همدستی مارادونا - ریکلمه و خداداد برای تلخ‌کام کردن قرمزها!

احسان محمدی - پرسپولیس تهران در نخستین گام از جام حذفی مقابل قشقایی شیراز در ضربات پنالتی شکست خورد و حذف شد. مسابقه پرهیجانی که البته یک عصر تلخ را برای قرمزها رقم زد. آنها مقابل تیمی شکست خوردند که بعید است بسیاری تا قبل از قرعه کشی جام حذفی حتی خبر داشتند اصلاً تیم فوتبالی با عنوان «قشقایی» در فوتبال ایران حضور دارند!

عصر جمعه ای تلخ که با انبوه کُری خوانی ها و متلک های طرفداران استقلال همراه شد. چیزی مثل این؛ از شکست خوردن پرسپولیس مقابل قشقایی نباید تعحب کنید. اینا حدوداً تو یه سطحن. هیج کدوم تو ده سال گذشته جام نگرفتن!

جام حذفی همیشه از این قصه ها دارد. استقلال تهران هم سال 85 با شکست در وقت های عادی برابر مقاومت بسیج فارس از دور مسابقات فوتبال جام حذفی باشگاههای کشور حذف شد. تیمی که الان دشوار بتوان از آن ردی پیدا کرد. آنها در سال 88 هم مقابل تيم فوتبال مس رفسنجان مغلوب شدند و از جام حذفی کنار رفتند.

یکبار در مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی سال 67، هم آبی پوشان در حالیکه بازی رفت را در تهران 2-1 مقابل ایرانجوان بوشهر برده بودند و در بوشهر با باخت 3- صفر یکی از سنگین ترین شکستهای تاریخ خود را متحمل شدند. بدین ترتیب استقلال از مسابقات حذف شد. 

اما خبر رسید که تیم ایرانجوان از بازیکنی استفاده کرده است که در این فصل برای یک تیم خوزستانی در مسابقات آن استان بازی کرده است. استقلال به کمیته انظباطی شکایت کرد و نتیجه را 3- صفر به نفع خود برگرداند. طبق مقرارت ان زمان یک بازیکن در طول سال فقط باید در یک تیم بازی می کرد.

اما انگار این جام قرار است همیشه پرسپولیسی ها را غافلگیر کند. پرسپولیس در سال 65 با وجود همه ستارگانش به جز ناصر محمدخانی مصدوم و با حضور سلطانی، پنجعلی، فنونی زاده، انصاری‌فرد، سیدعلیخانی، پروین، شاهرخ بیانی، عربشاهی، رحیم یوسفی، پیوس و عباس کارگر از حریفش خیبر خرم آباد یک ـ صفر شکست خورد! از این شکست به عنوان مهمترین شگفتی تاریخ جام حذفی یاد می شود. رضا محمدی اصل زننده گل لرستانی ها بود. پرسپولیس حذف شد و خیبر روحیه گرفته تا فینال رفت و در فینال با شکست 2 ـ صفر برابر ملوان از کسب عنوان قهرمانی بازماند.

آنها در سال 63 مقابل کیان هم شکست خوردند و حذف شدند. در اسفند 67 هم به شاهین اهواز باختند و حذف شدند. تیمی که البته همه را غافلگیر کرد و قهرمان جام حذفی شد. اما اگر فکر می کنید شکست مقابل قشقایی تلخ ترین شکست قرمزها در جام حذفی است اشتباه می کنید. آنها در این جام حتی سابقه شکست 6-0 را هم در کارنامه شان دارند!

پرسپولیس بعد از آن دیدار تلخ و جنجالی مقابل استقلال که به محرومیت تعدادی از ستاره هایش از جمله رضا شاهرودی و مجتبی محرمی و احمدرضا عابدزاده و بهزاد داداش زاده و فرشاد پیوس منجر شد، با ترکیب نادر باقری، امیر موسوی نیا، بهروز رهبری فر، علی پاینده دلدار، افشین ناظمی، حسین عبدی، محمود کلهر، محسن عاشور(کاپیتان)، مهراب بهروزی، محمد پیرهادی و محمدرضا غلامی(از دقیقه 56 هوشنگ خان محمدی) مقابل فتح قرار گرفت که روی نیمکتش همایون شاهرخی را داشت و حسین فرکی دستیارش بود.

