به یاد داریم که با گسترش ویروس کرونا، دولت وقت کوشید تا با محدود کردن اجتماعات، شاید بتواند زنجیره گسترش این ویروس را قطع و به نوعی آن را به کنترل در آورد. کنترل اجتماعات، البته به مشاغل آزاد و کسب و کارها ضربه فراوانی زد، که هنوز و پس از دو سال از رفع نسبی خطرات کرونا، همچنان بسیاری از مشاغل آزاد نتوانسته اند به وضعیت پیش از کرونا بازگردند.

محدودیت در برپایی اجتماعات، مناسک و عبادات جمعی و زیارتگاه ها نیز راه گریز دیگری بود که توانست و می توانست در کنترل کرونا کمک کند. به رغم اینکه اجتماعات مذهبی و مناسبتی حتی در بیت مقام معظم رهبری در سراسر دوره جولان ویروس کرونا، کاملا تعطیل شده بود ولی دسته هایی از متدینان و روحانیان در برابر تعطیلی زیارتگاه ها و اجتماعات مذهبی همچنان مقاومت می کردند و خاموشی و کم‌فروغی اجتماعات مذهبی را نشانه و موجب تضعیف ایمانیات جامعه و مردم می دانستند.

به هر حال، کرونا یک ویروسی بود که تندرستی و حیات افراد جامعه را به مخاطره انداخته بود و همه افراد از وجود این غول ویرانگر متنفر بودند و مبارزه با آن را به کمک دولت وقت، در اولویت زندگانی خویش قرار داده بودند. ویروس کرونا، یک مهمان ناخوانده ای بود که اجبارا و بدون رضایت مردم، جوامع جهانی را درنوردید و کشته های زیادی از حمله خود به جا نهاد.
همین دیروز، حاج شیخ محسن اراکی از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام و از روحانیان سرشناس، مردم و دولت را به مبارزه جدی با «بی حجابی»فراخواند و از همگان خواسته است که همانند مبارزه با کرونا، این بار با «بی حجابی» مبارزه کنند.

نباید از نظر دور داشت که احتمالا یکی از علل شکست و کم‌ تاثیر شدن تبلیغات و مواعظ در دعوت به رعایت حجاب و مبارزه با بدحجابی، شناخت ناقص و معیوب مبلغان و برخی خطیبان دینی از پدیده بد حجابی است. نگارنده این یادداشت، بدون اینکه بخواهد در اینجا موافقت یا مخالفت خود را در باره حجاب و بد حجابی ابراز کند، به یکسان پنداشتن« ویروس کرونا و پدیده بی حجابی» انتقاد می کند. تفاوت این دو پدیده بسیار روشن است. بی حجابی یا بد حجابی نوعی رفتار است که با آگاهی کامل و خواست و میل افراد همراه است و به نوعی یک «انتخاب» است هر چند که ممکن است فرد بی حجاب و بد حجاب به موازین شرعی و یا زیان های اجتماعی و اخلاقی آن، اطلاعی نداشته باشد.

بر این پایه، مبارزه با بی حجابی و بد حجابی، مبارزه با خواست و میل دسته های از افراد جامعه است و با مبارزه با کرونا تفاوت اساسی دارد.خواست و میل دسته هایی از زنان جامعه و انتخاب نوع پوشش از یک سو و پافشاری حکومت و کارگزاران و روحانیان بر رعایت حجاب و نوع خاصی از پوشش به هر حال، از فردای پس از انقلاب اسلامی تاکنون هر از چندی به سطح توجه و تمرکز جامعه و رسانه ها و سخنرانی ها و مصاحبه ها می رسد و بطور کجدار ومریز آدامه دارد.

به گزاف نیست اگر اعتراف کنیم که هیچ پدیده اجتماعی مانند پدیده و رفتار بدحجابی و بی حجابی مورد توجه و مخالفت حکومت و روحانیان داخل در دستگاه های رسمی نبوده است. این در حالی است که جامعه ایران از پدیده های شوم و‌ خانمانسوزی در حوزه امور اقتصادی و معیشتی و رفتاری رنج می برد.تاکید موکد اخیر بر رعایت حجاب و مبارزه! با بی حجابی تا پیش از فرارسیدن فصل تابستان و اعلام مواضع متفاوت و با شدید و غلاظ متاسفانه در دنباله همان روند اشتباهی است که در چهار دهه پس از انقلاب ثمره و نتیجه ملموسی نداشته است.

به نظر می رسد که تصویب جریمه های مالی و محروم کردن افراد بی حجاب و بد حجاب از حقوق اجتماعی و تصویب قوانین سخت‌گیرانه بدون جلب اعتماد شهروندان و رفع معضلات معیشتی و شغلی و رفاهی آنان و بدون تقویت دوستی دو سویه میان مردم و حاکمیت، راه به جایی نمی برد.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

نظرات بینندگان

غیر قابل انتشار: ۰

انتشار یافته: ۱

العبد

۱۵:۰۲ - ۱۴۰۲/۰۱/۰۹

پاسخ

سلام علیکم
مقایسه مبارزه با بدحجابی و مباره با مشکلات اقتصادی هم اشتباه نویسنده محترم است چرا که بدحجابی نتیجه انتخاب است اما مشکلات اقتصادی نتیجه انتخاب حاکمیت نیست بلکه تحریمهای ظالمانه و عملکرد اشتباه دولتهای غربگدای قبلی است که با اجبار واعمال قدرت حل نمی شود بر خلاف قانون حجاب که بااراده حاکمیت قابل اجراست.

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه