- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان ـ غلامرضاجعفری
نمی‌دانم شما تا چه اندازه با طعم تلخ گرسنگی آشنایید؟ اگر که آشنا باشید. اما در اهواز -مرکز استان خوزستان- در گستره نامتناهی ثروت‌های زیر و روی زمین، در استانی که نفس و زندگی کل ایران به خاکش بند است، در همین استان و در همین شهرستان کودکانی می‌بینی بسیار دور از خانه‌های مچاله. کودکانی که سر در زباله‌ها دارند تا با طعام مانده بر طعم گرسنگی غلبه کنند.
نمی‌دانم که اینان را شما می‌شناسید یا نه؟ اما هیچ انسان اهوازی نیست که این کودکان را ندیده باشد، با دیدن‌شان قلبش له و لورده نشده باشد و همزمان خودش و زمانه و زمین و زندگی را برای این فقر سرطانی لعنت نکرده باشد!
همین کودکان و پدران و مادران خسته شان در ایام انتخابات عزیز می‌شوند. محله‌های پر از چاله و چاه محل تردد انواع خودروهای روز و گران می‌شود و خانه‌های خسته محل نشست‌ها و گعده‌ها و … و گوشهایشان، گوشهایشان اما خسته از تکرار مشتی حرف مفت! اینکه من چنانم و من چنین، اینکه من …
البته برخی از این نامزدها هم می‌خواهند و هم شاید می‌توانند که سیر سرنوشت این کودکان و محله‌هایشان را بهبود دهند و از اتفاق همین مردم خسته خوب تشخیص می‌دهند و می‌دانند کدام نامزد سخنش یاوه است و کدام نه.
اما چه سود که کلاغ‌ها منتظر روز ذبح رای مردمند! عادت کرده‌اند و راه را یافته‌اند. اینان در تمام دوران پیش از جمعه کذایی در خانه خواب هستند. نه جایی می‌روند، نه وعده‌ای می‌دهند و نه حتی با دیدن کودکان زباله گرد اندکی رگ غیرتشان ورم میکند اما تمام برنامه‌شان را در روز جمعه انجام می‌دهند.
روز جمعه که می‌آید نبرد سکه با مردم آغاز می‌شود و صاحبان سکه کجا می‌روند؟ به سراغ همان کودکان، همان گرسنگان و همان پدر و مادرهای خسته. سکه در برابر گرسنگی نبرد نابرابری است، نبردی که طرف پیروزش از پیش مقدر شده، وقتی بانویی خسته نگاه میکند و می‌بیند با پول این رای می‌تواند نان یک هفته گرسنگانش را بدهد! ما چه انتظاری باید داشته باشیم؟ مهمتر اینکه از چه کسی باید انتظار داشته باشیم؟!
آقای استاندار!
نامزدان سیاه، نامزدان مرگ، نامزدان و حامیانی که فقط رای مردم اهواز را نمی‌برند بلکه از گرسنگی ما بر علیه خودمان استفاده کرده و در نبردی نابرابر همه اهواز را به سخره گرفتند. خاصه متولیان انتخابات را، یعنی خود همکاران شما! همانانی که وعده انتخاباتی پاک و الکترونیکی داده بودند وگرنه شهروند اهوازی هنوز بلبشوی پیش را از یاد نبرده بود! اگر شما در آن دوره در اهواز و این استان نبودید ما اما بودیم و دیدیم و بعد از اعلام نتیجه؛ ماحصل را با گوشت و پوست‌مان احساس کردیم.
آقای استاندار!
آن روز اگر در این استان نبودید، امروز اما حضور دارید و اجازه ندهید از فقر مردم بر علیه آنان استفاده شود و فقر همانی است که مولا علی می‌فرماید *گر فقر آدمی بود او را میکشتم.* و حالا شمایید و گروهی که از کالبد فقیران پلکانی به سوی اموال عمومی می‌سازند.
اگر مولای مومنان شاهد صحنه هایی چنان بود چه می‌کرد؟
آنچه گفته شد یکی از هزاران است و البته سیر رای سازی برای نامزدان مرگ تنها از شناسنامه های مردم عبور نمی‌کند که اینان برای نقب زدن به صندوق‌های رای کوره راه بسیاری بلدند. مهم اما وجود اراده‌ای است که یک‌بار و برای همیشه این عده معدود را بر سر جای خود بنشاند.
