- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
درتفسیر سخن مولانا در مثنوی :
شوشان - مهری کیانوش راد:
مولانا در مثنوی ، دفتر اول بیتی دارد ؛ که :
هم نشینی مقبلان چون کیمیاست
چون نظرشان کیمیایی ، خود کجاست .
حافظ نیز بیتی دارد ، که : آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند آیا بود که گوشه ی چشمی به ما کنند.
از نظر زمانی ، مولانا مقدم بر حافظ بوده ، اما هر دو به دنبال کیمیاگران معنا ، عمری به جستجو گذرانده اند.
سهم مولانا شمس تبریزی می شود و سهم حافظ پیر مغان .
واقعا هم نشین یا دوست مقبل کیمیاگر چه کسی و چه ویژگی هایی دارد ؟
شمس تبریزی را مولانا دوست می داند .
شمس تبریزی مولانا را دوست می داند .
شمس می گوید :
کسی می خواستم از جنس خود تا او را قبله سازم .
مولانا می گوید:
گر ز تنهایی تو ناهیدی شوی
پیش ظل یار خورشیدی شوی.
در لحظه ای خجسته یکدیگر را می یابند ، با فاصله ای در حدود سی و اندی سال.
در ساحت معنایی این بزرگان ، دوست معنایی دیگر می یابد .
اولین قدم شمس برای کمال مولانا این است ، که مولانای جوان کتب محبوب پدر خویش را کنار بگذارد .
شرط درست دیدن رها شدن از وابستگی است .
انسان باید با چشم خود ببیند ، با گوش خود بشنود و با عقل خود تصمیم بگیرد .
شاید به ظاهر آسان باشد ؛ اما دهشتناک تر از این نیست که چوب نقادی به گذشته و حال خود بزنی و آن بشوی که تاکنون نمی شناختی.
دوستی شمس ، مولانا را وارد دنیای تازه ای از شناخت می کند ، به گونه ای که مریدان مولانا آشفته و کمر به قتل این یگانه دوست می زنند .
مولانا همه ی زندگی امروز خود ، بار معنایی انسان دوستانه ی آثار خود را در گرو این همنشینی و دوستی یک سال و اندی ماه است.
با توجه به رویداد شمس و مولانا باید گفت :
هر چند کتاب یکی از بهترین دوستان است ، اما نه بهترینی که بهتر از آن نباشد .
در دنیای پر اضطراب ، هر لحظه ی زندگی انسان ، چه در گذشته و چه در زمان حال ، که روز به روز ساحت تنهایی انسان افزون تر می شود و سقف بلند تنهایی و دیوارهای سرد بتونی که دور تا دور انسان امروزی را احاطه کرده است ، اگر دوستی از گوشت و استخوان داشته باشیم ، والاترین نعمت هستی است .
«دوست انسان »والاترین کیمیاگر هستی است .
اگر واقعا دوست ، دوست باشد .
هر لحظه از زندگیِ با دوستِ به کمال رسیده ، حتی آشنا به کمال ،جان انسان را سرشار از کمال و آگاهی می کند .
در نظر این بزرگان ، دوست کسی نیست که اوقات خود را با او به شادمانی معمولی سپری کنیم ، به گونه ای که جزیی از روزمرگی ما باشد .
بلکه دوست ، تلنگری از عالم معنا در زندگی عادی زندگی ماست .
وجود چنین دوستی مبشر شادی است ، اما از نوع حقیقی آن .
جنس این شادی از نوعی است ، که در تلخ ترین ایام کام تو را شیرین می کند ، از تو انسانی می سازد که به قول مولانا :
گز فلک زهر ببارد همه شب
من شکر اندر شکر اندر شکرم
این شکر با روح کسانی خوش می آید که شکر شناس باشند .
به همین دلیل است ، که :
یافتن دوستی مقبل ، به تعبیر مولانا ،مانند یافتن گنجی نهان است .
یافتن دردانه ی هستی است ، یافتن کیمیاگری که به کیمیای عشق بلندت می کند ،
دستت را می گیرد ، از نیروی حیات سرشارت می کند ، حس انسان بودن به تو می بخشد ، عصایت می شود ، تا پای قوی داری و قدرت راه رفتن پیدا کنی .
چشم ت می شود تا بهتر ببینی .
یار عقل تو می شود ، تا درست تر اندیشه کنی .
یافتن چنین دوستی چه کیمیایی خواهد بود و چه ثروت عظیمی.
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
گفتند یافت می‌نشود جسته‌ایم ما
گفت آنک یافت می‌نشود آنم آرزوست غزل ۴۴۱ مولانا
نظر مولانا در ابیات بالا این است دوست یافت نمی شود؟؟!
آیا این غزلها قبل پدیدار شدن شمس بوده؟