درد و دل یک کشاورز خوزستانی

از طرفی علیرغم اینکه چاه عمیق داریم ولی بخاطر اینکه این چاه نیاز به موتور پمپ دارد و این موتور پمپ هم نیازمند سوخت است و با کمبود شدید سوخت مواجه هستیم لذا از این چاه هم نمی توانیم استفاده کنیم و زراعت ما که در زمین های مرغوبی هم قرار دارند در آستانه نابودی قرار دارند. قرار بود سوخت را لیتری 150 تومان به ما بدهند اما هیچ گونه سوختی با این قیمت به ما تعلق نگرفت و مجبورم سوخت آزاد لیتری 350 تومان تهیه کنم که بار مالی سنگینی را روی دوش من گذاشته است و در یک کلام به این شکل کشاورزی برای من صرفه اقتصادی ندارم و شاید مجبور شوم در سال های آینده به یکی دیگر از مهاجرین به شهر بپیوندم. الان باید خوشه های گندم را در مزرعه ام ببینم اما متاسفانه کمبود کود هم یکی از دیگر مشکلات است که باعث شده مزرعه من بی رمق و زرد باشد. امسال در عین ناباوری و به یک باره سهمیه کود ما را قطع کردند و تنها یک کیسه کود به من دادند که همین می تواند عملکرد گندم مرا به نصف هم کاهش دهد. کود دولتی کیسه ای پنج هزار تومان بود اما حالا مجبورم به قیمت آزاد کیسه ای 35 هزار تومان آن را بخرم. اگر چه مسئولین می گویند باید به زمین خود کود شیمیایی ندهید ولی این مورد باید طی چند سال ابتدا فرهنگ سازی شود تا ما توجیه شویم که بجای کود شیمیایی چه چیزی به مزرعه خود بدهیم.