امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
شهرستان شوشتر در استان خوزستان واقع شده و يكي از شهرهاي تاريخي كشورمان محسوب ميشود، در دورة ايلاميان در مكان فعلي شوشتر شهري بود به نام (هيدالو) و در ادوار مختلف مناطقي مثل جُنديشاپور و رستم كواذ (در زمان ساسانيان) و عسكر مكرم (در زمان اسلام) و پارسوماش (مربوط به 800 سال قبل از ميلاد) در نزديكي اين شهر وجود داشتند.
سد شادروان در زمان ساسانيان و توسط والريانوس پادشاه شكستخورده روم كه زمان شاپور اول بمدت 7 سال در ايران اسير بود ساخته شد. رودخانه كارون در شمال شوشتر به دو شاخه شرقي و غربي تقسيم ميشود كه شاخه شرقي (گرگر) از شمال شرقي شروع و پس از گذشتن از بند ميزان و آبشارهاي معروف شوشتر به سمت جنوب جريان دارد و شاخه غربي (شطيط) از شمال غربي شوشتر شروع شده و از سد شادروان گذشته و بسمت جنوب شوشتر جاري است كه هر دو شاخه در منطقهاي بنام بند قير به هم متصل ميشوند و كارون اصلي دوباره تشكيل ميشود.
در شوشتر بدليل وجود آب فراوان با سرعت زياد، آسيابهايي ساخته شده و بعدها در دورة معاصر بصورت مقطعي از اين نيروي آب براي توليد برق هم استفاده شده.
در مورد نام اين شهر بعضي از مورخين بر اين عقيدهاند كه شوشتر بمعناي (شوش بهتر) ميباشد و عدهاي ديگر بر اين نظرند كه چون شوشتر داراي شش دروازه بود به آن (شِش دَر) يا شوشتر ميگفتند.
ولي اعراب به اين شهر تُستر ميگفتند.
در زمان خليفههاي اموي شبيب بن يزيد شهر را در دست داشت و بعد از آن حجاج بن يوسف ثقفي شوشتر را گرفت و در قرن نهم هـ ق شوشتر يكي از مراكز تبليغ مذهب شيعه در آن نواحي بود كه بدست مشعشعيان اداره ميشد. پيش از زماني كه آريائيان از شمال وارد فلات ايران شوند گروهي ابتدا بصورت غارنشيني زندگي ميكردند و از سنگ و چوب و استخوان حيوانات براي ساختن وسايل گوناگون استفاده ميكردند، يكي از اين غارها در شمال شرقي شوشتر (در كوههاي بختياري) در سال 1328 هـ ش كشف شد، و باستانشناس فرانسوي (گريشمن) در مورد آن مطالعاتي را انجام داد و قدمت اين غار را مربوط به دوران (نئولتيك) يا عصر جديد ميدانست. بعد از مهاجرت آريائيان به ايران اقوامي كه متشكل از (پارس و ماد) بودند منطقة پارسوماش كه مركز آن حدوداً بين شوشتر و مسجد سليمان است را بوجود آوردند و بعد از آن عدهاي از آنها (پارسها) به سمت فارس رفتند و در آنجا تمدن عظيم هخامنشي را پايهگذاري كردند.
نزديكي به پارسوماش و دانشگاه جُندي شاپور، وجود سد شادروان و آبشارها و آسيابها و همچنين كشف غاري متعلق به دوران قبل از آريائيان و وجود هنر نساجي و بافت پارچه ديبا (كه بارها براي كعبه از آن استفاده شد) همگي اهميت شهري را توصيف ميكند كه از دل تاريخ براي ما سخنها دارد.