عباس چهرازی
بحثی که اخیرا در جریان انتخاب رییس و اعضای هیات رییسه ی شورای شهر اهواز بوجود آمد از جنس همان دگردیسی مناسبات درونی پارلمان این شهر است و به نظر می رسد که آسیب های درونی و بیرونی برای اعضای شورا به همراه داشته باشد.
مشکلی که اخیرا در جریان انتخاب ریاست شورا پیش آمد ناخود اگاه اذهان و تحلیل ها را روانه چالش های شورای سوم اهواز و فرجام نامبارک آن کرد و افکار بیدار این دیار را به این واقعیت رهنمون کرد که مگر جنس شورای اهواز از چه جنسی ست که بعضا تلاطم و تشتت در تصمیمات را شامل آن و اعضایش می کند؟
به نقلی صریحتر اینکه مگر شورای این شهر از شورای شهری چون تهران حساس و بااهمیت تر است که بایستی در انتخابات هیات رییسه آن بعضا شاهد نقصان و ضعف در تصمیم جمعی باشیم؟!!
ریاست شورای پایتخت با طیب خاطر اعضا از یک جناح به جناح دیگر واگذار شد بدون ایجاد هزینه و جزمیتی برای شهروندان پایتخت....اما شوراییان ما کماکان درب شورا را بر همان پاشنه می چرخانند که خدا کند رویه شورای سابق دگر بار رخ ندهد.
نگارنده به هیچ عنوان قصد ورود به عرصه ی تصمیمات درونی شورا را ندارد و اصولا علاقه و انگیزه ی نیست اما آنچه موجب می شود که این قلم مجبور به نوشتار بشود بازخورد بیرونی تصمیمات منتخبین شهر اهواز در شورای شهر است.
اینکه در جلسه و یا جلساتی نمایندگان پارلمان ها از اصل آبستراکسیون (عدم حد نصاب)استفاده بکنند نیز اصلا جای ایراد و اشکال نیست اما ایا آن شور عمومی و خرد جمعی که برون دادش آبستراکسیون است به این مساله نیز توجه دارد که با هر تاخیری که در انتخاب اعضای هیات رییسه و ریاست شورا رخ دهد چقدر کلان شهری چون اهواز دچار رکود تصمیات اجرایی و رخوت سازمانی در سازمانی چون شهرداری می شود؟
به نظر می رسد نگاهی دوباره و چند باره به ساختار وظایف نهاد شهرداری ها می تواند برای اعضای شورا در حساس بودن جایگاه آن راهگشا باشد.بر این اساس زیبنده آن است که زمان را از کف ندهیم که اگر از دست رود دیگر زمینی برای حضور نیست.
امیدواریم که شهروندان اهواز خبرهای خوشی را جلسه آتی شورای شهر اهواز در روزدوشنبه سی ویکم شهریورماه بشنونند که همانا همدلی ، همگرایی و عزم و اراده ای محکم شوراییان برای عمران و آبادانی کلانشهر اهواز باشد. این مهم در سایه وحدت در عین کثرت در شورای چهارم شهر اهواز دست یافتنی است.