جایگاه خرده فرهنگ های ایرانی در رسانه های جهانی

دنیای امروز، دنیای تفاوت هاست، دنیای نو اندیشی و نوگرایی است، به سرعت در حال حرکت، سریع و شتابان، گرچه برای نزدیکی افراد شش و اندی میلیاردی کره زمین "دهکده ارتباطات" را مأمن رفع نیازهای اجتماعی معرفی کرده اند اما اینگونه به نظر می رسد در این دهکده بزرگ، فرهنگ هایی که نتوانسته اند خود را جهانی سازند و در حد محلی خویش (LOCAL) باقی مانده اند کم کم دارند محو می شوند، (فرهنگ ها و خرده فرهنگ هایی که زمانی ریشه و اساس تمدن ها مثال زدنی تاریخ بشریت بوده اند)، سنت (TRADITION) کلید واژه این فرهنگ های عمدتاً شرقی بوده است. تصمیم گیری بر اساس عرف و سنت شرقی همانند چوب خشک قانون غربی عمل می کرد و این سنت بود که تعیین می کرد خط قرمز کجاست؟

ورود تکنولوژی غربی به کشورهای شرقی قبل از آنکه در کشور مقصد بومی شود، دامن بومیان را چنان گرفت که اصل ها و ارزش ها فراموش و نگاه عمیق و ژرف گرایانه شرقی جای خود را به سطحی نگری غرب داد. نبرد سنت و مدرنیته بعد از گذشت قرن ها از انقلاب صنعتی، داستان های دردناکی را در کتاب قطور خود به همراه دارد. مقاومت، مقاومت، پیروزی و شاید هم شکست، انقلاب ها پدید آمدند، هند، ایران و ... اما دنیای امروز، دنیای نوگرایانه ای است، انسان هم همیشه به دنبال نوگرایی و تجدد است. البته گاهی این انسان نوگرا دلش تنگ می شود برای سنت، عرف و گذشته، این دلتنگی نسل به نسل کمتر می شود، بی رنگ و بی هویت، انگار وجود نداشته است! گاهی با تعجب به آن نگاه می کند، به لباس های موجود در موزه های مردم شناسی یا به نوای موسیقی مقامی محلی، فرقی نمی کند او الان دیگر به تنها چیزهایی که فکر نمی کند همین سنت هاست. او در خانه، کنار رایانه شخصی نشسته و در "دهکده ارتباطات جهانی" فقط با یک کلیک سفر بدون هزینه ای خواهد داشت. فرهنگ های محلی در حال نابود شدن هستند و این واقعیت تلخی است که باید آنرا پذیرفت، از سوی دیگر نگاه تک بخشی به احیاء همه فرهنگ ها یعنی مرگ خرده فرهنگ هایی که در این نگاه قرار نمی گیرند. تصور نگارنده بر آنست که اگر این خرده فرهنگ ها با نگاه ملی احیاء شوند و عدالت در پویای آنان اجرا و در نهایت با نگاهی کارشناسانه، فرهنگ محلی (LOCAL) با فرهنگ جهانی (INTERNASHONAL) تلفیقی مهندسی به خود بگیرد، سنت در کنار مدرنیته مجال ارزشمند دیگری به خود خواهد گرفت. در این میان کشوری چون ایران که از این ویژگی (وجود خرده فرهنگ ها و تنوع اقوام) برخوردار است با تدبیر مسئولان می تواند تفکر خودباوری ملی را در پویای فرهنگ های محلی جستجو نماید. این جستجو مشروط به آنست که از ابزار موجود (رسانه ملی، مطبوعات و ...) استفاده مطلوبی شود. تا ایرانی امروز در کنار حضور اجباری اش در دهکده ارتباطات جهانی این مهم را جهانی سازد. هر چند که در سالهای اخیر فعالیت های زیادی در حیطه مذکور در سطح صدا و سیما و مراکز استانی این سازمان انجام شده اما بنظر می رسد با توجه به حضور شبکه های متعدد ماهواره ای که فرهنگ محلی مکزیک و کلمبیا و برزیل و هند را در شبکه هایی مانند FARSI 1 ، PMC FAMILY ، GEM و شبکه های دیگر به نمایش می گذراند، گام های اساسی تر، می تواند حمایت از هنرمندان بومی ومعرفی توانمندی های محلی در سطح جهان باشد.