برای فتح که آن روزها به لیگ منطقه ای ایران راه نیافته بود و تیمی درجه دوم به حساب می آمد این بازیکنان بازی کردند؛ حسین اینالو، قاسم نظری، نادر خمس آبادی(کاپیتان)، رضا کنگرانی، هادی کافی ( از دقیقه 84 کاظم محمودی)، رضا رضایی کمال ( از دقیقه 63 رامین استوان)، یدالله اکبری ( از دقیقه 75 کیومرث کاظمی)، خداداد عزیزی و مهدی فلامرزی.

15 هزار تماشاگری که آن بازی را در 31 شهریور سال 73 از روی سکوهای ورزشگاه آزادی دیدند می دانند که اگر بخت با فتح یار بود ممکن بود پرسپولیس را با شکستی دو رقمی بدرقه کنند! در آن بازی علاوه بر مهدی فلامرزی، نادر خمس آبادی، رضا رضایی کمال و سهراب خمس آبادی که هر کدام یکبار گل زدند، بازی درخشان خداداد عزیزی در یادها مانده است. دو گل فوق العاده زد و یک پنالتی گرفت و می گویند در داخل رختکن مدام فریاد می زد که چرا موقعیت ها را گل نکرده اند تا پرسپولیس را با 10 گل شکست دهند!

برای قرمزها عصر جمعه تلخی بود. اینکه مهدی شیری با محاسنی سفید و اضافه وزنی آشکار که او را به بازیکن تیم پیشکسوتان شبیه کرده بود، در میانه میدان عملاً توانست بر چهار هافبک پرانرژی و جوان پرسپولیس ( محسن مسلمان، فرشاد احمد زاده، کمال کامیابی نیا و احمد نوراللهی) غلبه کند اندازه کافی گزنده است.

مهدی شیری شوربجه در برق شیراز ستاره شد. از استقلال  اهواز به استقلال تهران پیوست، در چند بازی نخست خوش درخشید اما به سایه رفت و بعد از چند فصل در صبای قم و برق شیراز به پرسپولیس علی دایی آمد و قهرمان جام حذفی ایران شد.

او پرنوسان بازی می کرد. گاهی آنقدر چشم نواز که همه می گفتند علی کریمی جدید فوتبال ایران است، گاهی آنقدر روی کارهای انفرادی اصرار می کرد که صدای هواداران را در می آورد. اما همیشه به همین سبک بازی می کرد. کم می دوید، نرم و آرام به توپ ضربه می زد و بیش از اندازه باهوش به نظر می رسید. در روزهایی که هنوز دریبل های کشویی و ضربات چیپ چندان متداول نبود مهدی شیری چیپ می زد. استیل بازی و حتی چهره اش به خوان ریکلمه آرژانتینی شباهت داشت. 

شیری در پرسپولیس دو - سه پنالتی هدر داد اما حالا در لباس قشقایی در ضربات پنالتی مثل یک لیدر تیمش را هدایت کرد و ضربه سرنوشت سازی را به گل تبدیل کرد که پرسپولیس را به سقوط نزدیک کرد. 

مهدی شیری در سال 88 در داربی پرسپولیس - استقلال پنالتی هدر داد، توپ او را طالب لو برگرداند اما ضربه عادل کلاه کج به گل تبدیل شد تا نام این شیرازی سختکوش در میان گلزنان تاریخ داربی ثبت نشود.  

شیری اما حالا با محاسن سفیدش در شیراز، شهری که زمانی به برق و فجرش می نازید، یکبار دیگر در شمایلی که به ترکیب مارادونا و ریکلمه شباهت داشت توانست در 38 سالگی، 120 دقیقه بدود و تیمش را مقابل پرسپولیس و برانکو به موفقیت برساند. موفقیتی که جوان های ایل قشقایی را با آن کلاه های دوست داشتنی به خیابان آورد تا جشن بگیرند. یک پیروزی درخشان که ممکن است به بزرگترین دستاورد تاریخ این باشگاه  تبدیل شود.

پرسپولیس جام حذفی را با ناکامی ترک کرد. برای بازیکنان تیم قشقایی که از دیده شدن در قاب دوربین و پخش زنده لذت می بردند و با تمام وجود بازی می کردند باید دست زد، بازی آنها آمیزه ای از شجاعت و فداکاری بود. چیزی که فوتبال را زیبا می کند.