شوشان ـ علی ذکوی:

دیودور سیسیلی تاریخ‌نگار یونانی قرن اول قبل از مسیح در کتاب «تاریخ جهان» آورده: پروکروستس در کنار جاده‌ی الئوسیس به آتن زندگی می‌کرد، رهگذران را به بهانه‌ی مهمان‌نوازی به خانه‌ی خود می‌برد و روی تختی می‌خواباند و اگر از طول تخت کوتاه‌تر بودند آن‌قدر آن‌ها را می‌کشید تا هم‌طول تخت شوند، و اگر بلندتر از تخت بودند از پاهایشان می‌برید تا به اندازه‌ی تخت درآیند

در سالهای اخیر دولتهای فخیمه در یک ابتکار منحصر به فرد به جای حل مساله‌ی معیشت، اقدام به پاک کردن صورت مساله کردند و با طبقاتی کردن افزایش حقوق، مانع افزایش مناسبِ حقوق کارمندانی شدند که بیست یا سی سال زحمت کشیدند تا با افزایش سنوات و تجربه به درآمدی حداقلی برسند.

گویا متولیان امر فراموش کردند با افزایش سنِ کارمندان، فرزندانشان هم بزرگتر می شوند هزینه های زندگیشان دو چندان و مشکلات و گرفتاری هایشان چندبرابر می‌‌شود.

گویا تصمیم گیران، یادشان رفته است که حقوقِ مالی، دستمزدی است که براساس آیتم هایی مانند تلاش، تجربه، سواد و در ازای میزانِ خدمت، به کارمند داده می شود و طوری اظهار نظر می کنند که گویا یک پولی دستشان آمده و صرفا می‌خواهند آن را بین عده‌ای تقسیم کنند.

تصمیم گیران دولتی و مجلسی ها که خود، از قِبَلِ مالیات‌های ما و منابع ملی، دریافتی های آنچنانی دارند چون نمی توانند حداقل‌ها را برای کارمندان کم سابقه فراهم کنند حقوق باسابقه ها را کاهش داده و به کم سابقه ها اضافه می کنند و میزان افزایش و فاصله‌ی درآمدی را آنقدر کم می کنند که هیچ انگیزه‌ای برای کارمندان باسابقه باقی نمی‌ماند. در این میان اقشاری مانند معلمان که دریافتی دیگری جز حقوق ندارند به شدت متضرر می شوند و زندگی به کامشان تلخ و تلخ‌تر می شود.

به عدالت نزدیکتر است اگر ابتدا یک کفِ درآمدی برای کارمندانِ کم سابقه مشخص کنند سپس همان درصد را برای همه اعمال کنند نه اینکه ابتدا یک مبلغی را در بودجه معین کنند و سپس همانند تخت پروکروستس با فرمولهای من درآوردی سعی کنند سر و ته درآمد کارکنان دولت را طوری بزنند تا با مبلغ پیش بینی شده جور دربیاید.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه