هراز چند گاهی در خوزستان یکی از مشکلات محیط زیستی عمده می شود و در همه این مشکلات، آنچه بیش از هر چیز به چشم می خورد فقدان نظرگاه منسجم محیط زیستی، سراسیمگی و آشفتگی نظرات کارشناسی این اداره کل است، بعنوان مثال در بحث باران های اسیدی تقریباً این ادره بطور کلی وجاهت عملی خود را از دست داد چرا که برای رها شدن از فشارهای اجتماعی و سیاسی مجبور شد هر روز یک عامل را به عنوان متهم معرفی کند.
و متاسفانه از ابتدا اتخاذ یک رویکرد علمی را در آن ماجرا مدنظر قرار نداد، بر همه ی کارشناسان محیط زیست روشن است که این سازمان نه تجهیزات مدرن و متناسبی برای سنجش آلودگی های بی شمار اهواز دارد و نه نیروی انسانی کافی برای رصد کردن این حجم از آلاینده ها، به عنوان مثال اخیراً برای شناسایی عامل بوی نامطبوع اهواز دست به دامان شیوه ای سنتی، غیر علمی و پر از اما و اگر شده است و با اتکاء به حس بویایی و ابزارهایی از این دست اعلام کرده اند که بوی نامطبوع منتشرشده در فضای بیش از بیست هزار هکتار مساحت شهر اهواز مربوط به ویناس یک کارخانه الکل است.
هر کارشناس محیط زیست میداند که تقلیل بوی نامطبوع شهر اهواز به یک کارخانه ای با مشخصات فنی و حجم ویناس و با فاصله 35 کیلومتری شهر اهواز و در خلاف جهت باد غالب منطقه نمی تواند باعث بوی نامطبوع کل کلان شهر اهواز باشد.
اتخاذ چنین مواضعی فقط تلاش سازمان محیط زیست برای گریز از فشارهای سیاسی و اجتماعی وارده بر این سازمان و برای رهایی از موضوع است چرا که هر شهروندی در هنگام گذر از جاده ساحلی اهواز می تواند بوی متعفنی را استشمام کند که منشاء آن حجم تبخیر متساعد شده از فاضلاب های آلوده شهری است.
گرچه ممکن است بوی ویناس عاملی باشد مقطعی در این زمینه اما در بین 200 آلوده کننده شهر اهواز مسلماً عوامل دیگری نیز اثر گذار هستند که متاسفانه سازمان محیط زیست به دلیل فقدان دیدگاه علمی نمی تواند قاطعانه اظهار نظر علمی کند نگاهی به اظهار نظر مدیرعامل الکل رازی، نشان می دهد که نامبرده این بحث را نپذیرفته عدم پذیرش این مدیر دلیلی بر عدم قاطعیت علمی سازمان محیط زیست است و گرنه الکل رازی اگر قاطعیت علمی بررسی انجام شده را می دید چگونه می توانست آن را نپذیرد.
جا دارد که سازمان محیط زیست با استفاده از روش های نو و روز آمد و با دانش علمی کافی با مسئله برخورد کند تا امکان اما و اگر در تصمیم هایش وجود نداشته باشد. وقت آن است که محیط زیست در اولیل اقدام برای ساماندهی محیط زیست خوزستان، دست به ساماندهی وضعیت آشفته علمی رویکردهایش بزند و گرنه دیر یا زود اظهارنظرهایش بجای آنکه مستند به عقلانیت و رویکرد علمی باشد تبدیل به مسکن های مقطعی می شود که نه ریشه آلودگی را که تنها شاخه و برگ آن را برای مدتی محدود هرس می کنند، بدیهی است شاید تصمیم های مقطعی این اداره زمانی که واحد خاصی را مورد عتاب قرار می دهد بتواند مخاطبان عام را راضی کند، اما به مرور زمان متخصصان و کارشناسان امر وجاهت علمی آن را جدی نخواهند گرفت.