- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
جنگ فردا ، برخورد ایمان و کفر است ،قافله ی ایمان فقط در تسخیر کسی است ، که عشق را تجربه کرده باشد . مگر می شود ، عاشق بود و جز به اختیار، شهد مرگ را در راه محبوب چشید؟
شوشان - مهری کیانوش راد :
غروب شده بود ، لشکر عمرسعد به سوی خیمه گاه حسین به راه افتادند.
حسین (ع) بیرون خیمه ، در حالی که به شمشیرش تکیه داده بود، نشسته بود ، سرش بر زانوانش قرار داشت.
زینب با صدای هیاهو از خیمه خارج شد ، برادرش حسین را دید ، که سرش بر زانوانش قرار گرفته است ، با آرامی به سوی برادر رفت و پرسید:
آیا هیاهو را می شنوی ؟
حسین (ع) سر برداشت و گفت :
رسول خدا در خواب به من فرمود: تو نزد ما خواهی آمد.
زینب به صورت خود زد و فریاد کشید: وای بر من .
حسین گفت : خواهر جان ، وای بر تو نیست ، آرام و خاموش باش و صبوری پیشه کن، خدا تو را رحمت کند.
حسین برخاست ، نزد برادرش عباس رفت .
عباس جان تحقیق کن ، علت آمدن لشکر و هیاهوی آن ها را بپرس.
پاسخ شنید:
دستور ابن زیاد است ، تسلیم یا جنگ.
حسین (ع) دوباره گفت:
عباس جان دوباره نزدشان برو ، اگر توانستی امشب را مهلت بگیر ، تا نماز و عبادت کنیم و از خدا ی خود طلب آمرزش نماییم.
خدا می داند ، که من علاقه به نماز و تلاوت قرآن و دعا و استغفار دارم.
پاسخ عمرسعد ، این بود:
اگر تا فردا تصمیم به تسلیم گرفتید ، شما را نزد ابن زیاد خواهم برد ، اما اگر تسلیم نشدید ، جنگ خواهیم کرد.
سخنان حسین (ع) برای خانواده و یارانش مانند زلال آبی بود ، که عطش سوزان آن ها را التیام می بخشید :
" من یارانی بهتر و وفادارترین از شما سراغ ندارم ، خاندانی نیکوکارتر از خاندان خود نمی شناسم.
خدا به شما پاداش خیر دهد.
آگاه باشید، امروز ، آخرین روز حیات ماست .
شما همه آزادید.
بیعت من بر گردن شما نیست .
تاریکی شب را مرکب خود سازید و به هر سو که می خواهید ، بروید..."
برادران ، پسران ، برادرزادگان، پسران عبدالله جعفر، فرزندان زینب بزرگ ، با اندوه فراوان گفتند:
هرگز مباد روزی که ما تو را تنها بگذاریم.
شگفت است ، حسین یارانش را بین رفتن و ماندن ، آزاد می گذارد ، اما همان شب حبیب بن مظاهر را به قبیله "بنی اسد" می فرستد، تا کسانی را دعوت به آمدن و شهادت کند .
از حربن ریاحی استقبال می کند و به او اجازه ی جنگ می دهد.
جنگ فردا ، برخورد ایمان و کفر است ،قافله ی ایمان فقط در تسخیر کسی است ، که عشق را تجربه کرده باشد .
مگر می شود ، عاشق بود و جز به اختیار، شهد مرگ را در راه محبوب چشید؟
تا صبح فردا ، فرصت چندانی نبود .
شب بود و سکوت .
شب بود و زمزمه ی نیاز .
شب بود و دیدگانی پرتمنا که عزیزان خود را نظاره می کردند.
صبح نزدیک بود .
آسمان بر آن جمع کوچک ، عاشقانه سایه افکنده بود ، تا آنان شب را مرکبی سازند ، برای فردای خویش ، فردایی که عشق با حضور خود ، آیین عاشقی می آموزد.
تا صبح صدای زمزمه ی دعا و نیایش ، جان دردمند زینب را به آرامش و سکون نزدیک می کرد.
صدای مداوم تیشه ، گودالی را گرداگرد خیمه ها حفر می کرد ، که فردا حریم زنان و کودکان بی پناه خواهد بود ...تا دشمن نتواند از پشت به خیمه ی زنان و کودکان حمله کند.
شب به پایان خود نزدیک شده بود .
آن شب ستارگان تا صبح نگران ایستاده بودند.
یاران حسین عاشقانه مهیای مرگ می شدند .
همه می دانستند ، وقتی خورشید آسمان را روشن کند ، زمان غروب زندگی دنیایی آنان و تولد در دنیایی است که شیرین از وصل محبوب است.
تا صبح راهی نمانده بود.
شب خورشید را به میهمانی آسمان می خواند.
بگذار خورشید غزل خوان کاروانی باشد ، که بر مرکب عشق ، مهیای هجرتی جاودانه اند.
ر.ک به کتاب " زینب احیاگر تشیع " از همین نویسنده.گزیده صفحات ۱۶۲ تا ۱۷۱
امیدچینی ساز
| 
۱۲:۴۲ - ۱۴۰۱/۰۵/۱۸
پاسخ
الهی بحق بی بی دوعالم خون آقام امام حسین آقام حضرت عباس وخانم زینب کبری(س) عجل فرج مولا