چه دشت و چه صحرا ! چه خانه ی خاله اهواز؟!

شوشان ـ طنز نگاره ای به قلم محمد شریفی :

توی آبادی خودمان، خالوی عزیز و بزرگواری داشتم، موسوم به شیرخدا،خالو طبعی شاعرانه و قلبی مهربان داشت،اون موقع ها که کودکی چند ساله بودم،یادم می آید در یک عصر پائیزی باران شدیدی باریدن گرفت، مثل دم اسب شلاقی زمین و زمان را درهم می کوبید، مرحوم کربلایی خیرالله که صدای بلند و رسایی داشت، اذان گفت و بعدش جماعت را به خواندن نماز وحشت توصیه کرد، در همین حیص و بیص صدای هیجار و استمداد خاله زهرا که پیرزنی تنها و در آلونکی محقر زندگی می کرد، بلند شد۔ شیرخدا به اقتضای روحیه ی جوانمردی که داشت، فی الفور خودش را به خانه ی خاله زهرا رسانید، سقف خانه پیرزن فرود آمده بود و مابقی زیر چاله ای از آب فرو رفته بود، سریع پیره زن را به خانه ی خودش انتقال دارد و بخشی از اسباب و اثاثیه اش را روی کول خودش گذاشت و به همراه آورد،وقتی ماوقع را ازش پرسیدند، برای آنکه عمق فاجعه را نشان بدهد، گفت: چه دشت و چه صحرا ، چه خانه ی خاله زهرا، با اجازه آن خدا بیامرز می خواهم شعرش را یه کم دستکاری بکنم و بگویم، چه دشت و چه صحرا چه خانه ی خاله اهواز۔۔۔ پنجشنبه ۲۵ آبان باران رحمت در اهواز باریدن گرفت بازهم مسئولان غافل مربوطه غافلگیر شدند و از آسمان رودست خوردند، فاضلاب ها فوران کردند، چاله و چوله های دست ساخته های شهرداری و آبفا تبدیل به دریا و دریاچه شدند،ماشین ها مثل قایق های طوفان زده روی دریاچه ها شناور شدند و لنگر بریدند،چند ساختمان شهرداری و آبفا در محاصره آبهای سطح الارضی قرار گرفتند، از زنده ها که بگذریم، مُرده ها هم در امان نماندند و بخشی از بهشت آباد هم زیر آب رفت، معضل فاضلاب اهواز از عهد مرحوم هاشمی رضی الله، تا دولت رئیسی حفظ الله، یعنی: در طی زمامداری ۹ دولت کریمه مورد التفات و توجه ویژه قرار گرفته و هر کدام به سهم خود برای حل این معضل بودجه و اعتبارات ویژه ای اختصاص دادند، اما مثل حفر و قنوات و چاههای حاج میرزا آقاصی صدر اعظم محمد شاه قاجار هیچکدام به نتیجه نرسیده اند و هیچکس هم نپرسید، پس آنهمه پول قلمبه و اعتبار و بودجه به کجا رفته است؟ تازگی ها شنیدم اداره کل آبفا برای پرداخت دیون خود به پیمانکاران می خواهد ساختمان مرکزی آبفا را چوب حراج بزند و در گوشه ای دیگر از شهر کرایه نشینی و مستاجری پیشه نماید،ولا این یکی دیگر نوبر است....!!!
تا دلتان بخواهد زبان و ادبیات فارسی سرشار است از امثال و حکم و ضرب المثل ، این حکایت ها و ضرب المثل ها را اگر واکاوی و ریشه یابی کنیم،متوجه خواهیم شد که در پس آنها یک سری اتفاقات شوم و نامبارک و گاهی نکته های بدیع و سرشار از حکمت نهفته است، حتما حتما این ضرب المثل را بارها از زبان فلان آدم قافیه باخته  که توی کارهاش گند زده، شنیده اید که مایوسانه می گوید« اگر برای من آب ندارد، برای تو که نان دارد!»، را شنیده اید؟؟؟ این ضرب المثل به دوران قاجار و در عهد سلطنت محمدشاه و صدارت حاجی میرزا آقاسی بر می گردد۔ میرزا آقاسی صوفی رند و زیرکی  بود که از سیاست و مملکت‌داری سررشته نداشت؛ جناب صدر اعظم در طول صدارتش به دو چیز خیلی علاقه داشت یکی توپ‌ ریزی و ساخت ادوات جنگی و دیگری احداث قنوات وحفر چاه،در ماجرای جنگ هرات ، وقتی فرمانده قشون ایران درخواست اسب و استر و قاطر برای انتقال سیورسات به جبهه های جنگ می کند،میرزا آقاسی میگه چرا بجای قاطر از شتر برای حمل استفاده نمی کنید؟ فرمانده قشون میگه، مناطق جنگی کاملا کوهستانی است، شتر خاص مناطق صحرایی و بیابانی است، پاهای شتر در مناطق کوهستانی زخم می شوند، اما این حرف ها توی کت صدراعظم نرفت و در آخر پیشنها میده شترها را نعل بکنید!!!رسته آهنگران که با تدبیر حاجی  بازارشان گرم شده بود ، به صدر اعظم میگن ، بجای نعل برای شترها کفش آهنی درست می کنیم که اگر به کوه قاف هم بروند، آخ نگویند و شروع می کنند به ساختن‌ کفش آهنی ، شترها را مجهز به کفش های آهنی می کنند، شتران را بار می کنند، در اولین گردنه کوه ، کفش های آهنی پاهای شتران را زخم و شترها با بار
زمین گیر می شوند،دوباره شروع می کنند به بیرون در آوردن نعل شتران۔۔۔در خصوص حفر قنوات و چاههای آب ، می گویند صدر اعظم یک روز به تنهایی برای سرکشی از قصر خارج شد. سراغ قناتی رفت که چند نفر عمله‌ و مقنی (چاه کن) در حال قلیان کشی بودند، از یکی از آنها پرسید: «این قنات به آب رسیده است؟» یکی از مقنی های از همه‌جا بی‌خبر که نمی دانست مخاطبش جناب  صدراعظم است، ریشخندی زدی و گفت: «آب کجا بود؟ این حاجی میرزا آقاسی هم خُل شده که بی حساب و کتاب ما را توی این برهوت سرگردان کرده ،آب که نمیاد بالا اما در عوض برای کبوترها لانه مفتی  می‌سازیم».صدراعظم که آدم شوخ و شنگی بود،  لبخندی زد و گفت: «بنده‌ی خدا! برای من آب ندارد، برای تو که نان دارد!».