نام دزفول را که می شنوی ناخدآگاه به یاد کلمه زیبای مقاومت و ایستادگی می افتی یاد چهارم خرداد که در تقویم ملی کشور روز دزفول "روز مقاومت " نامیده شده است. یاد پایمردی های آن مردم کم ادعا و زحمتکش که در زیر شدیدترین بمباران های دشمن پشتیبانی از جبهه را متوقف نکردند.

وحید معرف

و امروز فرزندان آنها در جبهه ای دیگر به یاری این کشور می شتابند. قصه، قصه¬ی فداکاری مهرداد رجایی، معلمی دلسوز است که برای رسیدن به دبستان خلیج فارس حدود چهار ساعت با موتور سیکلت شخصی مسیر صعب العبور و خطرناک کوهستانی از دزفول تا سردشت و منطقه شوی به عشق آموزش، طی می کند.

نام خلیج فارس را که می شنوی یاد دریا دلان این خطه می افتی، ولی وقتی عکس این دبستان را می بینی که به نام خلیج فارس نامگذاری شده، هیچ شُکوهی از آن چه در ذهن داری نمی یابی و به جای آن عظمت و بزرگی کودکان دریادلی را می بینی که برای یادگیری علم بیش از ده کیلومتر از محل سکونت خود را در میان سنگلاخ های کوهستان با پای پیاده طی می کنند تا در زیر سیاه چادری درس بیاموزند.

اینجا خبری از مدارس هوشمند نیست از بخاری یا کولر و سرویس بهداشتی و آزمایشگاه و.... .

دریغ از یک تخته سیاه و گچ. و اینک سارقان از خدا بیخبر همین سیاه چادر را نیز از این کودکان معصوم که تنها مامن آموزش شان بود، ربودند.

نگاه معصوم دانش آموزان منطقه می گوید که چقدرکم توقع هستند. معلمشان می گوید سرشار از هوش واستعدادند بدون هیچ امکاناتی چقدر در درسشان مُصّمم هستند. والدینشان علی رغم نیاز شدید به این کودکان برای نگهداری دام هایشان آنها را برای تحصیل، به این به اصطلاح مدرسه می فرستند.

همین اواخر بود که یک خَیّر نیکوکار از هزینه شخصی بدون هیچ ریا و آلایشی و بی نشان مبلغ درخور توجهی را برای این فرشته های کوچک ایران زمین هزینه نمود که معلم فداکارشان با تلاش بسیار توانست کانتینری را به عنوان مدرسه برای آنها از شهر سردشت به منطقه شوی منتقل کند.

گرچه حالا این بچه ها مدرسه¬ای دارند که سارقان نمی توانند آن را ببرند اما آیا صاعقه های شدید و مکررکوهستانی بلای جان این طفلان معصوم عاشق تحصیل که این اتاق آهنین را به عنوان کلاس پذیرفته اند، نخواهد شد؟ گرچه اینک بسیار خوشحالند و در مقاطع مختلف با هم درس می خوانند ولی همواره نگران صاعقه های شدید هستند.

از خلیج فارس که بگذریم دهها کیلومتر آن طرف تر پشت کوهی به نام لنگرکوه مدرسه ای است به نام "پیروزی" . شاید منظور از نامگذاری آن، پیروزی نورانیت علم بر ظلمت و جهالت بوده است. سقف آن پوشیده از پوشال و چوب خشک است که لوله گرم بخاری از میان آنها عبور می کند.

خدا نکند روزی گرمای درون کلاس چوب های خشک را مشتعل نماید و آتش آن بر دامن این نونهالان معصوم بیفتد که فرار از سرمای زمستان همان و حادثه ای شبیه چند مدرسه دیگر کشور همان، و خدایی ناکرده سوختن فرشته های کوچک و داستان تکراری استیضاح وزیر و ....

بر اساس اطلاعات موثق ، در حال حاضر بیش از 14 هزار نفر دانش آموز مستعد عشایری در 570 آموزشگاه و 1100 کلاس در 14 منطقه آموزش و پرورش در دوره های تحصیلی مختلف تحت آموزش و پرورش عشایر خوزستان مشغول به تحصیل می باشند.

با توجه به بررسی های به عمل آمده نزدیک به 200 واحد آموزشی عشایر خوزستان غیر استاندارد، خطر آفرین و فرسوده می باشند که برای تعمیر و بازسازی و احداث نیاز به هَمت خیَرین مدرسه ساز دارد که می توانند کمک های نقدی خود را به شماره حساب 0105415373004 بانک ملی شعبه راه آهن اهواز به نام آموزش و پرورش عشایر خوزستان واریز کنند.

و شما ای ایرانی، ای هموطن چگونه کودکان دبستان خلیج فارس و پیروزی را یاری می کنی؟ و چگونه پیروزی واقعی را به این کودکان معصوم هدیه می دهی تا از حق طبیعی تحصیل محروم نگردند و یا به بهانه تحصیل جان عزیزشان از صاعقه و آتش به مخاطره نیفتد ؟