دکتر بابک مختاری دانشیار دانشگاه شهید چمران اهواز
در اوایل دولت نهم معاون وقت رییس جمهور و رییس سازمان تربیت بدنی پس از آن افتضاحی که در تعلیق فدراسیون فوتبال به بار آورد سودای ریاست این فدراسیون به سرش افتاد.
نصیحت ناصحان را به این بهانه که شخص رییس جمهور این کار را از او خواسته، به هیچ گرفت و تا اخرین لحظه هم در این سودا ماند. برای اینکه صحنه هم طبیعی برسد ساده لوح ترین -البته به زعم خودش- فردی را که در حوزه ورزش می شناخت؛ یعنی کفاشیان را به عنوان رقیب تراشید.
او به بازی برد-بردی می اندیشید که اگر توانست خودش رییس شود و اگر هم نتوانست؛ مرد همیشه خندان گوش به فرمانش سکاندار ظاهری فدراسیون شود.
اما علی آبادی نمی دانست که سال ها تجربه در بانک مرکزی، معاونت سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک از کفاشیان مدیری میز نگهدار و شناگری قابل ساخته بود.
نهایتا دیدیم که این مهندس عمران زورش به کمیته انتقالی و فیفا نرسید و در عین ناباوری کفاشیان رییس شد. کفاشیان آرام ارام از زیر سایه درآمد و چندین معاون رییس جمهور و وزیر ورزش را در دوره مدیریتش دید کسانی که تقریبا همه مخالفش بودند اما او ماند انها همه رفتند و هرچند زمانی به قول خودش اختیار جابجایی لیوانی را نداشت، اکنون اگر خودش نخواهد برود؛ نه کسی می تواند برکنارش کند و نه آن لیوان کذایی را از دستش بگیرد.
همین سناریو به نحو دیگری در شورای شهر چهارم اهواز هم تکرار شد. چهارده نفر از اعضای شورای شهر در یک تصمیم ناگهانی و بدون دریافت برنامه از سید خلف موسوی کلید شهر اهواز را به او سپردند.
شاید فکر می کردند سید خلف در مشت شان است و می توانند با او به هر آنچه می خواهند برسند. غافل از اینکه سید خلف با تجربه سال ها مدیریت در عرصه های خرد و کلان استان، سرد و گرم روزگار را بسیار چشیده بود .
تجاربی از قبیل عضویت در شورای مرکزی جهاد سازندگی در 17 سالگی، فرمانداری دزفول و آبادان، مدیرکلی بزرگترین ادارات کل استان یعنی صنایع و تعاون کار و رفاه اجتماعی. از سوی دیگر هوش و کیاست ذاتی سید خلف این اجازه را به او داد که پس از سبک و سنگین کردن شرایط وارد بازی شطرنج پیچیده ای با اعضای شورای شهر شود.
بازی شطرنجی که صدای کیش شدن های مداوم بعضی اعضای عمدتا حامی اش، از مصاحبه های اتشین شان هویدا می شد. بعد از یک سال شورا، سید خلف را شناخت البته آن گونه که واقعا بود، نه آن گونه که شوراییان پیش از این تصور می کردند و به این صورا از سید خلف دیگری برای شورا رونمایی شد:کسی که نه توان تحملش را به عنوان شهردار داشتند و نه قدرت برکناری و استیضاحش را .
اکنون شورای شهر در وضعیتی بغرنج گیر کرده است از یکسو شهردار را ناکارآمد می داند در حالی که برنامه ای از شهردار نگرفته که بر مبنای شاخص های آن بتواند ناکارآمدی شهردار را اثبات و او را استیضاح کند.
از سوی دیگر با توجه به نطق های آتشین و مصاحبه های گاه و بیگاه بعضی از اعضا، می توان نتیجه گرفت که شاید شهردار خیلی گوشش بدهکار اعضای شورای شهر نیست و این یعنی اینکه شورا اقتدار لازم را حتی برای نظارت حداقلی بر او ندارد.
تمام امید شورا به استعفای احتمالی شهردار برای نامزدی در انتخابات مجلس بود که آن هم همان گونه که پیش بینی می شد- البته شوراییان این بار هم خلاف این پیش بینی محتوم می اندیشیدند-؛ به یاس مبدل شد.
به نظر می رسد در شرایط موجود، شورا چاره ای جز تحمل چهارساله شهردار ندارد. چه بسا شورای بعد هم به راحتی نتواند کلید شهر را از سید خلف بازپس گیرد و همانگونه که کفاشیان آمد و در حال شکستن رکورد مدت زمان ریاست فدراسیون فوتبال است، شاید سید خلف هم رکورد بیشترین مدت شهرداری شهر اهواز را بشکند که به نظر نگارنده اگر بخواهد حتما می تواند.
... زدوخورد سیاسی که هیچگونه عایدی برای شهر ندارد.
همچنان که میبینید مرکز استان و پایتخت اقتصادی ایران همانند یه مرکز استان درجه 5و6 میباشد.
تا چه زمانی بایست تماشاکننده مسابقه طنابکشی با طناب پوسیده باشیم ؟
...
چرا بجای اینکه از تمامی پتانسیلها برای شکوفاشدن شهر استفاده شود از آن در مقاصد سیاسی سوءاستفاده میشود؟
... اعضای شورای دست از کارهای بیهوده بکشید و سعی در برطرف نمودن مسایل شهری داشته باشید.
....
و از بزرگان میخواهیم که با نصایح بموقع از حاشیه روی مسئولیت افراد جلوگیری کنند تا از حداکثر زمان لازم برای توسعه مرکز استان بهره کافی را برد.
سید خلف فردی آشنا به استان و مدیری اجرایی می باشد که شایساگی خود را در همه دوران به اثبات رسانیده
خدا تمامی بدخواهان این سید را به راه راست هدایت کند
هرچند شوشان اين مطالب را كه به ضررخودش و باشد سانسور مي كند باشد كه درروزقيامت همه ما مسئول اعمال خود در قبال اين مردم هستيم
این اعضای شورا عددی نیستن برا سید خلف، همه رو فیتیله پیچ میکنه و خودش میمونه و حوضش...