- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
زمان بابادی شوراب
صرفا برای این است که از قافله منافع شخصی جا نمانده و پس از کسب مسئولیت ، آن جایگاه را ملک شخصی خود دانسته تا از این طریق بتوانند کسب درآمد نمایند و یا با توزیع بخشی از آن به افراد بالاتر و هم جناحی راه را برای ترقی خود هموار نموده و یا این کاسبکاران حداقل با دادن اجاره ، جایگاه فعلی خود را حفظ کنند.
قطعا این طرزتفکر برای کسب جایگاه با هدف خدمت رساندن به مردم و جامعه نبوده و همه این تلاش ها برای بهتر رسانیدن دست خود به سفره نظام برای برداشتن سهم بیشتر می باشد.
در عصر جدید استعماری ، این نوع نگرش جهان سومی به سرمایه های ملی ملت ها توسط افرادی که با ظاهر خودی انجام می شود و می توان آن را یک پدیده شوم و نامیمون برای جلوگیری از پیشرفت این جوامع به حساب آورد که شدت و ضعف آن در کشورهای جهان سوم با توجه به نوع فرهنگ و مذهب متفاوت است.
متاسفانه در کشورما به عنوان یک کشور اسلامی و دارای تمدن کهن و فرهنگی غنی و شهرت در مهین پرستی قبح آن از بین رفته و این افراد بدون داشتن ابا و رودربایستی اقدام به دست درازی به اموال دولتی(امانت مردم در نزد مسئولین) نموده و هروقت بدلایلی برای آنان مشکل ایجاد شده و در تسویه حساب های دسته ای و حزبی دست شان رو شده و برای این عمل آنان مجازات در نظر گرفته می شود درکمال پررویی و با وقاحت تمام می گویند ما سهم خود را از سفره نظام برداشت نموده ایم و این عمل توسط خود و نزدیکان و هم جناحی های آنان توجیه و صحه گذاشته می شود.
با توجه به اینکه قانون هم در این زمینه مجازاتی برای این افراد تعریف و تدوین نکرده اینان با عوام فریبی کار خود را محق جلوه داده و این عمل و کار را قانونی عنوان نموده اند.
متاسفانه گروه های سیاسی نیز برای در صحنه ماندن خود از طریق استفاده و کسب این نوع سرمایه ها برای حمایت از افراد باند و گروه خود در حال نهادینه نمودن این فرهنگ و تفکر خانمان برانداز در جامعه می باشند.
همچنین گروه های سیاسی موجود و صاحب نفوذ بدنبال این هستند که ازسفره نظام حقی برای خود قایل شده و بدون اینکه توجه داشته باشندکه سفره نظام حق شخصی و جناحی افراد نیست و متعلق به آحاد جامعه می باشد و نحوه برداشت از آن را قانون باید مشخص کند.
اگر بر فرض مثال بخواهیم معیارهای محق بودن برداشت از سفره مردم را برای افراد جامعه تعریف نماییم ، انسان هایی وجود دارند که با دادن خون ، جوانی ، اعضای بدن و یا نزدیکان خود به گردن نظام و مردم جامعه حق دارند و می توان گفت خیلی بیشتر از مدیرانی که با لابی گری و به ناحق همه عمر خود را در کسوت مدیریتی گذرانده اند محق تر می باشند.
همچنین اگر هر کسی بخواهد با منطق و اختیار خود دست به این کار زده و توجیهی مانند برداشت سهم خود از سفره نظام به هر دلیل تعریف نمایند و هیچ موانع قانونی در سوء استفاده خود احساس نکند قطعا این نگاه موجب هرج و مرج و در نتیجه نابودی و اضمحلال آینده مملکت اسلامی عزیزمان گردد.
در اصل این مسئولین خود را با مردم و آینده این مملکت ، بیگانه دانسته به همین جهت به دنبال برداشت بیش از حد از ذخایر مملکت بوده و با سوء استفاده های مالی کلان و سرمایه گذاری آن در کشورهای دیگر و سوار شدن بر قایق های نجات ، کشتی سوراخ شده مملکت را با سرنشینان آن که متعلق به این مرز و بوم می باشند تنها گذاشته و از دور شاهد و نظاره گر غرق شدن مسافران آن در آینده خواهند بود ، بدون اینکه در نظر بگیرند که بستگان و نزدیکان شان در این کشتی در حال نابودن شدن بوده و با علم به اینکه می دانستند خود باعث و بانی سوراخ شدن کشتی مردم شده اند با سوار شدن بر قایق های نجات(سرمایه های به تاراج برده شده) از معرکه فرار می کنند.
reza
| 
۱۰:۳۳ - ۱۳۹۵/۰۶/۱۲
پاسخ
ما در شرکت مان معاون دارم 14 سال در این پست کار می کند و مدیرانی داریم که 10 سال در یک مسئولیت هستند / این درد در اکثر سازمان ها وجود دارد