مقام اباالفضل(ع)

حمید سالم پور

السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطِیعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ سَلَّمَ .

در تاریخ تلخی ها و سختی های زیادی بوده و افراد نیکوکار و صالحان و پیامبران بسیاری بودند که برای اعتلای پرچم توحید جانفشانی کردند و مرارتها تحمل نمودند . نوح ،ابراهیم ، اسماعیل ، موسی ، یوسف و .... از دست نامردمان زمان خویش رنج ها دیده اند. اما روز عاشورا چیز دیگری است و به همین جهت است که امام معصوم می فرماید " لا یوم کیومک یا ابا عبدالله "

تاریخ همیشه دو صفحه سفید و سیاه داشته و دارد . تاریخ در صفحه سفید و روشنش از وجود افراد صالح و بزرگ بهره مند بوده است .

از بزرگان تاریخ که انسانها به وجودش مفتخر هستند وجود نازنین قمر مُنیر بنی هاشم ابالفضل العباس (سلام الله علیه) است که عظمت و بزرگیش بر کسی پوشیده نیست .

فقط شیعیان نیستند که از او به عظمت یاد می کنند بلکه ارمنی ها ، مجوسی ها ، بودایی ها ، هندوها و ... او را احترام می کنند ، برایش غذا توزیع می کنند ، نذر می کنند و زنجیر می زنند .

عقل از درک عظمت این شخصیت عاجز است باید با دل و جان به کنه او پی برد . مطمئناً اگر جهان شخصیتی همچون قمربنی هاشم (ع) را به خود نمی دید ؛ " اوج ایثار و وفاداری به برادر " را نمی توانستیم تصور کنیم.

امام حسین (ع) و اهل بیت و یارانش برای حفظ دین ایثارها ، فداکاری ها و بزرگی ها از خود بروز دادند . برای درک این معنی خود را به کربلا ببریم و حوادث را مرور کنیم .

بی شک نتایج این حادثه و نسیم برخاسته از کربلا قلب‌های مرده را زنده می‌کند و روح انسانها را به اوج می رساند .

کارهایی که اهل بیت (ع) انجام می دهند از روی حساب و کتاب است و بی دلیل نیست . بسیاری از اقدامات آنان با هدف درس گرفتن انسانها است و در واقع جنبه آموزشی دارد و ما انسانها به فراخور وضع و شرایط خود از آن وقایع نکاتی را فرا می گیریم .

از جمله اتفاقاتی که بر قله تاریخ نورافشانی می کند و مایه حیرت و انگشت به دهان شدن انسانها شده و هنوز که هنوز است صاحب آن واقعه را تحسین می کنند ورود اباالفضل به شریعه آب و پر کردن کف دست و ننوشیدن است .

عقل از این حرکت مبهوت است . فرزند ابوتراب (ع) تشنه تر از همه بود ، کنار آب هم نشست و فرات را فتح کرد، با کف دست خود آب برداشت ولی لب بر آن نگذاشت .

غفلت نکنیم که گاهی و بنا به شرایط و موقعیت ، عملی از دست و پا و دیگر اعضای بدن سر می زند که ناخودآگاه و غیرارادی است. بنابراین اگر از این زاویه به موضوع بنگریم شاید به این نکته برسیم که دراز شدن دست این عبد صالح (این عنوان در زیارتش آمده) به سمت آب غیر ارادی و از جهت تشنگی فوق العاده زیادی است که بر وجودش مستولی شده است و نه با قصد آب نوشیدن .

قمر بنی هاشم از همان ابتدا می دانست که به آب خواهد رسید و دشمنان نمی توانند مانع ورودش به شریعه فرات شوند بنابراین تصمیمش را گرفته بود که قبل از مولایش و کودکان اهل بیت آب ننوشد اما تشنگی شدیدش باعث دراز شدن غیر ارادی دستش به سمت آب شد .

در هر صورت فرزند ابوتراب خواست به دشمنان بفهماند ما اهل بیتی هستیم که ترس در وجودمان نیست هر چند عددتان زیاد باشد و قصدتان این است که مانع ورود اهل بیت و اصحاب امام حسین (ع) است اما ببینید وارد شریعه شدم و علی رغم نظرتان توانستم آب بردارم .

ماه بنی هاشم با آب ننوشیدن ، ادب و احترام خود را به مولایش نشان داد .این حرکت و دیگرحرکتهای ماه منیر بنی هاشم (ع) باعث می شود مقام ایشان بالا رود به گونه ای که ائمه (ع) او را بستایند و بر دستانش بوسه زنند .

امام حسین (ع) در خطاب به ایشان می فرماید " بنفسی أنت " یعنی " فدایت شوم " و این جمله ای است که " معصوم " بر زبان جاری نموده است .

امام سجاد(ع) می فرماید : برای عمویم عباس مقامی است که روز قیامت همه شهدا به آن غبطه می خورند . (إنَّ لِعَمّی العبّاس منزلة عندالله یغبطه علیها جمیع الشهداء یوم القیامة).

معنای این جمله این است که حمزه سیدالشهدا ، جعفر طیار که با ملائکه در بهشت پرواز می کند و جمیع شهدا در حسرت آن مقام می باشند .