معلّم مهم‌تر از "روز" عمر، خانواده و معیشت دارد!!!

شوشان ـ محمدسعید بهوندی :

جناب آقای وزیر!
سلام علیکم

بدون مقدمه، انصاف بخرج داده، بپذیرید که؛ معلم فراتر از "روز"، مثلِ دیگران نیز عمر دارد و مسئولیت معیشت حداقل یک خانواده بر عهده‌‌ی اوست. برای دفاع شایسته از معلم، حق اینست که جایگاهِ وزیر آموزش و پرورش در هیئت دولت آنچنان بااهمیت و رفیع باشد که برنامه‌هایش، خصوصاً در مسئله‌ی دریافتی‌ها، با تایید و پشتیبانی عملی رئیس جمهور، مورد عنایت تمامی وزرا قرار گرفته و شما را در حد توانشان یاری دهند. برای نمونه در همین یک قلم "فوق‌العاده ویژه‌ی ۵۰ درصدی"، بعضی دستگاهها علیرغم حقوق و مزایای خوب و همچنین رفاهیات متنوع و متکثر به هر مناسبت و بهانه، از آن بهره‌مندند، اما به فرهنگیان که می‌رسد، رودخانه‌ی پر آب تبدیل به آب باریکه‌ی جویبار می‌شود و هکذا از این قبیل!.

...و معلم، همو که همه انتظار دارند؛ همواره به وظیفه‌اش که الحق والانصاف از مهمترین و حساس‌ترین وظیفه‌هاست، در هر حال و روزی که بسر ببرد، ولو ناخوش‌احوال هم که باشد، باز با نهایت مهارت، صبوری و مهربانی در قبال شاگردانش و حتی در اجتماع عمل نماید، اما شما صاحبان تصمیم و فرمان هیچوقت حاضر نشدید(تمامی تصمیم‌گیرندگان سالهای گذشته در این وزاتخانه تاکنون) بصورت اساسی به این اتفاق بدیهی و حیاتی فکر کنید که؛ او و خانواده‌اش نیز مانند آحاد مردم محتاجِ رفع نیازهای مادی(به نسبت دیگر کارمندان دستگاههای اجرایی)، آسودگی خیال و آرامشِ روحی و روانی می‌باشند. با که، چگونه و چند بار بگوییم و بنویسیم که؛ نیازها و دغدغه‌هایش تنها با برگزاری مراسم روز و هفته‌ی معلم و تعریف و تمجید‌های خشک و خالی مرتفع نخواهند شد؟!.
... شما ببینید؛ هزاران نفر از معلمان شریف کشور، بر خلاف دیگر دستگاههای دولت، حتی پس از بازنشستگی، علیرغم تمامی بی‌توجهی‌های آموزش و پرورش در سالهای اشتغال‌شان، ارتباط موثرشان را با این دستگاه قطع نکرده و با تنی رنجور، ذهنی خسته و خاطری نچندان خوش از آنچه در قبال حق و حقوق قانونی خویش به نسبت دیگر کارمندان در سالهای متمادی دیده و چشیده‌اند، ولی باز نمی‌گذارند کلاسهایتان بدون معلم باشند. اما متولیان این وزارت در مقابل این همکاری و مساعدت‌ها چه کردند؟! آری، در هنگام تهیه‌ی لایحه‌ی رتبه‌بندی با نهایت شگفتی و ناباوری، همین یاریگران روزهای تنگ را از شمول آن خارج نمودند(باز خدای رحمان رفتگان نمایندگان مجلس یازدهم را قرین رحمت نماید که در لایحه‌ی برنامه‌ی هفتم، علیرغم مخالفت شدید دولت تا آخرین لحظه‌ی تصویب، با گنجاندن قانون متناسب‌سازی بالاخره آنرا احیا نمودند. وگرنه وضع دریافتی بازنشستگان از حالا بسیار وخیم‌تر می‌بود! ) و هکذا از این موارد که با نگاه کردن به وضع بازنشستگان دیگر دستگاهها این غصه و افسوس همچنان بیشتر و بیشتر خواهد شد!.
...جناب آقای وزیر!، هرگز از این واقعیت عریان نه غافل شوید و نه فرار کنید(هر چند تا به حال، هم غفلت کرده‌ و هم فرار نموده‌اید!) که؛ بی‌توجهی و بی‌اعتنایی به آسایش و آرامش معلمان با وجود جایگاه رفیع و بی‌نظیری که نزد مردم دارند، چیزی بجز نادیده گرفتن سرنوشت میلیونها کودک، نوجوان و جوان تحت آموزش و تربیت آنان نیست. سرنوشتِ جگرگوشه‌هایی که همه سعی وافر و مستمر دارند تمامی فرصت‌ها و دارایی‌هایشان را بپایشان بریزید تا در آینده‌‌ای نزدیک افرادی موثر، موفق و مسئولیت‌پذیر در جامعه باشند. اما گویا نمی‌دانید که این اتفاق زمانی به وقوع خواهد پیوست که از جانب شما به نیازهای طبیعی و دغدغه‌های قانونی و منطقی معلمانشان(طراحی و اجرای مطلوب نظام جامع و عدالت محور حقوق و مزایا برای تمامی دستگاههای دولتی که از بودجه‌ی عمومی کشور بهره می‌برند) بهای کافی و وافی داده شود!.
...بنابراین توصیه‌ی موکد می‌گردد؛ تا از این ناحیه ضرر و زیان‌ها افزونتر از حال نگردیده، قبل از پرداختن به روز نمادین معلم که تنها یک روز گذرا و محدود در مراسمات است، در عوض به عمر، آرامش، خواست، رضایت و انگیزه‌ی معلمان و در نتیجه‌ی آن؛ توسعه‌ی پایدار کشور که آموزش باکیفیت از مهمترین شاخص‌های آن است، بیندیشید تا اینگونه نباشیم!. از شما معلمان شاغل و بازنشسته‌ی شریف کشور انتظار می‌رود؛ این مطلب را حتماً در گروههای فرهنگیان انتشار داده و چنانچه امکان دارد برای مسئولین وزارت آموزش و پرورش نیز ارسال نمایید.