بنویسیم که بخوانند

یک سری از ویژ گیها جهان شمولند و هر ملتی با هر آیین و مسلکی از داشتن آن ویژگیها برخود می بالد و هر کس و هر ملتی آن ویژگیها را داشته باشد مورد اکرام و احترام واقع می شود. از جمله این ویژگیها دانایی و نویسندگی است. کشورهایی که سرانه مطالعه در آنها زیاد و تعداد کتب و نشریات آنان قابل توجه است به درجات بالاتری از تعالی و پیشرفت رسیده اند که مصداق بارز آن کشور ژاپن است. در کشور ژاپن تیراژ یکی از روزنامه های مهم آن به نام یومیوری شیمبون بین 10 تا 15میلیون نسخه است. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل .

قلم به دستان رسالتی بس سنگین دارند زیرا که اهمیت و ارزش و قداست قلم و نوشتن باری است سنگین بر دوش آنان. چه خوب فرمود دکتر شریعتی با قلم شیرین تر از عسلش که:"قلم توتم من است". برماست که با نوشتن خوب و خوب نوشتن حرمت قلم را پاس بداریم.به قلم و اهل قلم عشق بورزیم.امروزه با پیشرفتهای تکنولوژیکی و بستر فضای مجازی افکار و اندیشه ها بسیار سریع منتشر و در معرض دید مخاطبان و افکار عمومی قرار می گیرند و وجود هزاران سایت با سرعتی شگرف و باور نکردنی نوشته های نویسندگان را نشر می دهند.در این چند سالی که به پایگاههای اینترنتی سری می زنم و نوشته هایم در بعضی از سایتها در معرض دید مخاطبان قرار می گیرد ،یک نکته مهم دلمشغولی من بود که مرا واداشت تا این مطالب را بتویسم و آن نکته این بود که متاسفانه مطالبی در بعضی از وبلاگها و سایتها مشاهده می شود که یا بار علمی مناسبی ندارند و بسیار پیش پا افتاده اند بطوریکه پس از مطالعه احساس می کنی وقتت تلف شده و چیزی به دانسته هایت اضافه نشده یا مطالبی را میخوانیم که مبتلابه جامعه نیست و نمی توان از آنها بهره برد.البته مطالب بسیار خوب در سایتها وجود دارد و مورد استفاده افراد مختلف (ازنظر سطوح سوادشان )در اقصی نقاط جهان شده و میشود واین موضوع امری است روشن و انکارناپذیر.اما در اینجا انگشت اشاره من به سمت آن دسته از نوشته هاست که این ویژگیهای خوب را ندارند. کسانی که به سایتها مراجعه می کنند و با هر انگیزه ای که در سایتها جستجو کنند واز هر قشری که باشند در مورد مطالب و نوشته های پیش رویشان در این نکته باهم مشترکند که می خواهند با خواندن آن مطلب چیزی یاد بگیرند و به دانش و علمشان اضافه شود.اگر نوشته های بعضی از نویسندگان آن ویژگیهای یک نوشته خوب را نداشته باشد کم کم مخاطبان از کنار مطالب آنها میگذرند و آنها را نمی خوانند و آن نوشته ها خواننده ندارند و یا مخاطبان بسیار کمی دارند .لذا باید بنویسم که بخوانند و نوشتن را صرفا برای نوشتن نمی خواهیم.باید بنویسیم که بهره ببرند و به دانش خوانندگان اضافه کنیم وسطح آگاهی را بالا ببریم.این کار نیاز به مطالعه شبانه روزی و وقت گذاشتن و تمرین وتمرکز و تخصص و شوق و انگیزه دارد.دهها نکته کلیدی و مهم وجود دارد که یک نوشته و یادداشت و سرمقاله را متمایز و باکیفیت میکند و ارزش علمی آن را بالا می برد و در این زمینه مقالات و کتابها نوشته شده که ذکر آنها در اینجا ضروری به نظر نمی رسد . آنچه که دراین یادداشت مد نظر بود، این است که توجه نویسندگان گرامی را معطوف کنم مطالعه بیشتر در حوزه نویسندگی و علاقمند کردن به نوشتن بهتر. وتاکید بر نوآوری و تازگی در قلم زدن. نویسندگان فرهیخنه که خوانندگان از خوان فضل و فکرشان بهره می برند. قطعا" برای اینکه مطالبشان خوانده شود می نویسند اما خواستم این عنوان جرقه ای باشد تا شعله های ذوق و عشق و شور را در دلهای پاک قلم بدستان را شعله ور کند. گاهی جمله ای ،سخنی ، شعری در دل دیگران آنچنان اثری دارد که تحول عظیم در دل دیگران ایجاد میکند و لزوما" این دیگران کم سواد تر از گوینده نیستند و ای بسا برخی از همین دیگران فرهیخته و داناتر از گوینده باشند. 

