ندای معلولین ، همیاری مسئولین !

شوشان: تاریخچه فعالیت جامعه معلولین ایران با هدف حمایت از معلولین جسمی حرکتی، به سال 57 بر می گردد. پس از گذشت 20 سال یعنی در سال 77 شعبه آن در شهر اهواز با همین هدف احداث و آغاز به کار کرد که هم اکنون پس از گذشت 16 سال آمار معلولین این مرکز به یک هزار و 100 نفر می رسد. مصاحبه زیر با رییس هیئت مدیره جامعه معلوین ایران - شعبه اهواز به مناسبت بزرگداشت روز بهزیستی می باشد که آن را می خوانید:

آیا در دیگر شهرهای استان هم برای فعالیت معلولین جسمی حرکتی شعبه یی وجود دارد؟

از سال گذشته بود که توانستیم فعالیت این مرکز را با ایجاد شعبه هایی در شهرستان های امیدیه ، شادگان ، رامهرمز و شوش گسترش دهیم ولی بیشترین آمار اعضای ما مربوط به شعبه اهواز می باشد.

فضایی که برای آموزش مهارت های مختلف در نظر گرفته شده جوابگوی فعالیت اعضای شما است؟

مسلما فضای ما بسیار کوچک می باشد و همین فضای محدود، به همت خیرین استان احداث شده است. با توجه به اینکه برنامه های آموزشی و مهارتی ما در این فضا صورت می گیرد، نیازمند فضای بزرگتری هستیم تا بتوانیم ضمن پرکردن اوقات فراغت معلولین جسمی حرکتی، ایجاد انگیزه برای حضور فعال آنها در جامعه موفق تر عمل کنیم و استعدادهای بالقوه معلولین را به بالفعل تبدیل کنیم و این جز با همت خیرین و مشارکت مردم و مسئولین مهیا نخواهد شد.

اعضای این مرکز تا کنون چه مهارت هایی را فراگرفته اند؟

به کمک جهاد دانشگاهی دوره های کار آفرینی برای شناخت و استفاده مفید از فرصت های شغلی در جامعه به اجرا در آمده که در این خصوص 50 نفر آموزش های لازم را فرا گرفته وگواهی پایانی نیز برای آنها صادر گردید. اما درکنار این دوره ها، آموزش های کامپیوتر، کار روی چوب، شمع سازی، گلدوزی، گلسازی و صنایع دستی به هنرجویان ارائه گردید .

راهبردی کردن این دوره ها چگونه در برنامه شما قرار گرفته است؟

برای راهبردی کردن این دوره های آموزشی سعی کردیم در نمایشگاه های مختلف استان شرکت کنیم و در این خصوص اعضای ما توانستند با به نمایش گذاشتن آثار دستی خود در دومین نمایشگاه نهاد های مردمی استانداری استان در سال گذشته، توانمندی های خود را بر منصه ظهورگذاشته و به عنوان غرفه برتر در نمایشگاه شناخته شوند و این افتخاری بزرگ برای جامعه معلولین خوزستان در شهر اهواز بوده است .

فلسفه ایجاد این موسسات توسط نهادهای مردمی چیست ؟ نقش سازمان بهزیستی به عنوان نهاد دولتی در این راستا چگونه بوده است ؟

فلسفه ایجاد این موسسات این بوده که با مشارکت مردمی احداث شوند و سازمان بهزیستی به لحاظ وظایفی که دولت به آن محول نموده توان ایجاد این موسسات را ندارد اما به عنوان ناظر فعالیت خود را بر این موسسات خود جوش اعمال می کند البته در طی دو سال گذشته همکاری خوبی با ما داشته است.

اشاره کردید که این موسسات توسط خیرین ساخته می شوند، با توجه به اینکه تعداد خیرین در استان خوزستان کم نیست چرا شاهد پیشرفت این موسسات نیستیم و شما پس از گذشت 5 سال هنوز با کمبود فضا مواجه هستید؟ حلقه مفقوده این مشکل کجاست ؟

مسئله مهم این است که تا کنون عملکرد نهادهای مردمی و خیرین هدفمند و منسجم نبوده است از سوی دیگر با توجه به اینکه  دوره هئیت مدیره در این مراکز مدت دو ساله است، شناخت مشکلات و برنامه ریزی برای رفع آنها زمانی بیش از این را می طلبد و همین که برنامه هایی می خواهد انجام شود این دوره مدیریت به اتمام می رسد ولی اگر کسانی که در این جایگاه قرار می گیرند همه یک هدف را دنبال کنند زودتر به هدف اصلی و رفع مشکلات جامعه معلولین خواهند رسید.

چه تعداد از اعضای جامعه معلولین خوزستان – اهواز تحصیلات عالیه دارند؟

7 عضو دکترا، بیش از 300 نفر کارشناسی ارشد وکارشناسی و مابقی مدارک پایین تر را دارند .

بیشترین اعضای شما را خانم ها تشکیل می دهند یا آقایان؟ گروه سنی اعضای جامعه معلولین خوزستان درچه رده سنی است ؟

بیش از 60 درصد اعضای ما را بانوان تشکیل می دهند. طبق اساس نامه معلولین  14 تا 50 ساله می توانند در این مراکز پذیرش شوند و تحت پوشش خدمات آموزشی که ارائه می شود قرار گیرند اما در شعبه خوزستان بین سنین 20 تا 40 سال است و البته اکثر آنها بیکار هستند و شغلی ندارند چرا که حتی فراد سالم هم دچار مشکل اشتغال هستند.

