- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - مهری کیانوش راد:
شعبان که می رسد ، دوباره یادت می آید ، چراغی در دوردست ها ، شاید هم نزدیک درِ خانه ی تو ، روشن است و تو در هیاهوی زمانه فراموش کرده ای .
نیمه ی شعبان که می رسد ، دوباره به یاد می آوری ، عدالت پیشه ی آیین توست و تو مدت ها به دنبال آن در هر کوی و برزن می گردی ، هزار بار به اندیشه ی غرب پناه برده ای ، هزار بار با پرسش چرا ؟ چرا ؟
و باز می پرسی و عطش ناسیراب تو ، پاسخ می خواهد .
آب در خانه توست و تو تشنه لب گرد جهان می گردی.
ویژگی شگفتی دارد ، این انسان ،نگاه به دوردست ها را دوست دارد ، قبل از کاوش اطراف خود .
تاریخ شگفتی دارد ، این انسان .
تاریخ را که ورق بزنیم ، می بینیم شاعران شیراز چه تجربه تلخی از این شناخت داشته اند .
شاید همین دلیل سروده اند :
«دوست در خانه و ما گرد جهان می گردیم . » / سعدی شیراز/
«سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد / و آن چه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد .
/حافظ شیراز/»
و یا مولانای بزرگ و داستان گنج در دفتر ششم که بن مایه ی داستان «کیمیاگر »نویسنده ی برزیلی شده است .
در دفتر ششم مثنوی آمده است : مردی از شدت فقر به خدا پناه برد . در خواب هاتفی به او گفت : گنجی در بغداد است ، به آنجا برو .
مرد به سوی بغداد رفت و برای معاش خود شبانه با روی بسته به گدایی مشغول شد . داروغه به عنوان دزد دستگیرش کرد و مرد اقرار کرد : بر اساس رویایی به جستجوی گنج به بغداد آمده است و از نیاز گدایی می کند.
داروغه صدق گفتارش را باور کرد و به او گفت : مرد بیچاره ، من هر شب خواب می بینم که در شهر مصر ، در فلان محله ، فلان خانه گنجی نهان است ، آیا باید شهر خود را ترک کنم؟
آزادش کرد تا به شهرش برگردد .
همه ی نشانه ها متناسب با خانه ی مرد بود ، شادمانه به شهر خود برگشت و گنج نهان را پیدا کرد.
داستان ، داستان عدالت خواهی ما و جستجوی آن است .
در بین ادیان ، شاید ، شیعه یگانه ترین آیینی باشد ، که اعتقاد به رهبری زنده دارد ، امامی که تا استقرار عدالت زنده می ماند ، هرچند خود به دست ستمگر به عدل به شهادت می رسد.
شهادت امام عادل ، در روزگار استقرار عدالت ، نمادی از این حقیقت است ، که همان انسانِ تشنه ی عدل ، در بسیاری از موارد ، هرگاه کمالی را مخالف سود خود بداند ، جمع را فراموش و تسلیم خواسته ی خود می شود.
تا هر روز به یاد تاریخ انسانی بماند ؛ که انسان نوسانی بیش نیست ، از احسن التقویم تا اسفل السافلین .
« لقدخلقناالانسان فی احسن التقویم ثمّ رددناه اسفل سافلین
الا الذین امنوا و عملوالصالحات
فلهم اجرٌ غیر ممنون»
(تین ، ۴ و ۵ )
نوسان کمال و عدالت خواهی انسان را ، ایمان به آیین زنده ی اوست که رقم می زند .
قانونی که نباید فراموش کرد ، قانونی که پاسخ همه ی پرسش ها را با خود دارد .
هر آیینی پیروانی دارد و از پیروان خود ، خواستار حرکت در مسیر اعتقادی است و تفکر شیعی از پیرو خود می خواهد ، به آیین امام زنده ی خود ، زنده باشد و به جستجوی عدالت و زودن رنج بشر ، لحظه ای آرام نگیرد .
اما زنده بودن ، آیین خود را دارد و نمی شود ، چون مردگان چشم بر آسمان دوخت ، تا مایده ی اسمانی از زمین بجوشد و در دستان ماقرار بگیرد .
زنده بودن ، با تلاش ، سازندگی معنا می یابد و معنا در گرو این است که هر روز دیگر شویم ، هر روز افق های تازه را ببینیم ، هر روز با اراده ی خود ، چرخ را بر هم زنیم تا مراد ما حاصل بشود .
«چرخ بر هم زنم ار غیر مرادم گردد
من نه آنم که زبونی کشم از
چرخ فلک . / حافظ شیراز / »
اگر چرخ فلک به فرمان دوست می چرخد ، که می چرخد ، به دور انسان می چرخد ، که خدایش مسخَر فرمان انسان، قرارش داده است ، که :
«و سخّر لکم ما فی السموات و الارض جمیعاً ( جاثیه، ۱۳)»
حالا به حال خود نگاهی دوباره بیندازیم :
جمعی رو به سوی آینده
ایستاده ایم ، امامی زنده پیش رو داریم ، خدایی که همه ی ابزار رشد را مسخّر انسان قرار داده است و ما هر روز فقر را تجربه می کنیم ، هر روز مشکلات را تجربه می کنیم ، هر روز ...
مشکل را باید حل کرد ، به سرانگشت تدبیر باید حل کرد ، به وسیله ی عقلی که خدا به انسان هدیه کرده است، تا قطب نمای کمال باشد ، که :
«انّ شرّالدواب عندالله الصم البکم الذین لا یعقلون
(انعام ،۲۲)»
اگر ما اهل تعقل و یافتن راه های تازه و رو به رشد و آینده نباشیم ، اندکی تردید به خود راه ندهیم ؛ که شاید همان «شرّالدواب » ی باشیم که خدا معرفی کرده است .
هر روز ، روز تازه ای است و هر روز انسان می تواند اراده کند ، دیگر باشد ، و رو به آینده حرکت کند.
هر روز ماچنین باد .
