غلام عباس کاظمی فعال اجتماعی
بارها شنیده ایم که "معلمی شغل انبیاست" وشان ومقام معلم نیزهم شان وانبیاء واولیاء بزرگ خدا عنوان می شود . این تعریف وظایف معلمی رانیز سنگین وبس دشوار می شمارد. وظیفه ساخت وپرداخت روح وروان فرزندان ما این نوگلان باغ زندگی.
دانش آموزانی که قرار است با دستان کوچک خود چرخهای بزرگ علم وصنعت کشور را به حرکت درآورند.
سالهاست که از معلمان فقط انتظارداریم. انتظارداریم بیشتر تلاش کند، اخلاق، تربیت وعلم را به فرزندان ما بیاموزد.
آما آیا به همان اندازه که از آنها انتظار داریم بیشتر تلاش کنند ، به مشکلات ومعضلات زندگی آنان توجه شده است.
چه میزان برای برطرف کردن مشکلات آنان تلاش شده است؟
این روزها باتوجه به رونق گرفتن بحث بودجه ، دوباره مسئله بی توجهی به این قشر بزرگ کارمند دوباره به سر زبانها افتاده است.کمترروزی است که از نامه نگاریها ونارضایتی های معلمان به وضع درآمد ومعیشت خود در فضای مجازی رخ ننماید.
تمام دولتهای پس از انقلاب مدعی توجه ورفع مشکلات این قشر زحمت کش جامعه بودند ولی دوره به دوره دریغ ازاثر وتوجهی درخور.
توجه به مشکلات فرهنگیان وتلاش برای رفع معضلات معیشتی آنان همیشه از اهداف وبرنامه های تبلیغاتی کاندیداها (چه ریاست جمهوری وچه نمایندگی مجلس)بوده است.
وقتی که هیچ دولت ومجلسی به وعده هایش دراین مورد عمل نمی نماید، چگونه همان عزیزان سطح انتظارات خودرا مدام بالاتر می برند.
باید شان این عزیزان رادرجامعه حفظ کرد وحرمت آنان رابجاآورد. به این معنی که بایدمعاش معلمان تامین باشدتابخاطرجبران هزینه های زندگی به کارهای دون شان یک معلم دست نزنند.بطورمثال وقتی حقوق کم ونامناسبی به معلم می دهیم ، اونیز مجبور به تدریس خصوصی درمنزل شاگردخودمی شودوبا این کار شخصیت معلم رانزد شاگرد خورد وخمیر کرده ایم.
سالهاست که شخصیت معلم راروز به روز خردکرده ایم وبه شان ومقام واقعی وی وقعی ننهاده ایم وبجای آرامش وطیب خاطر یک معلم برای آموزش وتدریس مناسب به فرزندان این مرز وبوم درآمد کم ، بدهی وهزاران مشکل را به آنان هدیه داده ایم وموجب شده ایم که بخش مهم جامعه که آینده کشور بدست انهاست درگیرمشکلات خود واسیر تامین مایحتاج زندگی خودباشد واین یعنی بزرگترین زیان وضرر به فرهنگ وآینده کشور.
غلام عباس کاظمی – فعال اجتماعی