چه کرده‌ایم که فرزندانمان برای دیدن کنسرت تتلو ۱۰۰میلیاردتومان هزینه میکنند و. استقبال‌شان ازآن کنسرت آنقدرگسترده بود که دربهای سالن کنسرت کنده شدند. "اقتصاددان" میپرسد که "با نسل جوانمان چه کرده‌ایم که جامعه‌ای که در آسمان هنری‌اش ستارگانی همچون "کیهان کلهر"، "حسین علیزاده"، "محمدرضا شجریان"، "پرویزمشکاتیان"، "حسام الدین سراج"،"مختاباد"....و گروه‌هایی همچون "کامکارها"، "همایی" و.....میدرخشیدند، حالا سمبل و بُتش شده تتلو؟"

این فقط درعرصه هنر نبوده که "ازشجریان، حسین علیزاده و کیهان کلهر به امیرحسین تتلو رسیده‌ایم". درعرصه‌های دیگرهم درخشش کمتری نداشته‌ایم. در سیاست خارجی، پیشرفت های اقتصادی، ناامیدی نسل جوان وحسرت مهاجرت ازکشور، اعتیاد، گسترش فقر، بیعدالتی، بیکاری و...حکایت از"شجریان به تتلو" تکرار شده.

امپراطور روسیه به اعلیحضرت همایونی ظل الله قبله عالم ناصرالدین شاه در نخستین سفرشان به آنکشور آینه قدی بزرگی هدیه میدهند. قبله عالم آنرا درپاگرد کاخ گلستان نصب میکنند و هرروز صبح که بمنظور جلوس به تخت سلطنت از برابرآن عبورمیکردند نگاهی به سیمای همایونی انداخته و درحالیکه سبیلهای مبارک را تاب میدادند بی اختیار زیرلب میفرمودند: "انصافا که همه چیزمان به همه چیزمان میاید".

شرح خبر در سایت اقتصاددان:

میدان دار برای نسل امروز تتلوست

باختیم. همه با هم باختیم.

تتلو کنسرت برگزار کرد و برآورد شد که ایرانیان برای شرکت در کنسرت او در ترکیه حدود ۱۰۰ میلیارد تومان خرج کردند تا به کنسرتِ کسی بروند که در میان ترانه هایش نه اشعار فاخر، که الفاظ رکیک و فحاشی برای مخاطبش به کار می برد.

شوک و حیرتی که هواداران تتلو در شکستن ورودیهای سالن برگزاری کنسرت ایجاد کردند یک «علامت سوال» به ذهن ها نشاند که چرا؟»

در کشوری که «کیهان کلهر» دارد با آن صدای شگفت و جادویی کمانچه اش،،

در کشوری که «حسین علیزاده» دارد با آن زخمه های شگفت که بر تار و سه تارش می زند،،

در کشوری که پرویز مشکاتیان «داشت»،،

در کشوری که محمدرضا شجریان «داشت»،،

سطح درک ما از موسیقی و نوا در این حد بود که این «چهره» ها و «ساز» شان را در تلویزیون به تصویر نکشیم. (و دردانه ای همچون کیهان کلهر را در پستو پنهان کنیم.)

و برای نسل ما چنین باشد که حتی یکبار این چهره های فاخر را در سیما نبیند.

حال ببین چه شده؟!

فرزندان ما تتلو گوش می کنند نه کمانچه کیهان کلهر‌.

روزگاری که باید التماس/تلاش می کردیم که فرزندان ما «آستان جان» و «به یاد عارف» گوش کنند، با آن موسیقیِ فاخر در حد صُوَرِ قبیحه برخورد کردیم و حال صورت قبیح بر روی سِن برای مان فحاشی می خواند و فرزندان ما برای ورود به کنسرتش گیت های ورودی را می شکنند!

راستی چند سوال:

جایگاه شجریان در صدا و سیمای ما کجاست؟

کدام یک از جوانان ما اسم محمد منتشری را شنیده اند؟

جایگاه گروه همای و کامکارها در موسیقی کجاست؟

چرا حسام الدین سراج دیگر آلبومی منتشر نکرده؟

از حنجرۀ صدیق تعریف و آن طنین صدایش در ابتدای سریال امام علی چه خبر؟

راستی فرهاد فخرالدینی چه شد؟

مجید انتظامی کجاست؟

از آن خوشنویسِ خوش صدا، بیژن بیژنی کسی خبری دارد؟

از برنامه کاروان موسیقی سهیل محمودی که عقبۀ صدها سال موسیقی ایرانی و اتصالش به ادبیات را بیان می کرد چه خبر؟

ایرج به کدام گوشه نشسته است؟

علیرضا قربانی کجاست؟

چه مدت است که از مختاباد خبری نیست؟

صدای محمد منتشری در کدام پستو گم شده؟

باختیم. همه با هم باختیم.

وقتی که «فرصتِ معرفی» اینها را داشتیم، پنهان شان کردیم.

وقتی که فرصت معرفی ماهور و راست پنجگاه و همایون را داشتیم،

وقتی که امکان بیان هویت صدها ساله ادبیات ایرانی و امتزاجش با موسیقی را داشتیم، پنهانش کردیم..

وحال میدان دار نسل امروزمان

تتلو ست و بازنده این میدان مائیم، !!!!!

تاریخ هرگز فراموش نخواهد کرد این ظلم و بی عرضگی در مدیریت فرهنگی ایران کهن را .

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه