- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۱۳ تير ۱۴۰۳ - ۱۲:۵۰
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
دکتر فاضل خمیسی
اشاره: قدرت واژه ای است که در مکالمات روزمره، روزنامه ها و نشریات بکرات به کار می رود؛ ولی تجزیه و تحلیل، درک و تبیین آن در ارتباط با رفتار افراد، گروهها و سازمان کمتر مورد توجه قرار گرفته است.قدرت چیست؟ چگونه اندازه گیری می شود؟ چگونه و چه زمانی اعمال می شود؟ ماهیت قدرت خوب است یا بد؟ منابع قدرت چیست؟ همه ی اینها سؤالاتی هستند که پاسخ به آنها نیازمند تجزیه و تحلیل علمی است.قدرت یکی از اجزای اصلی ساختارهای اجتماعی است که تاًثیر آن در همه سطوح جامعه مشهود است و مردم را به طور مداوم تحت تاًثیر قرار می دهد. ساختار قدرت در جامعه موضوع بسیار پیچیده و مهمی در علوم اجتماعی است.قدرت، «ایجاد آثار مطلوب و مورد نظر است»(راسل ١). آثار مورد نظر در اعمال قدرت، آگاهانه و عمدی است. اعمال قدرت ممکن است آثار و نتایج پیش بینی نشده و غیر منتظره ای داشته باشد، ولی اهمیت آنها در موقع اعمال قدرت یا کم است یا اینکه اهمیتی ندارد.
شخصی که در صدد اعمال قدرت بر دیگران است در نظر دارد خواسته های مطلوب خود را توسط دیگران عملی سازد.پس در روابط قدرت تلاش بر این است که وضعیتی مطلوب تر از وضعیت فعلی برای کسی که اعمال قدرت می کند فراهم شود.قدرت به دو صورت بالقوه و بالفعل می تواند وجود داشته باشد. ممکن است کسی یا سازمانی قدرت بالقوه داشته باشد ولی آن را اعمال نکند.راسل بالقوه و بالفعل بودن قدرت را به پیروان و رهبران ربط می دهد: قدرت به دو صورت وجود دارد: به صورت «آشکار و واضح» در رهبران، و به صورت «پنهان و ضمنی» در پیروان آنها، یعنی قدرت رهبران به فعلیت در می آید و قدرت پیروان به صورت بالقوه است.
در گفتمان جدید سیاسی ،فساد عبارت است از سوء استفاده از موقعیت ،قدرت و منابع عمومی باهدف بدست آوردن منافع و مکاسب شخصی یا گروهی می باشد.برجسته ترین نماد فساد سیاسی انحصاری کردن مناصب و توزیع قدرت است.در فساد انتصاب و فرایند غیر مردم سالار ،توزیع قدرت برآیند اراده و انتخاب مردم نیست،زیرا خواسته و مطالبات مشروع شهروندان در چنین فرایند انحصار طلبانه ای رعایت نمی شود و در عوض این پدیده تهدیدی برای مبانی و باورهای فرهنگی و هویتی شهروندان و حتی شیوه و ظرز زندگی کردن آنها از رهگذر توزیع نابرابر ثروت و درآمد ملی قلمداد می شود.
هر چند که ممکن است اراده نظام سیاسی حاکم با عملکرد سلیقه ای حاکمان محلی در یک راستا نباشد زیرا در صورت علنی شدن این نابرابری اجتماعی در توزیع قدرت چه بسا موجب تشدید نظارت و اتخاذ تدبیری مناسب برای مقابله با آن از سوی حاکمیت ملی می گردد.بی تدبیری و مقوله فساد در توزیع مناصب از سوی مدیران محلی موجب میشود تا برخی فرصت طلبان با انتساب این اقدامات نسنجیده به سیاست کلان کشور موجب بدبینی شهروندان به سیستم اجرایی کلان کشور و کلیت آن می گردند.بطور طبیعی بدلیل این معضل بخشی از جامعه احساس خواهد کرد که نظام سیاسی حاکم در جهت تامین منافع اش حرکت نمی کند.لذا تلاش می کند تا فرایندهای سیاسی پذیرفته شده را دور زده و از طریق نقاط ضعف درونی نظام سیاسی برای احقاق حقوق اجتماعی و منافع شخصی خود بهره جویند.بنابرین اتخاذ تصمیمات فسادانگیز یکی از عوامل شکل گیری شکاف بین حاکمیت ملی و مردم محلی بشمار می آید.
در اینکه ساختارهای سیاسی نحیف و مستبد بانی فساد قدرت هستند شک و تردیدی وجود ندارد،اما همین ساختارها با پیامدهای این فساد نه تنها قدرتمندانه برخورد میکنند بلکه به خیال واهی آنرا در نطفه خاموش می نمایند غافل از اینکه با این برخوردهای سطحی موجب فربه تر شدن ناراضیان و مطالبات شده و در نتیجه نقش آنها را از مشارکت به معاندت تغییر خواهند داد.از نگاه دیگر ،مساله توزیع نابرابر که در عنوان مقاله بعنوان "فساد انتصاب” از آن نام برده شده ،خود از موانع اصلی رشد و توسعه کشورها بحساب می آید.این فساد از راههای گوناگون موجب افزایش هزینه ها از بین رفتن استعدادها بعنوان اصلی ترین دارایی جوامع ،مهاجرت نخبگان ،رانت خواهی ،تقابل اندیشه ها در یک منطقه با گروههای انسانی متفاوت بجای تعامل آنها ،ناامنی اقتصادی و سیاسی و در نهایت عقب ماندگی این مناطق هدف را باعث میگردد.در اینگونه فساد بخاطر وجود منافع شخصی ممکن است کار به شکل گیری و پیدایش سازمان ها و تشکیلات غیر رسمی مافیایی کشیده شود که منافع گروه خود را بر منافع عمومی اجتماع و کشور ارجحیت دهد.
برخی تصمیم سازان حوزه های محلی برای حفظ و تثبیت دوستان ناکارآمد و هم گروه خود بر اریکه قدرت از انواع و اقسام حربه ها و ابزار ناجوانمردانه از جمله آمار سازی دروغ، گزارش نویسی متکی بر داده های غلط و سراسر بهتان اما مهندسی شده ،افترا و تهمت ،فضا سازی دروغین ،استفاده از حربه های دینی و ملی …..استفاده می کنند و این امر باعث می شود تا کشوری با شرایط عالی و ثروت های خدادادی در پاره ای از مناطق و استان ها با پدیده توسعه نیافتگی مواجه شود.در دامه این شکل از فساد باید گفت ،شاید خطرناکترین نتیجه وضعیت حاکم بخصوص در جوامعی که صبغه دینی داشته بنا بر رفتارهای بنا شده است ،سرخوردگی طیف وسیعی بویژه جوانان از باورهای دینی که منبع اساسی تغذیه روحی و معنوی جامعه و یکی از چالش ها و موانع پایدار پیشگیری از ناهنجاری ها و مفاسد اجتماعی می باشد.
از سویی فساد انتصاب و توزیع ناعادلانه قدرت خود یکی از موانع اصلاحات است.زیرا در اینگونه موارد دارندگان قدرت با حذف رقبا بستر مناسب رقابت سالم را از بین برده و راه را بر هرگونه نقد سازنده می ببندند .در این راستا انحصارطلبان حوزه قدرت نه تنها مشارکت را به دلایل باندی و منافع شخصی نمی پذیرند بلکه سهم طرف مقابل را از اساس انکار می کنند و اگر سهمی قایل باشند در مناصب پایین دستی است تا عرضه خالی نباشند و از فشار تبلیغاتی و روانی بکاهند زیرا اینان اعتقاد و باوری به مشارکت بمعنای واقعی کلمه ندارند.
تلاش برای کاهش این فساد وقتی موثر است که به سمت مرکز فساد و علت آن جهت گیری نموده و بجای پرداختن به مظاهر فساد باید تلاش ها معطوف ریشه ها و موجبات آن گردد.ذات فساد در توانایی های صاحب منصبان و سیاستمداران در جهت بهره جستن از قدرت نهفته است .بهترین شیوه برای کنترل و پیشگیری از فساد ،آزاد بودن و گردش اطلاعات ،ورود رقبا به میدان رقابت های سالم ،جریان سازی در راستای فراهم و هموار کردن بستر مناسب جهت مشارکت همه شایستگان و عناصر کارآمد از هر طیف اجتماعی و گروهههای انسانی برای اداره امور و در نهایت اداره امور توسط شهروندان و یا به تبعیت از اراده آنها در انتخابات سراسری و ممانعت از درجه بندی شهروندان و منزلت های اجتماعی آنان می باشد.
حرف دل 8 ساله ی ما رو زدی.ان شالله دولت تدبیر و امید بتواند این فساد پنهان را از بین ببرد