- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر فاضل خمیسی:
فقط انسان است که میداند میمیرد! و این نیستی است که هستی را زندگی بخش مینماید، اصلاً ! زندگی آمده است که مرگ را معنا سازی کند و خیلی ها معتقدند به جای «زندگی» باید به تبیین فلسفه ی «مُردن» پرداخت.
کنار آمدن با نیستی به معنای عدم وجود در دنیای زندگان، در واقع نوعی آرامش و امیدواری بدنبال دارد، آنها که جاودانگی را در دنیا طلب میکنند در واقع به «حقیقت مرگ» معتقد نیستند، پذیرش نیستی باعث میگردد که آدمی خردمندانه تر و از خودگذشته تر زندگی کند.
همین «ساعت غیرمنتظره ی مرگ»باید حال آدمی را بهتر کند زیرا میداند که هر آن فرا خوانده میشود و باید از دوران زنده بودنش حس شرمناکی نداشته و بدرستی است که تنها دارایی انسان فقط خاطراتی است که تا ابد همراه خود دارد!
مرگ دغدغه ی زندگان است و برای مُردگان مساله نیست ! بی تابی و مناسکی هم که زنده ها برای مُردگان میگیرند در واقع ناشی از نیازمندی و حس فقدان است، از اینکه از همنشینی یا دیداری محروم شده یا عاطفه ای را از دست داده اند ، اما از آن طرف ، حدوث مرگ تجربه نیست! که قابل تکرار یا قابلیت داستانسرایی باشد ، مرگ ، رفتن بدون بازگشت است، بدون روایت و تجربه گرایی!
آنکس که از تجربه ی مرگ خود صحبت میکند در واقع نمُرده است بلکه در خلائی از مشاهدات ذهنی اش میگوید، از بلاتکلیفی که شاهد آن میگردد.
وقتی حقیقتِ واقعیت پذیرِ مرگ ، پذیرفته شود ترس از آن به آماده شدن تبدیل و میل به جاودانگی در نیستی محقق میگردد ، در این رویداد، خودخواهی و زیاده طلبی به دگرخواهی و خدمت به خلق با گمنامی و صداقت تبدیل میشود.
همه خواهند مُرد! عده ای غیرمنتظره و گروهی دیگر به تدریج !
سالمندی و ضعف در واقع آغاز عملی پایان زندگی است که به آرامی تمام وجود تن را میگیرد ، ناتوانی و سستی ناشی از سالمندی آدمیان را به کُنج می راند و آنها را از زنده ها جدا میسازد، یک جدایی خاموش.
بنابراین قدر دانستن زندگی و گرامیداشتن یکدیگر قبل از وداع نهایی نیازمند عشق مطلق به خوبی و نیکی هاست.
انسانهای خردمند و باهوش کسانی هستند که بالاترین خدمت و از خودگذشتگی و صداقت را داشته و در راه اشاعه ی آن می کوشند زیرا یقین دارند، هدف از بودنشان در نبودنشان نهفته است .