فکر می کنید برای حل مشکل بیکاری معلولین چه کارباید کرد ؟

با توجه به اینکه فضایی ثابت و خاص برای اشتغال معلولین وجود ندارد، اگر خیرین با کمک نهادهای مردمی از جمله جامعه معلولین ، فضاهایی را مهیا ساند که بتوان مشاغل خانگی و هنرهای دستی معلولین فعال در مرکز را درآنجا تولید و به عرضه فروش گذاشت و درآمد زایی برای آنها ایجاد کرد؛ مطمئنن مردم هم حمایت خواهند کرد و با خرید این محصولات تولیدی به حضور فعال تر معلولین و تشویق هر چه بیشتر آنها برای حضور در عرصه های اجتماعی کمک خواهند کرد ولی نیازمند همت خیرین، مشارکت مردم و حمایت مسئولین از جمله نمایندگان هستیم.

گفتید نمایندگان! تا حالا عضوی از نمایندگان مجلس از جامعه معلولین خوزستان بازدید کرده اند و مشکلات برای آنها مطرح شده است ؟

بله برخی از اعضای نمایندگان مجلس شورای اسلامی در خوزستان از این مرکز بازدید کرده اند و شاهد مشکلات ما بوده اند و قول هایی هم داده اند که متاسفانه عملی نشده است و باید توجه بیشتری به معلولین جسمی حرکتی نمایند .

فکرمی کنید حضور معلولین در یک فضای ثابت برای اشتغال ، از لحاظ روحی چه تاثیری برآنها دارد؟

اگر معلولین بخواهند آثاردستی خود را در منزل درست کنند، حمل و نقل این آثار به لحاظ معلول بودن آنها سخت است ولی  بیرون آمدن معلولین  از منزل و کنار هم نوع قرار گرفتن شان در کار باعث می شود که از لحاظ روحی و روانی نشاط بیشتری برای فعالیت های روزمره پیدا کنند و از لحاظ اشتغال هم خود تولید کننده و راه درآمد ثابت داشته باشند تا نگرانی آنها نسبت به آینده شغلی کمتر و امیدشان نسبت به زندگی بیشتر شود.

به عنوان کسی که معمولن با معلولین سر و کار دارید نظرتان در مورد این شعار که معلولیت محدودیت نیست چیست؟

همیشه این شعار را می دهیم که معلولیت محدودیت نیست، اما حقیقت این است که در حال حاضر در کشور ما این موضوع بالعکس شده یعنی معلولیت برای معلولان به یک محدودیت تبدیل شده است. یعنی اگر یک معلول جایی کار کند و بفهمند که او معلول است ممکن است او را به کار نگیرند در صورتی که همان معلول شاید بتواند همان کار را بهتر از یک فرد سالم انجام دهد. لذا باید برای مردم این امر فرهنگ سازی شود که اگر کسی دارای معلولیت است این امر باعث نمی شود که نتواند از مغز و دیگر اعضای بدنش به نحو احسن استفاده نکند.

گواه این موضوع موفقیت اکثر معلولین در دانشگاه و تحصیلات عالیه آنها در مراکز عالی است که نشان دهنده این است که افراد معلول عزم خاصی برای پیشرفت و ترقی دارند ولی با فرهنگی که درکشور ما حاکم است این فرصت و میدان به آنها داده نمی شود تا توانمندی های خود را به عرصه ظهور رسانند.

به اعتقاد شما این فرهنگ سازی چگونه باید صورت گیرد؟

باید ارگان های فرهنگی، صدا و سیما و رسانه ها این فرهنگ سازی را درجامعه ایجاد کنند و افکار عمومی را نسبت به این موضوع که معلولیت، محدودیت نیست آگاه نمایند. باید شفاف سازی کنند که اگر فردی معلولیت دارد با فکرش کارهایی می تواند انجام دهد که شاید فوق توانایی هایش باشد و افراد عادی نتوانند اینگونه عمل نمایند .

سخن آخر؟

از تمام مسئولین و خیرین می خواهم که به عنوان یک هم فکر با جامعه معلولین درارتباط باشند وآنها را همراهی کنند واگر قرار است برای معلولیت زدایی هزینه یی دراستان یا شهر ما شود با متولی کار یعنی جامعه معلولین هم هماهنگ وهم فکر شوند تا بتوانند به بهترین شکل خدمات رسانی به جامعه معلولین را داشته باشند. خیلی از موسسات خیریه کمک های مردمی را در قالب صدقه انجام می دهند و به نظر من این امر بد است چرا که نباید محروم یا معلول صدقه خور بار بیاوریم بهتر است کمک های مردمی هدفمند و ساماندهی شود تا بتوان برای معلولین اشتغالزایی کرد.

ما باید ماهی گیری را به معلولین آموزش دهیم یعنی به آنها یاد دهیم که با حاصل دسترنج  شان  برای خود درآمدزایی کنند  و استقلال شغلی پیدا کنند. ما محیط کار را فراهم می کنیم و آنها هم باید اراده کنند و بخواهند که از این وضع رهایی یابند. ماباید برای آنها فرصت شغلی ایجاد کنیم تا آنها وارد عرصه میدان شوند و توانمندی های خود را به عرصه ظهور برسانند و در آمدزایی داشته باشند.

گفتگو: شوشان - شهرزاد امیری