نهر داریون

نهر داریون(دارا) پس از شاخه گرگر دومین كانال دست كند بزرگ شوشتر می باشد كه زمینهای كشاورزی میان دو شاخه اصلی كارون و شاخه گرگر را به علت ارتفاع بالای این زمینها نسبت به رودخانه آبیاری می كند. داریون برگرفته از نام داریوش است. در نوشته مورخان یونانی داریوش را داریون معرفی می كنند. این نهر تنها سازه آبی شوشتر است كه پس از گذشت قرنها همچنان نام بانی خویش را یدك می كشد. پل بند شادروان حدود 300 متر پایین تر از آبگیرهای نهر داریون سطح آب را برای سوار شدن بر نهر داریون بالا می آورد. این نهر نه تنها آب مورد نیاز كشاورزی ساكنان شهر را تأمین می كند بلكه با حفر تونل های آب بر نیز مانند قنات آب را به درون شوادان(زیر زمین) منازل بافت قدیم هدایت می كرد. اگرچه بساری از مورخین پل بند شادروان را از سازه های آبی دوره ی ساسانی می دانند، اما با توجه به وجود نهر داریون در دوره هخامنشی و قرار داشتن ارتفاع آبگیرهای نهر داریون در فاصله ای بالاتر از سطح آب رودخانه در دوره كم آبی می توان به وجود پل بند شادروان در دوره هخامنشی نیز با قطعیت نظر داد و بطور حتم در دوران ساسانی مجدداً باز سازی شده است.

در سالهای اخیر نهرداریون توسط وزارت نیرو بازسازی شده است.سر دهانه های این نهر در ساحل راست رودخانه شطیط درصخره های زیر قلعه سلاسل قرار دارد.