- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
از این ستون تا آن ستون شهر
شوشان - دکتر غلامرضا جعفری :
اینجا که ما هستیم گاهی چنان غبارالود می‌شود که چشم چشم را نمی بیند. از خانه خارج می‌شوی تا نان بخری و به یک‌بارگی سر از جایی در می‌آوری که به تصورت نانوایی است و ناگهان در می‌یابی اینجا نه آبی هست و نه نانی و تنها غبار و ریزگرد می‌فروشند؛ عین زیره به کرمان بردن. عین اینکه لب آب بایستی و تشنه بمانی!
می بینی که غبار و ریزگرد و خاک‌های اینور آبی و آنور آبی از سر و روی مردم نشسته می چکد و کسی در این میانه بیدار نیست.
می بینی که غبار مه آلود اژدهایی چند سر است آن‌طوری که تمام روزنه‌های جان و تن و روح آدمیان بهت زده را می‌پوشاند و مردم نشسته و نشسته به غبار، به ریزگرد، به تابوتی روان شبیه‌تر می شوند تا به کالبدی انسانی! و تو هنوز در تصور خرید نان به خیابان نگاه می‌کنی. پایت را از خانه بیرون می‌گذاری و در محیطی مه‌آلود قدم در سرزمین نسیان و فراموشی می‌نهی و صدا به صدا نمی‌رسد، کسی نگاه کسی را نمی‌خواند و آدمها محیط زیستن سنگ و ریگ بیابان می‌شوند، آدم‌های گرسنه!
همان آدمی که نان می خواهد، نان هوا می خواهد، هوا سبزه می خواهد، سبزه باغبان می خواهد و باغبان از همه مردم نشسته غبارتر است و تنها گیاه می‌تواندحجم ناله‌های گر گرفته را بشنود، موجودی که شنیدنش نقطه انتهای موج و صداست و هیچ خبرگزاری دولتی و غیردولتی نیست که خبرنگارش زبان گیاه را به زبان زنده‌های سابق ترجمه کند!
و در اینجاست که غبار جای نان را می‌گیرد؛ جای انسان را نیز و تو حس می کنی که چیزی به تنت چسبیده. می نشینی و از نفر کنار دستی‌ات می پرسی اینجا کجاست؟ و او می گوید برای خرید نان گرم آمده ام اما تو نگران نباش که غبار کار خودش را می کند.
همیشه از جایی باید آغاز شود و تو احساس می‌کنی که مغزت را غبار گرفته و یادت نیست برای چه از خانه بیرون آمده‌ای!
غبار اما کالبدی از شهرنشینان جدید خواهد ساخت، پر از فراموشی، پر از خواب، پر از رویایی بی‌سرانجام، پر از خاک‌های در‌به دری که بدون روادید چشم و چال مردم را مدفون می‌کنند.
