شوشان - عبدالرحمن نیک سرشت:
همواره کسانی که مولود وصلت های سیاسی بودند، مهلک ترین ضربات و آسیب ها را به توسعه و آبادانی خوزستان زدند. آری، همان مدیران ارشدی که در گذشته و حال نوچه و گوش به فرمان محافل سیاسی بوده و چسندگی بیشتری به قدرت مرکزی داشته و دارند. آری، همان، مدیران ارشدی که بی پروا، راه نخبگان، اکابر، سران عشایر، مردم کوچه و بازار را به سرسرای امارت خود می بندند.
بدون تردید، در هیچ دوره ای، سایز مدیریت اجرایی استان خوزستان این قدر کوچک گرفته نشده بود هم از لحاظ کارآمدی، رویکردی و همچنین رفتار سازمانی، ما این قدر پسرفت نداشته بودیم به گونه ای که اغلب نخبگان، اکابر و سران عشایر در سخنان و دل نوشته های خود بصورت علنی آن را بیان می کنند.
امروز، حکایت توزیع قدرت سیاسی در خوزستان به منزله ی شخصی می ماند که در مناقصه ای برنده شده باشد و حق خود می داند تا از صدر و ذیل امور را چینش و به تنهایی صاحب داری کند و هیچ حقی برای دیگران قائل نیست و در نهایت، گستاخ ، حق به جانب، سیری ناپذیر و با ولع هرچه تمام، طمع خوارانه اهداف خود را پی می گیرد.
به هرحال، دیر یا زود این گونه ترکتازی های سهم خواهانه نتیجه منفی خود را از هرحیث نشان خواهد داد و نباید شوکه شویم و یا تعجب کنیم که آینده ای نکبت باری را برای مردمان سرزمین طلای سیاه و سبز به ارمغان آورد.