تورم، گرانی ها، قیمت هایی که ثانیه ای سیر صعودی طی می کنند، حدودا 5 سال میگذرد که روزانه نوسانات بازار مردم را گرفتار کرده است. قیمت هایی که به گواه آنچه که بود و هست، تا مرز 7 یا 10 برابر رشد داشته اند. کف خیابان پر شده از کودکان کار، پر شده از بانوان جوان و کم سن و سالی که برای خانواده و فرزندان خود، پشت چراغ قرمزها، پمپ بنزین ها و ... اقلام مختلفی را می فروشند. از جوراب و دستمال کاغذی تا جعبه های شکلات.

هربار مسیری را طی کرده ایم، بطور قطع اگر چند چراغ قرمز را گذر کنیم، خواهیم دید، کودکانی را که اسپند دود می دهند، بی هیچ اجازه ای شیشه خودرومان را تمیز می کنند، شاخه گل های رنگاوارنگ را تعارف می کنند، فال می گیرند و ... و در ازایش چشم به اندک مبالغ دارند. در پارک ها، پدیده پخش موزیک و طبل زنی بصورت سیار وجود دارد. به کنار خانواده ها می آیند، غذا می گیرند و گاه مبالغی اندک.

دست فروشی همچنان اصلی ترین شغل کاذب بسیاری از خانواده هاست. موضوع ابدا ساماندهی آنها نیست، موضوع سختی تامین هزینه های زندگی و معیشت خانواده هاست. کرایه ها سنگین، میوه و تره بار گران، اجاره خانه ها سرسام آور، درآمدها اندک. بعنوان مثال حقوق و مزایای کارمندان و کارگران ابتدای هر سال تعیین و نرخ گذاری میشود، همان درآمد ماهیانه برای یکسال مشخص شده، درحالیکه این درآمد کفاف گرانی های ثانیه ای را نمی دهد. چراکه پیش از آنکه افزایش حقوق اعمل شود، بازار متاثر از آن افزایش نسبی،

به تازگی پدیده ای تحت عنوان اجاره اتاق های یک خانه به چند نفر افزایش یافته است. خانه های دوره ای که هر اتاق را به یک خانواده اجاره می دهند، سایر امکانات خانه کاملا مشترک است. پدیده ای دیگر خودروهایی هستند که در شلوغ ترین اماکن شب را به صبح می رسانند تا از این طریق بتوانند جای پارک را به افرادی که نیاز به جای پارک دارند به مبالغ مختلف از 20 تا 50 هزار واگذار کنند

پدیده دیگر بازگشت فرزندان متاهل به سفره والدین است. عجب برکتی دارد سفره والدین، با همه این شرایط بحرانی که وجود دارد اما فرزندان و نوه ها را براحتی تامین میکند. اینها همه ناشی از گرانی هاست، مردم به هر روزنه ای برای کسب درآمد چنگ می اندازند، بلکه هزینه اجاره خانه، خرید پوشاک، میوه و نان و ... را تامین کنند. به این پدیده نیز می گویند، غم نان.

اینگونه است که مردم هر روز گرفتار تر هم می شوند، نمی دانند به کدام هزینه و قرض و بدهی توجه کنند. اینگونه است که مردم مقروض می شوند، اقساط بانکی عقب می افتند و اکنون فشار و تماس و شکایت و گره ای دیگر بر مشکلات.

در گفتگو با بسیاری از مردم بخوبی می توان دریافت که معتقدند بخش قابل توجهی از گرانی ها بدلیل حضور بی وقفه و شبانه روزی واسطه ها و دلالان است. افرادی طماع و سیری ناپذیر. محتکرین نیز در این بین راه و چاه را فرا گرفته اند. اگر برنج یا روغن یا هرآنچه نیاز مردم است را در میزان بالا تهیه کنند، روانه بازار نمی کنند، بلکه می دانند چند صباحی دیگر گران تر می شود، لذا موقعیتی ایده آل برای سودی چند برابری. انبار کرده و پس از چند ماه بی هیچ تلاشی، سود روی سود، همان که مهران مدیری در سریال دراکولا اشاره داشت.

در این بین قیمت ها 10 برابر شده اند، اکنون موقع تلاش است، بلکه اندکی باعث التیام بازار و مردم شوند، تلاش ها نتیجه می دهد و قیمت ها 10 درصد کاهش پیدا می کنند. در واقع 10 قدم جلو آمده اند و تنها یک قدم بازگشت به عقب دارند. ما نیز مسرور از آنچه که نصیبمان کرده اند.

در این بین فیلم های متعددی از سرقت های پی در پی در سطح شهر منتشر می شود. فیلم هایی که غالبا اموال عمومی اند. مانند دریچه های فاضلاب، جعبه های مخابراتی، سیم های برق و ...
باری نکته اصلی در این سرقت ها، آزار و خسارت وارد آوردن است؟ یا که سارقین همان تنگ دستانی هستند که در تامین نان شب گرفتار شده اند؟

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه