بهار در راه است

شوشان ـ سوارنژاد:
آسمان آبی و ابر سپید
برگ‌های سبز بید

عطر نرگس، رقص باد
نغمه شوق پرستوهای شاد

خلوت گرم کبوترهای مست
نرم نرمک می‌رسد اینک بهار
خوش به حال روزگار

 جلوه درختان کهن کُنار ، خنکای نسیم ، رقص  خوشه ها از همنشینی با گلهای رنگارنگ درگندمزار ، پرواز پرنده ، موسیقی صدای آب و لبخند زمین در رفاقت سبزه و سنگ نمایش زیبایی که بر پرده طبیعت اکران می شود . در این نمایش زیبا نوروز، رویش را نوید می دهد و بوته های امید را بارور می سازد برای پاسداشت نوروز باید میان طبیعت رفت و هماهنگی های گل و آب و سنگ را در خلق زیبایی ها و فرمان پذیری از خالق خویش را به تماشا نشست و از آنها درس گرفت .
 تمام کتب منتشره در مورد موسیقی را اگر مرور کنیم نمی توان آهنگی مانند صدای آب را بر روی خطوط حامل نت گذاری کرد یا مانند چهچهه عندلیب که با روح آدمی سازگار است و نشاط می آفریند زمزمه کرد ! بهار فصل نشاط و نشاط آفرینی است و موسم فراگیری درس از معلم طبیعت است در کلاسی با وسایل کمک آموزشی چون چشمه ، گل ، سنگ ، درخت ، پرنده ، رود ، باران و...

در این فضا که همه به رشد و نو شدن می اندیشند و طبیعت نیز جامه دران می کند و برای نو شدن تمامی موجودات را صدا می زند ، شنیدن صدای طبیعت هنر است و با این هنرمندی می توان به میدان آمد و شایستگیهای خویش را نشان داد  .
بهار مدرسه ایست با نو آموزانی که با ورق زدن کتاب طبیعت برای فردا اندیشه می کنند زیرا بهار سرچشمه دانستن و همگرایی است .

 هیاهوی ثبت نام در این مدرسه به گوش می رسد شتاب کنید از تحصیل در این مدرسه بازنمانید

در انتهای اسفند با خانه تکانی غبارها را بزداییم  و در فضای عاری از غبار ترانه زندگی بخوانیم مانند مردانی که تصاویرشان از درون قاب پیوسته لبخند می زنند در ارزیابی ها نمره می دهند و در اوج دلخوری بازهم لبخند را دریغ نمی کنند شاید برای ضیافت الهی دعوت کنند اگر درس طبیعت را بدرستی فرا گیریم .


 ،بهار در راه است و تو را صدا می زند و چهچهه بلبل بر شاخه درخت کُنار شنیده می شود به بهار سلام کنیم....


ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار

گر نکوبی شیشه غم را به سنگ
هفت رنگش می‌شود هفتاد رنگ