نمی‌دانم شما تا چه اندازه با طعم تلخ گرسنگی آشنایید؟ اگر که آشنا باشید. اما در اهواز -مرکز استان خوزستان- در گستره نامتناهی ثروت‌های زیر و روی زمین، در استانی که نفس و زندگی کل ایران به خاکش بند است، در همین استان و در همین شهرستان کودکانی می‌بینی بسیار دور از خانه‌های مچاله. کودکانی که سر در زباله‌ها دارند تا با طعام مانده بر طعم گرسنگی غلبه کنند.
نمی‌دانم که اینان را شما می‌شناسید یا نه؟ اما هیچ انسان اهوازی نیست که این کودکان را ندیده باشد، با دیدن‌شان قلبش له و لورده نشده باشد و همزمان خودش و زمانه و زمین و زندگی را برای این فقر سرطانی لعنت نکرده باشد!
همین کودکان و پدران و مادران خسته شان در ایام انتخابات عزیز می‌شوند. محله‌های پر از چاله و چاه محل تردد انواع خودروهای روز و گران می‌شود و خانه‌های خسته محل نشست‌ها و گعده‌ها و … و گوشهایشان، گوشهایشان اما خسته از تکرار مشتی حرف مفت! اینکه من چنانم و من چنین، اینکه من …
البته برخی از این نامزدها هم می‌خواهند و هم شاید می‌توانند که سیر سرنوشت این کودکان و محله‌هایشان را بهبود دهند و از اتفاق همین مردم خسته خوب تشخیص می‌دهند و می‌دانند کدام نامزد سخنش یاوه است و کدام نه.
اما چه سود که کلاغ‌ها منتظر روز ذبح رای مردمند! عادت کرده‌اند و راه را یافته‌اند. اینان در تمام دوران پیش از جمعه کذایی در خانه خواب هستند. نه جایی می‌روند، نه وعده‌ای می‌دهند و نه حتی با دیدن کودکان زباله گرد اندکی رگ غیرتشان ورم میکند اما تمام برنامه‌شان را در روز جمعه انجام می‌دهند.
روز جمعه که می‌آید نبرد سکه با مردم آغاز می‌شود و صاحبان سکه کجا می‌روند؟ به سراغ همان کودکان، همان گرسنگان و همان پدر و مادرهای خسته. سکه در برابر گرسنگی نبرد نابرابری است، نبردی که طرف پیروزش از پیش مقدر شده، وقتی بانویی خسته نگاه میکند و می‌بیند با پول این رای می‌تواند نان یک هفته گرسنگانش را بدهد! ما چه انتظاری باید داشته باشیم؟ مهمتر اینکه از چه کسی باید انتظار داشته باشیم؟!
آقای استاندار!
نامزدان سیاه، نامزدان مرگ، نامزدان و حامیانی که فقط رای مردم اهواز را نمی‌برند بلکه از گرسنگی ما بر علیه خودمان استفاده کرده و در نبردی نابرابر همه اهواز را به سخره گرفتند. خاصه متولیان انتخابات را، یعنی خود همکاران شما! همانانی که وعده انتخاباتی پاک و الکترونیکی داده بودند وگرنه شهروند اهوازی هنوز بلبشوی پیش را از یاد نبرده بود! اگر شما در آن دوره در اهواز و این استان نبودید ما اما بودیم و دیدیم و بعد از اعلام نتیجه؛ ماحصل را با گوشت و پوست‌مان احساس کردیم.
آقای استاندار!
آن روز اگر در این استان نبودید، امروز اما حضور دارید و اجازه ندهید از فقر مردم بر علیه آنان استفاده شود و فقر همانی است که مولا علی می‌فرماید *گر فقر آدمی بود او را میکشتم.* و حالا شمایید و گروهی که از کالبد فقیران پلکانی به سوی اموال عمومی می‌سازند.
اگر مولای مومنان شاهد صحنه هایی چنان بود چه می‌کرد؟
آنچه گفته شد یکی از هزاران است و البته سیر رای سازی برای نامزدان مرگ تنها از شناسنامه های مردم عبور نمی‌کند که اینان برای نقب زدن به صندوق‌های رای کوره راه بسیاری بلدند. مهم اما وجود اراده‌ای است که یک‌بار و برای همیشه این عده معدود را بر سر جای خود بنشاند.
