صنایع استان را مستقیم تحویل دهند . سیمانی ها هم با یک‌هفته قطعی برق، تلافی اش را در بورس سر مردم در آوردند و قیمت تا ۱۵۰ درصد رقابت خورد که همه بفهمند با صنایع بزرگ‌نمیشود شوخی کرد و مملکت مال آنها ست .

همه و همه جمع شد و قشر بیکار افزایش و خانواده های سرگردان و نبود یک متولی درد آشنا برای چاره جویی .(انکه هم میگفت ،گوش شنوایی در دولت نمی یافت ).خلاصه اینبار هم نشد که نشد و بی آبی و مردم کف خیابان وآشوبگر و آنچه که میبینید.

نمیدانم واقعا مسئولان چه فکر میکنند و چطور فکر میکنند که هر بار یک شیوه برخورد با‌ ما را پیشه میکنند.

واقعا فکر کرده اند ما از یک‌سوراخ چند بار گزیده میشویم؟

ما متوجه شدیم که دادن این اعتبارات اندک (تازه اگر لطف کنند)چاره کار نیست.

باید برای تامین معیشت و زندگی مردم فکری کرد.لغو مصوبات غیر کارشناسی انتقال آب و توسعه آبیاری های نوین و حمایت همه جانبه از صنایع بطور ویژه و رفع سریع مشکلات آنها برای یک دوره حداقل سه ساله است.قول وزیر و استاندار و معاون هیچ الزام اجرایی ندارد و برای بهبود اوضاع و برای آخرین تیر ترکش، فقط میشود با برادران سپاه و نماینده رهبری توافق کرد و لا غیر.

این برداران هم خودشان میدانند که نمیتوانند برای همیشه حکم عصای موسی را برای دولتها داشته باشند و هر کجا کم می آورند از آنان هزینه کنند.

لذا از این برادران بزرگوار خواهشمندیم سریعا با انجمن ها و سازمانهای مردم نهاد جلسه ای (ظرف یک هفته ) برگزار و خواسته ها جمعبندی و پیگیری شود تا فردا روزی دوباره نگوئیم نشد که نشد و همان بهتر اغتشاشگر بنامند مان و فریاد بزنیم حق گرفتنی است نه دادنی.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه