مبعث در کنار حرا

 ماه رجب است و در مکه هستم ،وارد هتل که می شوم لابی هتل شلوغ است ا از مسجد الحرام آمده ام می خواهمم دوباره برگردم و در کنار کعبه قرآن بخوانم ، نذر كردم تا قرآن را برای مرحوم پدر در مدینه و برای طول عمر باعزت برای مادر در مكه ختم کنم ، عمره گذاران گرد مدیر كاروان حلقه زده بودند و اصرار داشتند تا نام آنها را بر روی كاغذی كه در دست داشت بنویسند!

علت ثبت نام را پرسیدم  گفتند: عزیمت به غار حرا ! با شنیدن نام غار حرا خود را درون جمعیت بردم ، وقتی خودكار حاج امانی بر ورق می لغزید و نامم را می نوشت انگار بالهایی را بر شانه هایم برای پروازبر شانه هایم می نشاند آرامش عجیبی یافتم ، همه به شتاب از پله ها پایین می آمدند و به سوی مدیر کاروان می رفتند می دانستند كه هر كس چنین توفیقی نخواهد یافت در شب مبعث جایی قرار گیرند که فرمان رسالت بر آخرین رسولش نازل شده است تا بخواند به نام او كه جهان را آفرید ،به مسجد الحرام برمی گردم جز چهارده را می خوانم رمزی در ابتدای آن است ـ الــرـ  همه جلوی هتل جمع شده اند خیلی هاهم از فرط شوق گریه می کنند و من ذوق زده ام ،عجب خوشبختم!

شب مبعث است ، باعبور از کوچه های پر شیب مکه در مسجد دامنه جبل النور توقف کردم تا نفسی تازه کنیم اكثریت از سن و سال بالایی برخوردارند و هر جای دیگری قرار شاید توان طی كردن این راه سخت و دشوار را نداشتند ولی نام حرا به گامها قوت می بخشید ، حرکت به سوی جبل النور و پا نهادن بر سنگهایی که شاید جای پای آن مرد مهربان كه برترین و بهترین بنده خداست و یا اولین مومن تاریخ امام علی (ع) یا وفادارترین زن حضرت خدیجه(س) باشد ، هنگام صعود در دل تاریكی شب با رفاقت ماه و درکمر کش مسیر به نفس افتادن کوه پیمایان با توقفی در اتاقکهایی که متکدیان در سینه کش کوه ساخته اند ! و پاگذاشتن بر پلکانهایی و وجهی بردستانی که کنار پله ها دراز هستند به شوق اینکه بر قله جبل النور وارد شویم و نگاهمان بر غار افتد عجب ابهتی ! چه همتی! راز توکل را در نوردیدن راه درمی یابی! و به صلابت گامهایش و صبوریش واقف میشوی ،تا با این آگاهی به پیروی از خاتم الرسول افتخار نمایی.عجب راهی! چه صبری ! چه استقامت بی نظیری ! طی کردن راه از دامنه تا قله طاقت فرساست با اینکه مسیر هموارتر شده است اما شوق و ذوق در این شب عزیز مسیر را لذت بخش می سازد و خدا ما رادوست دارد کنار غار حرا می رساند در شب مبعث ، همان خدایی كه او را رساند تا وحی را به وی ابلاغ نماید برای رستگاری بشریت،به به چه لطفی و احسانی ، چه شوری ! نمی دانم این لطف مزد كدام كاریست كه انجام داده ام ،كاش می دانستم تا بارها تكرارش كنم. صدای اذان می آیدموسم اقامه نماز صبح است بر بلندای جبل النور کنار حرا نماز را اقامه می کنم . در این روز بزرگ روز نجات انسانها در آنجایی که فرمان خواندن بر پیامبرنازل شد در کنار مکتب نبی امی که در آن شب عالم شد و به همه علوم تسلط یافت و خواند به نام پروردگاری که از علق خلق نمود انسان را ایستاده ام و تكبیر می گویم و تفسیرالله اكبر را می بینم و احساس می نمایم ملموس، نماز گزاردن بر قله ای كه تراوش همه انسانیت از آنجا سر چشمه گرفت لا شریك لك لبیك.

و صدا را می شنوم در ازدحام مشتاقانی که با صدق و صفای باطن بر سنگهای حرا دست می كشند و صورت بر آنان می سایند و به گریه می افتند و خدارا شکر می کنند و صداکه هر لحظه بلندتر می شود ، همه از ملل مختلف تکرار می کنند :یا رسول الله . یا رسول الله . یا رسول الله ...و صلابت حرا با نگاهی که می توان از بلندای کوه بر مسجد الحرام انداخت ! مسیری که او برای تمام کردن مکارم اخلاقی بر گزید و به فرمان خدا خواند وفرمود: :قولوالا اله الا الله تفلحوا و درتکرار از حرا تا مسجد الحرام برای همه نسلها تا بشنوند و امان از آنان که ناشنوایند و راه رستگاری را نشناختند و وای بر کسانی که خود را به ناشنوایی زده اند ! که زلال جاری معرفت از مبعث سرچشمه گرفت و در جریان این زلالی بر بستر كمال ، اندیشه مردم مدار و کفر ستیز مبتنی بر اخلاق توحیدی زاده شد.

 خوشحالم که بر ریگهای شسته از زلالی آب رستگاری بعثت پا نهاده ام . تا شاید با جرعه ای از این دریای معرفت سیراب شوم و سالهاست می گذرد هنوز به آن شب باصفای کنار حرا  می بالم به اینکه عید مبعث نماز صبح را بر سنگهای کنارغار اقامه نموده ام مشعوفم و یاد گرفتم برای فردایی که پیش رو دارم کلمات را با تاسی از عظمت و معنای نهفته در فلسفه بعثت بر زبان آورم تا در این آزمون بزرگ که آزموده می شوم راز خلقت انسان را دریابم که درود و سلام بر آن مبعوث متخلق به حسن خُلق ، که نامش زیباییها را عیان می سازد ، زبان را به كلمه می گشاید ، دل را به معنا رهنمون می سازد و به رهروان امید می بخشد تا با عشق بر برانگیخته شده زیبا روی به حضورش شرفیاب شویم ، موسم فرود است ، از فراز قله نگاهی بر دامنه می اندازم ، حالا به گریه می افتم در تودیعی سخت با حرا منشا رویش کلمه ،اما از صعود دل انگیز  بر بلندای قله جبل النور مسرورم و به عظمت آن شبان امین و انتخابش می اندیشم،به وفای همسرش خدیجه ، ارادت علی (ع) که این مسیر را مشتاقانه برای زیارتش می پیمودند .

انواری که بر آسمان مکه چشم را می نوازند تماشایی تر از همیشه هستند و من غرق در آسمانم و سرشار از شوق که از سرچشمه معرفت حرا می نوشم همان جایی که دنیا در آنجا بود ،با چشم خویش همه دنیا را دیدم در اشكها و لبخندهایی كه آمیخته درهم شده بودند و عظمتی كه هرگز برایش هموزنی نیافتم. براستی نمی توان وصف کرد مثل بارش نم نم باران!و با اندوخته های بسیار در تماشای دنیا ی حرا به دامنه سرازیر می شوم برای خواندن آیاتی که به سوی مسیر هدایت می کنند و شکر نعمتهایی که ارزانی داده است .