- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۵:۳۱
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - علی عبدالخانی:
انسانهایی که دانش خود را به شخصه تحصیل کرده و در آن حرفی برای گفتن دارند، معمولاً در مقابل هرگونه خرق یا انحراف نسبت به اعتقادات علمی خود واکنش نشان می دهند و به بیان نظر خود بصورت مستدل و منطقی می پردازند.
دادنامه هیات عمومی دیوان عدالت اداری به شماره ۱۰۸۳ به تاریخ ۲۵ خرداد ۱۴۰۰ مبنی بر عدم احتساب ۶۰ روز عیدی بخشی از کارکنان شهرداریهای با واکنشهای زیادی همراه بود. مرحوم مسعود آقایی از جمله کسانی است که بشکل بسیار شایسته نسبت به این موضوع واکنش نشان داد و مقاله ای حقوقی با دو خصوصیت مستند و مستدل در رد رای آن هیات به رشته تحریر درآورد.
نگارنده مقاله آن عزیز از دست رفته را خواندم و حدود ساعت ۹ صبح امروز طی پیامی از ایشان تشکر کردم !.
نگارنده ی این سطور با بیش از دو و نیم دهه فعالیت مستمر حقوقی و رسانه ای و انتشار صدها مقاله و یاداشت حقوقی در جراید ملی و استانی و سایتهای مختلف خبری و اشراف کامل بر فضای مقالات حقوقی استان خوزستان در کمال تواضع شهادت می دهم که مرحوم مسعود آرایی صرفاً یک حامل مدرک آکادامیک دانشگاهی ( که خیلیها بدون بار علمی حمل می کنند ) نبود بلکه در حیطه فعالیت خود دارای صفتِ واقعی تخصص و خردورزی به شمار می رفت. شادروان مسعود آرایی یک صاحبنظر بود.
مدتی قبل به همراه یک دوست مشترک خدمت مرحوم مسعود بودیم. اغراق نیست اگر بگویم در طول آن دیدار چندساعته حتی یک مبحث غیرحقوقی میان ما ۳ نفر رد و بدل نشد. این را گفتم تا خواننده پی به شخصیت و توان علمی و غنای فکری ایشان ببرد لذا به جرأت می گویم که نمونه ی شبیه به آن حداقل در شهرداری نادر است.
مرحوم مسعود تعلق خاطر ویژه ای نسبت به شهر داشت. او معتقد به شایسته گزینی بعنوان تنها راه نجات اهواز از وضع موجود و تحسین شرایط خدماتی آن بود. وقتی می بیند که یک غیرمتخصص در جایی که نباید باشد قرار می گیرد به جمله ی " اهواز گناه دارد " اکتفا می کرد.
آری مرگ حالتی قطعی و تردیدناپذیر است که با مقداری پس و پیش به سراغ همه خواهد آمد اما خوشا به سعادت آنان که در زندگی اجتماعی خود اثرگذار بودند و خاطرات مثبت از خود بر جای گذاشته اند. در پایان برای دکتر مسعود آرایی مغفرت و برای خانواده ایشان صبر مسئلت می نمایم.
