شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۱۰۷۶۸۴
تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۴۰۰ - ۱۷:۱۵
شوشان - سید سجاد جلویانی:

در تقویم جنبش های دانشجویی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ ش ،  گرامی داشت سال گرد چنین روزی همواره از دو سطح قابل بررسی بود . 

سطح اول :
دانشجویان دانشگاه تهران و سایر دانشگاههای  ایران برای زنده نگه داشتن آرمانهای دانشجویی اقدام به گرامی داشت این روز  بصورت یک حرکت نمادین دانشجویی دارند  .

اصل این حرکت در زمان خود دارای جنبه طاغوت ستیزی و آمریکایی ستیزی بود که منجر به شهادت سه انسان فرهیخته و اسارت تعداد زیادی از دانشجویان توسط ساواک گردید .  این روز مطالبات سیاسی دانشجویان و نخبگان دانشگاهی را در متن خود  مطرح می نماید .

از دهه دوم انقلاب اسلامی  مطالبات دانشجویی رنگ و بوی جدیدی پیدا کرد و از آرمان خواهی انقلاب اسلامی به تقابل با آرمان های نظام اسلامی تبدیل گردید  و در برابر مواضع سیاسی دولت ها و نظام جمهوری اسلامی ، مطالبات  سیاسی ، اجتماعی خودرا درخواست می کند .

مؤلفه های مانند :  اصلاحات مورد نظر در قانون اساسی ، عدالت اجتماعی ، آزادی سیاسی ، تفکیک وظایف دین و دولت در نظام سیاسی جمهوری اسلامی ،  حقوق زنان با تاکید بر فیمنیستی  زنان ،  تفاهم با آمریکا و اروپا ، نفی استکبار ستیزی ، حذف ادبیات جهادی و سیاسی امت اسلامی   ، حقوق اقلیت های سیاسی و مذهبی  و ....  ، در مجموع از مهم ترین خواسته های جنبش دانشجویی  در بحران های سال ۱۳۷۸ و ۱۳۹۸ ، است . 

سطح  دوم : 
دولت مردان سیاسی جمهوری اسلامی از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی ، دانشگاه را بصورت مرکز تحول سیاسی دولت ها درآوردند و با حضور هدف مند سیاسی در چنین مراسماتی تلاش دارند ایده و افکار خودرا در قالب یک جریان ملی و دینی طرح نمایند و بدنه دانشگاهی را بصورت انبوه و نمادین همراه خود سازند .

از دوره دکتر  ابوالحسن بنی صدر ، شهید رجایی ، ایت الله خامنه ای ، آیت الله هاشمی رفسنجانی ، حجت الاسلام خاتمی ، دکتر احمدی نژاد ، دکتر روحانی و دکتر رئیسی  این جریان وجود دارد . و هر کدام سعی و تلاش داشتند تا جوهر فکر سیاسی و حاکمیتی خود را در این نشست سیاسی تحقق بخشند .

تمامی این رئیس  جمهوران با چالش موافقان و مخالفان سیاسی خود در این همایش های یکطرفه روبرو بودند و بازتاب آن همه ساله در رسانه ملی و مطبوعات انعکاس داشت .

اینکه چه اصراری است که راه رفته و تجربه شده را رئیسان جمهوری اسلامی امتحان نماید پرسشی جدی است که باید پاسخ گو باشند ؟ در کشور های انقلابی با گرایشات سیاسی مختلف ممکن است در طی یک یا چند دهه ، یک رئیس جمهوری در دانشگاهی بصورت نمادین حضور  یابد .اما اینکه دانشگاه  بصورت ثابت پایگاه فکری ر ؤسای جمهور باشد فاقد سابقه است .  

تأملی در سخنان (‌ محمد حسین بیات ) دبیر  انجمن اسلامی دانشگاه شریف پیش از سخنرانی دکتر رئیسی قابل توجه است.

سخنان این برادر دانشجو بجای رعایت ادب و ترغیب رئیس جمهور به اقدامات اصلاحی ، تماما همراه باتوهین و افتراء بود.

بهتربود از رئیس جمهور تقاضای آزادی زندانیان دانشجویی می شد و بجای تسویه حساب سیاسی   راه تفاهم انتخاب می گردید .‌من بعنوان یک طلبه حوزه و دانشگاه همیشه اعتقاد دارم روسای جمهور وظیفه ای برای حضور در دانشگاه ندارند.

مراسمات گرامی داشت دانشجویی باید  توسط نهادهای دانشجویی انجام شود تا بتوانند آراء و اندیشه خودرا آزادنه در قالب فعالیت مدنی انجام دهند.  از سوی دیگر آثار حمایتی  مدیریت سیاسی دولتها  باید در دانشگاه ها انعکاس داشته باشد .‌

تا بتوانند در یک فضای مشترک همکاری داشته باشند .‌ و از تنش و چالش سیاسی میان دولت و جنبش دانشجویی جلوگیری گردد . و بجای تقابل ، تفاهم فکری و سیاسی  رویه ثابت گردد .

شایسته است دولت و قوه قضائیه در یک نقشه راه مشترک در چنین روزی بخشی از زندانیان سیاسی دانشگاهی را آزاد سازند تا شاهد ارامش دانشگاها باشیم.
نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار