- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر حسن دادخواه:
"چرا" از ادات پرسشی و برای اطلاع یافتن و جستجو پیرامون علت ها و زمینه های بوجود آمدن یک پدیده است.
"ارج" به معنای منزلت و ارزشمند بودن است. بنظر می آید که ارج و منزلت و ارزشمندی افراد و مشاغل و حرفه ها و جایگاه ها در سنجش با گذشته، رو به کاهش و نیستی گذاشته و بلکه به ضد ارزش تبدیل شده است.
در تبیین و تحدید و فاصله گذاری میان برهه گذشته و برهه حال و کنون، دست آویختن به پیش و پس از انقلاب اسلامی چندان درست و منطقی به نظر نمی آید.
گویی حرکت طبیعی زمان از گذشته تا به اکنون در مسیر کاستن از "ارجی" است که بطور سنتی نسبت به افراد و مشاغل و جایگاه ها روا می شده است. شاید هم روند این " بی ارج شدن" پدیده تاره و مبارکی برای جامعه امروز ما باشد!
در گذشته های نه چندان دور، در ایران، هنرمندان با یک ظاهر و باطن بر صفحه سیاه و سفید تلویزیون و سینما ظاهر می شدند.
بسیاری از آنان به "دهش و بخشش" نامدار بودند و تعدادی نیز پس از مرگشان پرده از خیردستی و مردمداری آنان برداشته می شد.افشاگری و آبروبری و تغییر ضد و نقیض از چهره ها واقعا بی معنا بود و از این رو، همه مردم آنان را از ته دل دوست داشتند.
در میان ورزشکاران، سخت کوشان و ساده زیستان و رادمردان، فراوان بود و خبری از کج دستی و پول دوستی و فداکردن حیثیت های ورزشی شنیده نمی شد.
آموزگاران و معلمان و استادان دانشگاه و مراکز علمی و آموزشی نزد همگان حتا شهروندان مدرسه ندیده، از ارج و احترام برخوردار بودند.
با همه تبلیغات منفی علیه سیاستمداران و نظامیان بلند پایه ولی از خوشنامی و ایراندوستی حتا عبادت و دینداری تعداد فراوانی از آنان، سخن ها فراوان بود.
امامان جماعت و پیش نمازها و روحانیان محلات و مساجد کوچک و نمور نزد آحاد مردم، حتا آنانی که پایشان به مسجد باز نشده بود، زاید الوصف بود.
بقالی ها و فروشندگان مغازه های سرکوچه، رازدار مردم بودند و این سخن شهره بود که برای تحقیق از اخلاق و رفتار همسر آینده، از بقال و فروشنده سر کوچه آن، جویا شوید.
پزشکان، حکیم خوانده می شدند و به دستگیری از بیماران دست تنگ و زیستی همسان با دیگران، مشهور بودند.
مطربان و نوازندگان، اهالی سکر و سرمستی، قماربازان و ذزدان نیز به مرام هایی چون احترام به زنان و ضعیفان و بزرگسالان پایبند بودند.
اما و اما با گذشت زمان و هر چه به حال و اکنون نزدیک تر شدیم،" ارج و منزلت" افراد و مشاغل و جایگاه ها، فرونشست و روز به روز ادامه دارد.
به تله انداختن یک کارمند زن و ربودن زینت آلات او آنهم از سوی چند نو جوان، تغییر چهره هنرمندی که مورد وثوق مردم بود، بی اخلاقی های ورزشی و زد و بندهای سرسام آور در دنیای سیاست ورزی، تک جمله های عجیب و غریب از سوی امامان جمعه و جماعت که حتا مو بر بدن مسجد ندیده ها سیخ می کند، همه و همه از پدیده های عصر بی "ارج" شدن در جامعه ایران است.
نمی دانم آیا باید دنبال مقصر گشت؟ یا همه مقصریم؟ یا مقصری وجود ندارد و این اقتضای امروزی است؟
