از او سؤال نکرد در این وانفسای زندگی چگونه میشود به او کمک کرد؟ حتی برایشان سؤال پیش نیامد که چرا علیرغم اینکه بعضی شبها تا صبح از درد ناله میکند اما از رفتن به دکتر و مطب طفره میرود!

اما او اینرا به هیچکس نمیگوید که «درمانش » با حساب و کتابش همخوانی ندارد و برای رهایی از دردهای شبانه باید از جایی بزند تا هزینه ی درمانش شود.

او میداند که زمان عوض شده و فرزندان امروز مثل گذشته نیستند اما برایش قابل هضم نیست ، چگونه بعضی از آنها به جای اینکه عصای دست باشند، با رفتارهایشان مثل تازیانه بر بدن نحیف او ضربه میزنند، او هیچوقت اینرا نخواهد گفت و هیچ فرزندی هم آه هیچ پدری را نخواهد شنید !

پدران چگالی واژه ها و لغات را بصورت دقیق از سوی خانواده محاسبه میکنند، و چقدر کلمات و طعنه های ساده ای که مدتها خوره ی روح آنها میشود.

پس مواظب باشیم ، برای پدران از واژه های بزرگ منشانه استفاده نماییم. صرف نگاه کارکردگرای اقتصادی به پدر بزرگترین ناسپاسی است، و چه توهینی بزرگتر از این که او را با میزان درآمد و رفاهی که برای خانواده ایجاد کرده قضاوت کنیم، چه بسیار مردان از خودگذشته و زحمتکشی که شرایط روزگار و گرانی اجازه نداده یک رفاه نسبی را برای خانواده ایجاد کنند، پدرانی که پینه ی دستانشان بزرگترین گواهی شرافتمندی آنهاست.

«روز پدر» بهترین فرصت برای دلجویی و درک شرایط «مردانی» است که مثل ستونهایی ترک برداشته اما مقاوم سعی دارند برای خانواده و اطرافیانشان زندگی عزت مدارانه ای را فراهم کنند.

هـر چند بیان حقیقت تابع هیچ تقـویمی نیست ، اما در شرایط فعلی درک شرایط پدران از هر گرامیداشتی آرامش بخش تر است.

قدر پدران را نباید در ورای فقدان ها و در قابهای عکس روی دیوار جست ! باید فرهنگ قدرشناسی را نه تنها در مناسبت ها بلکه در رفتارها ایجاد کرد.

روز پدر ، بهانه ای باشد برای جبران شُکرگزاریها و پرسیدن دغدغه ها و درخواست دعای عاقبت بخیری .

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه