طالبان، تشیع و زبان فارسی

شوشان ـ مرتضی حمداوی :

 
طالبان که خود را امارت اسلامی افغانستان می نامند یک جنبش و یک سازمان مذهبی –نظامی اسلامگرا متشکل از روحانییان اسلام گرای سنی در افغانستان است.

افغان نام دیگر قوم پشتون است بر پایه اسناد تاریخی افغان ها در مناطق جنوب و جنوب شرقی کشوری ک امروزه افغانستان نامیده میشود می زیستند، بیشتر گروه طالبان از قوم پشتون هستند ،طالبان قشری و قبیله ای برخورد میکنند،در سال هایی ک طالبان بر کابل حکومت می راندند نه تنها یک نفر از شیعیان را به کابینه راه ندادند بلکه درسطوح پایین تر و حتی بسیار پایین تر به حضور شیعیان تن نمی دادند در افغانستان ،طالبان به بخشی از شیعیان ک به قوم هزاره تعلق داشتند نه تنها نفرت نژادی حتی نفرت مذهبی نیز داشتند و دارند، بنظر میرسد هجوم دوباره طالبان به افغانستان پس از 20سال با هدف فارسی ستیزی و تشیع ستیزی در افغانستان استارت خورده است کافی است به اخبار اخیر توجه و تامل نمایید.

 خبر اول: در واپسین روزهای سال 1400خورشیدی گروه طالبان واژه دانشگاه را از تابلو دانشگاه بلخ حذف کرد مسئله فقط واژه دانشگاه نیست زبان فارسی و فارسی زبانان از هر نظر زیر فشار انسان ستیزانه طالب ها قرار دارند.
زبان فارسی در مهم ترین پایگاه های خود همچون مرو، سمرقند ، بخارا به خاطر منافع برخی کشورها و هجوم قبایل بدوی و خشونت پرداز یا از بین رفت یا در آستانه نابودی است اما روند فارسی ستیزی و ایرانی ستیزی در منطقه پایان نیافته و افغانستان هم میرود که به سرنوشت دیگر مناطق دچار شود.


خبر دوم:اداره بهداشت و خدمات درمانی کابل در نامه ای از کارمندان دولتی این نهاد در پایتخت خواسته تا کارکنان زن و مرد را جدا کنند و به مردان فرصتی کوتاه داده تا ریش بگذارند این دستور به "فرمان"هبت الله آخوند زاده رهبر طالبان صادر شده است، بر اساس بیانیه دیدبان حقوق بشر طالبان جامعه شیعه و کارمندان سابق دولت را با کوچ اجباری،مجازات جمعی می کنند

در نتیجه دولت ایران در دفاع از گستره تمدنی ایران مسئولیت دارد،پذیرش طالبان و کنار آمدن با فارسی ستیزان و تشیع ستیزان با منافع بلند مدت ملت ایران همخوانی ندارد