استاد علیخانی، تلاقی اندیشه و اشک

با آقای علیخانی در دوره اول هیات اجرایی خانه احزاب خوزستان، آشنا شدم. ایشان نماینده یکی از احزاب موسوم به معتدل و میانه رو و مستقل از گفتمان اصلاح طلبی و اصول‌گرایی بود.
در حین نشست‌ها، به تدریج به مهربانی، دلسوزی، میهن دوستی، سواد بالا و کلاسیک ایشان در حوزه امور سیاسی پی بردم.
آقای علیخانی، به لزوم آموزش سیاسی نیروهای حزبی باور دارد و بر این امر پای می فشارد که هر کنش سیاسی باید برآمده از سواد سیاسی و آگاهی باشد و از این رو، در نشست های خانه احزاب، همواره دست پر می آمد و می کوشید شعور بر شرر برتری داشته باشد.
ایشان از فرصت تحزب و حزب داری، تنها برای به دوش کشیدن مسئولیت سنگین یعنی آگاه کردن مخاطبان بهره می جست و آشکار بگویم دنبال مصالح و منافع شخصی خود نیست و نبود.
ایشان گرچه مدتی است از یک بیماری مزمن رنج می برد و گرفتار دارو و درمان است ولی شوق نوشتن و امیدواری به فردای بهتر هیچ‌گاه او را به رخوت و تنبلی نکشانده است.
وقتی وی چند کلیپ از اجراهای خود در  سیمای خوزستان را به من نشان داد تازه فهمیدم که چرا صدای باز و بلند او در گوشم آشناست. او هنرمندی آگاه است که بهتر است دوستان و پیشکسوتان سیمای مرکز خوزستان او را بشناسانند.
در کنار اندیشه ورزی و ارائه تحلیل‌های سیاسی و استدلالی، علیخانی با روحیه نرم و عرفانی، اهل اشک نیز هست. آنگاه که در باره حادثه عاشورا و اربعین و جنبه تاریخی _هنری آن سخن می گوید او را تلاقی اندیشه و اشک می بینید!