هادی خوش سیما
عنوان پرافتخار " پایتخت کتاب ایران " به اهواز ، سوت پایان و انتهای یک مسابقه نیست که برندگان آن " جام " را بالای سر ببرند و افتخار کنند، بلکه آغاز راهی ست برای عملی شدن طرح های پیشنهاد شده و گام برداشتن در این مسیر و سرافراز بیرون آمدن از یک اعتماد و در نتیجه ، بهره مندی از طرح ها و الگو شدن اهواز در مطالعه و سرانه آن.
در این راستا ، سرازیر شدن پیام های تبریک و تلاش برای مصادره این عنوان از سوی برخی مسئولین نه تنها پسندیده نیست بلکه مذموم و نادیده گرفتن تلاش جوانان گمنام در قالب گروه "مردم نهاد" و به بن بست کشاندن راه پیش رو برای موفقیت در این عرصه است. اگر مسئولین تفاهم نامه ای بسته و طرحی ارائه داده و قدمی برداشته اند مستحق تشویق نیستند بلکه وظیفه مدیریتی شان چنین ایجاب می کرده است. تشویق و "هورا" را باید برای کسانی سر داد که بی مزد و منت قدم در این عرصه گذاشته و بی هیچ چشمداشت ترفیع و یا پاداش ، انگیزه ای جز افتخار برای اهواز ندارند. البته این به معنای چشم بستن بر خدمات مسئولین نیست. بی شک طی این مرحله بی همرهی شهرداری ، ارشاد ، استانداری و همچنین حمایت هایی همچون حضور تیم فولاد در مستطیل سبز با برچسب ” پایتخت کتاب ” و… ممکن نبود.
به قول "حاج لفته منصوری" ، پایتختی کتاب ایران برای اهواز سربلند، ناشی از تعامل صحیح، منطقی، اعتماد، انسجام و مشارکت اجتماعی بین تعدادی از دستگاههای عمومی و دولتی و سازمان های مردم نهاد بود و خوزستان نیاز به تمرین هایی از این دست دارد تا بتواند با توجه به ظرفیت ها و قابلیت هایش در جایگاه واقعی اش قرار گیرد.
امید است عنوان " پایتخت کتاب ایران " سببی شود تا همگان در راستای سوق دادن جامعه به سمت کتاب و کتاب خوانی دست به دست هم دهیم چرا که یادِ " یار مهربان " و زدودن غبار از چهره آن ، حرکت به سمت تعقل و خردورزی ست…