بحران آب در ایران استحصال شیرین کردن آب دریا را اجتناب ناپذیر کرده است

شوشان ـ  اردشیر شمس :

بحران آب ایران روز به روز دامنه خود را در پهنه جغرافیایی کشور گسترش می دهد و پیامد های مرگباری چون خشک شدن رودها . دریاچه ها قنات ها چشمه ها و نابودی مزارع کشاورزی  را در پیش روی دیدگان میلیون ها شهروند ایرانی قرار داده است .  لذا سیاست های آبی کشور باید به سمت تامین آب شهرها از دریا  باشد و باید آب دریا را وارد شهرها کنیم 

  متاسفانه ما سالهاست، همسایگانمان را با ادبیات خاص تحقیر کرده و می کنیم که آنها وارد کننده هستند و توان تولید را ندارند و مصرف کننده هستند .  ولی ما تولید کننده هستیم و حتی در گندم به خود کفایی رسیده ایم ولی همسایگان  با پول نفت اکثر مایحتاج را وارد می کنند و توان تولید ندارند!  اینکه ما واقعیت های اقلیم خشک مان را نپذیرفته ایم و  انواع محصولات فولادی و محصولات آب بر کشاورزی  را با پمپاژ آب از سفره های زیرمینی تولید کرده ایم و حتی برنج  که محصول اقلیم های مرطوب و پرباران است را در  نواحی خشک  این خاک کهن تولید کرده ایم حاصل پرکاری ما و ناتوانی  همسایگان مان نیست. آنها واقعیت های اقلیم شان را پذیرفته اند و ما آن را انکار کرده ایم .

به طور مثال: کشور امارات با جمعیتی حدود ۱۲ میلیون نفر و خشک ترین کشور دنیا توانسته است برای جمعیتی حدود  ۳۰  میلیون نفر آب دریا را استحصال . شیرین . کرده و این مشکل را کاملا حل کند . ‌کشور امارات توانسته  علاوه بر اینکه آب جمعیت فعلی کشور خود را حل کند . برای نسل های آینده   آب مصرفی کشور را تضمین کند . جالب اینکه این کشور توانسته نمک حاصل از استحصال آب دریا را با تکنولوژی روز دنیا به بالای ابرها برده و ابرها را بارور کرده و باران برای صحراها و بیابانهای آن کشور تولید کند حتی  سد  برای جمع آوری بارانهای  تولیدی  بسازد .

 اکنون ما در انتظار  پاسخ های بی تعارف طبیعت و گودال های عظیم در نقاط مختلف کشور  نشسته ایم که هر لحظه بخش هایی از خاک کشور عزیزمان را میبلعد.  خاک مقدسی که برای وجب به وجب آن یک شهید و مجروح  در دوران جنگ تحمیلی برای حفظ و حراست آن تقدیم  کرده است، ولی طبیعت انتقام خود را از ما میگیرد و تازه شروع کار است .

 ایران جزو معدود کشورهایی است که  صنایع آب بر  خود را با چشم بستن بر اقلیم خشک اش توسعه داده است. صنایع فولادی ایران  در  قلب مناطق کویری  یزد و اصفهان و کرمان و خراسان و....... احداث شده اند! حال آنکه کشورهایی  نظیر ژاپن ، هند،‌ چین و کره جنوبی که قطب تولید و صادرات فولاد در دنیا هستند صنایع فولادی خود را بدون استثنا در مناطق ساحلی  ایجاد کرده اند.
  اسباب حیرت مضاعف است که در اوج بحران های بی آبی و خشکسالی در سبزوار کم آب و خشک، صنایع فولادی ایجاد شده است! ‌صنایع کاشی و سرامیک ایران نیز در قلب استان های کویری و بی آب توسعه یافته اند که خود داستانی است که سر دراز دارد!‌


 نگاه به سدسازی در دنیای مدرن با آنچه که در ایران در جریان است بسیار متفاوت است.
 عصر سد سازی تقریبا با توجه به آثار زیان بار زیست محیطی و روش های جایگزین تامین انرژی رو به افول گذاشته است . فقط در ایالات متحده  در ۲۵ سال گذشته  حدود ۵۰۰ سد بزرگ جمع آوری و تخریب شده اند به دلیل اینکه در  زمان گذشته . نیاز آن کشور بوده و احداث گردیده  ولی با توجه به تکنولوژی عصر جدید و جایگزین برای تولید انرژی  و همچنین مشکلات بوجود آمده برای محیط زیست لذا در زمان حال نیازی به آن سد ها نیست و جمع میکنند

