نیم نگاهی به تاریخ و اهمیت آن

تاریخ ایران عزیز مشحون از فداکاری دلاورمردان این مرز پرگهراست. ولی صد تاسف که نسل ما برای تاریخ بدرستی ارزش قائل نیستیم.
در واقع تاریخ راوی از خودگذشتگی ها و کارنامه ی پیشینیان است. چنانچه تاریخ فراموش شود و یا تحریف گردد، به سرگردانی جامعه می انجامد. مدت هاست که موذیانه و تعمدی تلاش هایی مبنی بر وارونه جلوه دادن و یا پاک کردن برخی از وقایع و رویدادهای تاریخی توسط افرادی که خود را معیار حق و باطل می دانند، صورت می گیرد تا تاریخ منطبق بر خواست و اهداف خاص آنها ثبت گردد و یا به بوته فراموشی سپرده شود.
بی شک چنین اقدامی خیانت به تاریخ ،جامعه و همه ی نسل هاست و مهمتر از آن اینکه: «ملتی که تاریخ خود را نداند، محکوم به تکرار آن خواهد بود..»[۱] زیراکه« تاریخ گذشتگان، آئینه عبرت است و عبرت بزرگترین درسی است که تاریخ به بشر می آموزد.»[۲]
امروزه هم ما را با هم درگیر کرده اند تا در این فضای غبارآلود و دعواهای سیاسی ایجاد شده، به اهداف خود برسند. دعوای انقلابی و غیرانقلابی، ولایت مداری و ضد ولایت، خودی و غیر خودی، چپ و راست، اصولگرا و اصلاح طلب و اخیراً مقارن با سالروز شروع جنگ و هفته دفاع مقدس هم ارتشی و سپاهی . آیا این وضعیت مشکوک نیست؟ آیا این نباید ما را به فکر وادارد که دستی در کار است؟ چرا که هیچ حربه ای برای ایران عزیز خطرناک تر از اختلاف و تفرقه نبوده و نیست.
ما در طول تاریخ و پیش از ظهور قدرت های امروزی مثل امریکا ، دشمنان شناخته شده ای مثل روس ها و عثمانی ها داشته ایم . چنانچه به کتاب های تاریخ جنگ های ایران رجوع شود، جنگ های ایران  و روم ، ایران یونان ، ایران و روس و ایران و عثمانی بر می خوریم. درآن جنگ ها پر از است عبرت های تاریخی .  
در دوره ی پسا بازنشستگی تلاش کردم که کتاب های تاریخی بویژه کتاب های که به آن جنگ ها پرداخته و یا کتاب های مربوط به سلسله های صفوی، افشاری،  زندیه ، قاجاری و پهلوی را مورد مطالعه قرار دهم. از بین همه ی این کتابها ، کتاب شاه جنگ ایرانیان در چالدران و یونان ، اثر اشتاین متز( اشتن تز) و جون باراک که توسط  ذبیح الله منصوری ترجمه و اولین بار درسال ۱۳۴۳ چاپ و منتشر گردید و تاکنون ده ها بار تجدید چاپ شده است بیش از همه اثرگذار است و همان طوری که  مترجم کتاب نیز آورده است، این کتاب شایستگی آن را دارد که در خانه ی هر ایرانی یک نسخه از آن وجود داشته باشد تا نسل های آینده هم بتوانند آن را بخوانند و بر اجداد بزرگ و فداکارخود درود فرستند و افتخار کنند.
 

نکته ای که باید ذکر شود این است که: «گرچه ایرانیان در جنگ چالدران شکست خوردند، ولی قدرت ایمان مدافعان و خلوص و فداکاری آنها آنقدر  بر جسته و قایل تعظیم بود و ( هست) که جنگ چالدران از افتخارات جاوید ملت ایران شد و (هست) و تا روزی که این ملت هست، جنگ چالدران چون دیهیم سرمدی( تاج و پیشانی بند دائمی) بر ناصبه ی تاریخ ملت ایران می درخشد.»[۳]
به امید روزی که با ظهور مردانی مردی همچون نادر در این سرزمین باستانی و عزیز ، زمینه بازپس‌گیری سرزمین های از دست رفته از جمله در قفقاز، دیاربکر، هرات و بحرین  فراهم گردد.

 پی نوشت:
[۱] - سخنی حکیمانه و پندآموز که بارها به شکل های مختلف بیان شده است از جمله یعسوب محسنی در یاداشتی بر رمان بی کتابی آنرا آورد اند.
[۲]- مکی حسین، تاریخ بیست ساله ایران،جلد پنجم، چاپ ششم انتشارات علمی (۱۳۸۰)، ۲۱.
[۳]- برگرفته از مقدمه ی کتاب شاه جنگ ایرانیان در چالدران و یونان ، اثراشتاین متز( اشتن تز) و جون باراک