نویسندگی هنر ارجمند و بزرگی است که باید با پختگی و آراستگی و شیوایی و رسایی همراه باشد. نویسنده باید خواننده را به دنبال خود بکشد و او را تشنه مطلب خود سازد ودر عین دوری از اغماض و پیچیدگی و ساده و سلیس و روان بودن ،مطلبش غنی و پر محتوا باشد.نگارنده این سطور در مرحله اول خود را مخاطب این توصیه میداند و نیک می دانم که در نوشته هایم اگر نقاط قوتی وجود دارد نقاط ضعف هم دارد وبرخی از نقاط ضعف آن همان چیزهایی است که ذکر آنها رفت و اگر نوشته بدون عیب و نقص بخواهیم باید ننویسیم و وبسایتها و روزنامه ها تعطیل شوند چراکه انسان جایز الخطاست. وتنها معصومین(ع) بری از اشتباه و خطا هستند.بر آن نیستم که ایدآلیستی و آرمانگرایانه توصیه های غیر قابل اجرا ارایه کنم.باید بنویسیم و اشتباه داشته باشیم و با تمرین و ممارست و نوشتن و رفع عیوب و نقصها و توجه به نقد نقادان هر روز بهتر و بهتر بنویسیم و بهترین را بهتر نوشتن، این است که بنویسیم و بنویسم اما نباید به هر دلیل و بهانه ای مطالب پیش پا افتاده بنویسیم و با کلمات بازی کنیم و صفحه ای را به عنوان مطلب و یادداشت و مقاله پر کنیم. اگر نوشته هایی که در سایتها هستند مورد بازبینی و نقادی واقع شوند تقریبا" همه آنها اشکالات و ایراداتی دارند ، بنابر این مهم این نیست که بعضا" مطالب اشکالات کوچکی دارند مهم این است که این اشکالات قابل ملاحظه نباشند و هر روز کمتر و کمتر شوند. نوشته های کم محتوا و بی محتوا قبل از اینکه ضررشان به دیگران (مخاطبان و مسولین سایتها و...)برسد اولین ضربه را به نویسنده میزنند چرا که: پسته بی مغز چون لب وا کند رسوا شود. در آخر توصیه ام به نویسندگان این است که سعی نکنند به هر قیمتی شده مطلبی را ولو بی محتوای در معرض دید مخاطبان بگذارند و برای نوشتن، بطور عمیق و مستمرمطالعه کنند و وقت بگذارند و با اهل فن و صاحبان فکر مشورت نمایند و از آنان کمک بگیرند و توصیه دوستانه و خیرخواهانه ام به اصحاب رسانه های دیداری ونوشتاری ، بخصوص مسولین سایتها این است که برای مطالعه مطالب ارسالی وقت بگذارند و همانند برگه های امتحانات نهایی اسم نویسنده را بردارند و بدون تعصب یا تعلق خاطر مطالب را از جهات مختلف از جمله شیوه نگارش ، سطح علمی مطلب ، نیاز جامعه در آن برهه زمانی به مطلب ، تازگی و به روز بودن را مد نظر قرار دهند و برای اینکه باز خورد مطلب ارایه شده را مشاهده کنند. به آمار مراجعه کنندگان به مطلب ارایه شده نیز توجه نمایند.