- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
رو آوردن به دخانیات و مواد مخدر ، همیشه از خوشی نبوده و در صورت فراگیر شدن و تبدیل به یک هنجار ، می تواند نشانه های یک بیماری روانی در افراد و اجتماع و افسردگی جمعی باشد.
شوشان - شاهپور زندی:
شادروان علی حاتمی ، همواره درونمایه ی نوشته ها و کارهایش را بر وطندوستی و بن مایه ای از روان شناسیِ شخصیت مردم ایران نهاده است؛ همانجا که بر واژگانی ناب از ادبیات و ادیبان پارسی در فیلمهایش تاکید دارد.
در بخشی از مجموعه ی «هَزار دستان» به بررسی روان شناسی سیاسی ایرانیان در اواخر قاجار و میانه ای از پهلوی با ترکیبی از خیالپردازی هنری از سینما و مهارت در واژه سازی ادیبانه پرداخته است ، آنجا که مفتش دارالحکومت در خیابانهای اطرافٍ محل جنایت از مردم موجود ، در باره چگونگی و‌چرایی قتل می پرسد و هریک از افرادی که مشغول مکیدن دود قلیان و چپوقی درازدسته و وافوری زینت شده هستند ، پاسخی گنگ و پرت می شنود ؛ درخود می رود وناامید از جماعتی که یا خمارند و یا گنگ اند و یا خواب زده اند ، نا امید می شود .
علی حاتمی با تصویر کشیدن ناهنجاری های پراکنده ی اجتماعی موجود در سیاست و اجتماع و فرهنگ و حاکمیت آن دوره از تاریخ ایران به خشم فروخورده ی ایرانیانی می پردازد که در قهوه خانه ها و شیره کش خانه ها و زیرگذرهای گذرگاه ها ، نیروی جسمی و روانی خود را ناخود آگاه ، مهار و یا مدیریت می کنند !
بهانه ی این نوشتار:
چند وقتی است در خیابان های اغلب شهرهای کشور که قدم بر داریم ، فروشگاههایی می بینیم با انباشته هایی از انواع توتون معطر و قلیانهای منقش به عهد قجر و سبیلهایی افراشته از نخوت و غرور و انواع ذغال و منقل در اندازه های مختلف که نمی دانم در کدام صنف و یا اتحادیه ی صنفی جا داده می شوند !
صنف نامتعارف و تازه ای که باید برای انتخاب نامش هم از فرهنگستان ادب پارسی مدد خواست.
بله ، مغازه های فروش قلیان و تنباکو و انواع ذغال در خیابان و تنوع ابزار موجود در آنها
که هر روز بر تنوع و تعدادشان اضافه‌می‌شود.
چرا قلیانی که کم کم از فرهنگ ایران و ایرانی رفته بود دوباره و سر افرازانه برگشت ؟!
چرا قلیانی که در حال حذف از قهوه خانه بود اینگونه فرا گیر شده است ؟
چه شد که قلیان منقش به نقش های قجری در تزیینات خانه ها قرار گرفت ؟
پاسخ ساده است.
قلیان بخشی از آیینه تمام نمای روزگار ما ایرانیان است.
تعصب هم نداشته باشیم ، کافی ست کمی صبورانه به پیرامونمان نگاه کنیم .
این دستگاه دخانی که نماد وادادگی و شکست و نامیدی است ، می گوید تو راهی برای رفتن نداری و به نشستن دعوت می کند، با سرخی ذغال گداخته اش ، خشم تو از روزگار را نشانه می رود و نفس تو را رنگ کرده و به بلعیدن همه شکست ها و ناکامی ها در یک کام سنگین و پک های پیاپی و با فریادهای فروخورده تو همراه می شود .
این بُت بدترکیب ، به گریزگاه و پناهگاه میلیون ها جوان ایرانی تبدیل شده که منع شده اند از شادی، لبخند،از شور و نور و صدا و آنان که راه امید و آینده برایشان مسدود شده و عشق برایشان داستانی از اساطیر باستان و افسانه های داستان !
قلیان ، اگر بخشی از زندگی شود ، نمادی از روزگار سرخوردگی و افسردگی و ناامیدی هم می شود .
نتیجه ی مدیریتی ناخوش و خود خواهانه در پیدایش آنچه که می بینیم یا منصفانه بگوییم بخشی از آنچه که در حال تجربه هستیم .
نتیجه:
رو آوردن به دخانیات و مواد مخدر ، همیشه از خوشی نبوده و در صورت فراگیر شدن و تبدیل به یک هنجار ، می تواند نشانه های یک بیماری روانی در افراد و اجتماع و افسردگی جمعی باشد.
