خبرنگار یعنی آزادگی و شرافت انسانی برای مردم

شوشا ـ  علی بدیع :

سالهاست در مواجه با روز خبرنگار تمایل به نوشتن مطلب و ذکر خاطره ای در این خصوص را داشته ام ولی در همه این سالها چون احساس خوبی از نوشتن در مورد خودم نداشتم از آن طفره می رفتم ولی با توجه به شرایط ایجاد شده در این یکی دوساله و شکاف بین گروهی از خبرنگاران و مردم ، عاملی شد که به نوشتن راغب شوم و خاطره ذیل به همین دلیل  و به مناسبت روز خبرنگار است .
اواخر تابستان سال ۷۹ بود ، بر اثرخشکسالی آن سال ، کمبود آب شرب سالم در بعضی از شهرهای محروم خوزستان موج می زد و من که آن زمان به عنوان خبرنگار و گزارشگر و مجری بسیار جوان با صدا و سیمای مرکز خوزستان همکاری داشتم ، برای تهیه گزارشی در خصوص آب رسانی به مردم طی چند ماه گذشته توسط جهاد کشاورزی استان با یک تیم کامل رسانه ای ابتدا به یکی از روستاهای نزدیک شهرستان ایذه و باغملک رفتیم ، نمای پلاتوی من برای تهیه گزارش ، ماشین های متعدد آب رسان به منطقه و از جمله آن روستا بود که از طرف جهاد کشاورزی مامور اجرای برنامه بودند ، من تا عوامل برنامه داشتند کارهای مقدماتی را انجام می دادند طبق عادت معمول و همیشگی خود رفتم تا با تعدادی از ساکنین روستا در این زمینه صحبت کنم و اطلاعات بیشتری برای بهتر شدن گزارش کسب نمایم ، تمامی افرادی که با آنها حرف زدم متفق القول می گفتند امروز برای اولین بار طی این چند ماه است که ماشین های آب رسان آنهم بخاطر دوربین صدا وسیما در این منطقه و روستا حضور یافته اند و تاسف بار اینکه مسئول خانه بهداشت روستا می گفت طی این مدت آب ناچیز و مصرفی مردم حتی استاندارد استحمام و شستشو را هم ندارد و بسیار آلوده می باشد ، وقتی این صحبتها را شنیدم به تهیه کننده برنامه جریان را گفتم و اینکه یا روند برنامه تغییر کند و یا با این شرایط من زیر بار هیچ پلاتو و گزارشی که خلاف واقعیت است نمی روم ، او ‌گفت به ما که ربطی ندارد و ما مکلف به تکلیفیم ! گفتم کدام تکلیف ؟ مکلف به خیانت به مردم بی گناه و بدبخت ! خلاصه بحث بالا گرفت ، مسئولان جهاد هم وارد ماجرا شدند ، در نهایت با مدیر تولید و معاون سیمای مرکز تماس گرفتند ولی هم من و‌ هم آنها از مواضع خود کوتاه نیامدیم ، و در خاتمه یک کلمه به من گفتند و آن اینکه یا اجرا یا بایکوت تصویری ؟
با ماشین مرا به اهواز برگرداندند و انگار که با مجرمی رفتار می کنند ، از همان زمان بایکوت تصویری شدم ، در آن روزها که در اوج فعالیت رسانه ای خود بودم و نه تنها برای برنامه های مختلف مرکز دعوت می شدم ، شبکه های یک و سه و همچنین شبکه خبر که تقریبا تازه افتتاح شده بود  مرا به همکاری دعوت کرده بودند و برنامه هایی را برایشان اجرا کردم !
به یکباره همه چیز تغییر کرد و با اینکه پس از یکی دوسال ، فعالیتم را مختصر آغاز کردم متاسفانه دیگر به حالت قبلی برنگشت و من هم کم کم وارد حرفه روزنامه نگاری شدم که مستقل برای خود بنویسم ولی همیشه از آنکه در آن شرایط در سمت درست داستان یعنی مردم قرار گرفتم خوشحال و شاکر درگاه حق هستم ، بعد از این همه سال ، هنوز احساس می کنم دعای خیر و انرژی مثبت همان زنان و مردان روستایی محروم که نظاره گر بحثمان بودند ، پشت سرم هست در حالی که می شد نفرین و انرژی منفی باشد .
مردم بهترین قاضی حتی برای قشر خبرنگار هستند ، صداقت و در خط مردم بودن و برای آنها از واقعیت گفتن را متوجه هستند همانطور که خلاف واقعیت را حتی اگر با هزار آب و تاب رسانه ای باشد را می فهمند و …
خواستم از خبرنگار و روز او بگویم ولی فکر می کنم با این خاطره ، ادای دین کرده باشم به خبرنگارانی که با آزادگی و شرافت انسانی و اخلاق حرفه ای رسانه ، برای مردم می گویند و با مردم هستند .
روزت مبارک خبرنگار مردمی