در اغلب مناطق ایران که سدهای متعددی ساخته شده اند  سطح تبخیر آب پشت سدها  چندین برابر استاندارد جهانی است. برخی کارشناسان ایرانی معتقدند  رانت های موجود  در  توسعه سدسازی  مانع از تحول تصمیم گیری در این صنعت شده است!‌

  سهم کشاورزی در تولید ناخاص داخلی ایران حدود ۶ درصد است. اما جای شگفتی است که حدود ۲۰ درصد جمعیت شاغل ایران در بخش کشاورزی مشغول فعالیت اند. مقایسه این دو عدد نشان می دهد که ما با یک پنجم نیروی کار کشور حداکثر توانسته ایم یک پانزدهم به تولید ناخالص داخلی کمک کنیم و این به این معناست که ارزش افزوده تولید شده در این بخش ناچیز بوده و بهره وری آن بسیار پایین است.   البته اگر یارانه پرداختی به آب کشاورزی و زیان  جبران ناپذیر فرونشست ها را در نظر بگیریم خسران بزرگی را متحمل شده

 بحران آب در فلات ایران ملی  است لذا  مدیریت آن خارج از توان یک یا دو وزارتخانه است. و دولت باید بسیج شود در صورت تداوم پدیده فرونشست های زمین در مناطق مرکزی و جنوبی ایران، ‌ دو سوم فلات ایران خالی از سکنه خواهد شد و بلایی بدتر از مهاجرت گسترده زمان جنگ در پی خواهد داشت.

 تهران با ۳۰ سانتیمتر  فرونشست سالانه ۲۰ برابر میانگین جهانی فرونشست زمین دارد .  لذا در صورت تعلل در حل مشکل آب  مناطق کویری   فرونشست ناشی از استفاده بیش از  حد مجاز از سفره های زیرزمینی دشت های اصفهان و کاشان را به نقطه بی بازگشتی رسانده که کوچ هزاران نفر از مردم آن مناطق را رقم زده و میزند و سونامی گسترده ای به همراه دارد.

   ما باید در فکر سرمایه گذاری در تاسیسات آب شیرین کن باشیم . در دنیا حدود ۲۸۰۰۰ تاسیسات آب شیرین کن وجود دارد در حالیکه این تاسیسات در ایران بسیار محدود و انگشت شمار هستند

  ۴۰۰ هزار هکتار زمین با چشم بستن بر واقعیت های اقلیمی در بالادست رودخانه زاینده رود زیر کشت رفته است و زندگی هزاران کشاورز به آن گره خورده است. البته در مناطق زیادی این اتفاق رخ داده است. اکنون سرنوشت کشاورزان مناطق کویری به چاه های عمیق و سفره های زیر زمینی گره خورده است که خون جان فلات ایران را می مکند.

خداوند این جهان را با *قوانین و نظم بوجود آورده است، نمی شود که ما این قوانین را نادیده بگیریم و انتظار معجزه آسمانی داشته باشیم.
در برخورد با آنها، همان *مدیریت کوتاه مدت " از این ستون به آن ستون فرج است " اتخاذ شده است.

حال
از وزیر محترم نیرو و مقامات آب نیرودرخواست داریم با توجه به مشکلات گوناگون استانهای خوزستان و چهارمحال بختیاری در بخش آب و.......  این استانها دیگر توان پرداخت تاوان اشتباهات مقامات گذشته آب نیرو   را ندارند و مردم منتظر اقدام وزارت نیرو و حل این بحران هستند
 
  لذا با یک تدبیر و یک تصمیم درست وابستگی، آب استانهای کویری را به استانهای  خوزستان و چهارمحال بختیاری کاملا قطع گردد  و فقط در حد  حق آبه قانونی و شرب  که در تمام دنیا اجرا می شود باشد و در فکر و چاره باشید که مشکل آب استان های کویری  ریشه ای حل شود و این مهم فقط با استحصال شیرین کردن  آب دریا و تامین آب صنایع فولادی و کشاورزی و دیگر موارد استانهای کویری امکانپذیر است، این امر با توجه به توان دولت سیزدهم و اختصاص بودجه و ارز مورد نیاز امکانپذیر است.