چرا مسئولین بی کفایت استعفا نمی دهند و نمی روند؟!

نشریه راوی خوزستان : آمدن معاون فرهنگی ارشاد خوزستان به دفتر نشریه راوی سببی شد تا این مطلب را با گفته های ایشان شروع کنیم و در ادامه به بحث اصلی بپردازیم. حمیدی نژاد معتقد است که انتقاد کردن مطبوعات عیب و اشکال نیست بلکه انتقاد کردن حُسن رسانه هاست. اشکال جدی ما به رسانه های مکتوب استان این است که رکن چهارم دموکراسی هستند پس این رکن چهارم کجاست و چرا به آن عمل نمی شود؟ مطبوعات استان 93 درصد تقلیدی و برداشتی ست و ورودشان به مسائل استان یک ورود جدی و تاثیر گذار نیست. در واقع قلم به دستان انگشت شماری در استان وجود دارد و برای همین هر چند از نظر کمّی مطبوعات استان سرآمد است اما از لحاظ کیفی خیلی جای کار دارد. مطبوعات باید به عنوان منتقدین دلسوز به مسائل ورود پیدا کنند و از انتقادات "سازنده " نهراسند.

وی مثالی نیز در این زمینه می زند : موضوع تصادف اتوبوس دانش آموزان عازم مناطق عملیاتی در جاده های خوزستان. وی می گوید : اگر مطبوعات در این مسئله ورود پیدا نکنند ما گله مند می شویم. در این مواقع، رسانه ها باید منتقد باشند چرا که یک بحث جدی ست. البته هیچ کس بر روی آمدن دانش آموزان به مناطق جنگی بحثی ندارد. آمدن به مناطق جنگی، یادآوری رشادت ها، زنده شدن خاطرات، از جان گذشتگی ها و فداکاری ها و .... همه قبول دارند و باید کاروان راهیان نور هر روز پویاتر از دیروز شود اما بحث اصلی، بحث جاده هاست، بحث ایمنی وسایل نقلیه و بیمه دانش آموزان و .... است که مطبوعات باید به این مسائل ورود پیدا کنند.

رسانه ها باید به این موضوع بپردازند که چرا حادثه مرگبار اتوبوس معلمان که چند سال پیش اتفاق افتاد دوباره همین حادثه و در همان نقطه برای دانش آموزان روی داد؟ باید رسانه ها به این نوع مسائل بپردازند تا حل شود و این اتفاقات دوباره تکرار نشود. البته انتقادات باید سازنده باشد نه مخرب و در کنار هر انتقادی چند پیشنهاد نیز برای بهتر شدن اوضاع مطرح شود.

این ها گلایه های حمیدی نژاد معاون فرهنگی ارشاد خوزستان است از برخی مطبوعات که رسالت خود را به فراموشی سپرده اند. البته این نکته را باید در کنار نصیحت های دلسوزانه معاون فرهنگی ارشاد مطرح کرد که برخی مسئولین متاسفانه گوش شنوایی ندارند و با کمترین انتقاد ، انگ «تشویش اذهان عمومی» می زنند و مطبوعات را به پیچ و خم دادگاه ها می کشانند تا دست از انتقاد بردارند. مگر رسانه های استان از جاده آبادان - ماهشهر موسوم به جاده مرگ کم نوشتند؟ بازتاب این مطالب چه شد؟  تنها چیزی که مشاهده کردیم این بود که روز به روز بر تعداد تصادفی ها افزوده شد به گونه ای که اکنون تعداد کشته های این جاده به 1400 نفر رسیده است! مسئولین مربوطه هم کک شان نگزیده و هر روز وعده می دهند. بعد از آخرین وعده نیز چند نفری در این جاده کشته شدند. مقصران اصلی این نوع حوادث، فضایی و مریخی نیستند که ناشناخته بمانند. از مسئول اصلی در وزارتخانه تا مسئول ذی ربط در استان باید جوابگوی سهل انگاری های خود باشند. آیا در طی این سال ها جوابگو بودند؟ برخی ها آن قدر به میزشان دلبسته اند که با دیدن این ناکارآمدی ها حتی حاضر به استعفا هم نیستند.

مسئول کلمه اي است بر وزن مفعول که از زبان عربي وارد زبان فارسي شده و امروز يکي از مصطلح ترين واژه‌ها در ذهن و زبان ايرانيان است. معناي  اين واژه آن چنان که در تعريف اسم مفعول مي‌گويند يعني کسي که زير سؤال است، کسي که از وي پرسيده مي‌شود يا کسي که بايد از وي پرسيده شود. اين واژه اما آن چنان که اين روزها و اين سال ها مصطلح شده نه تنها هيچ تناسبي با اسم مفعول ندارد بلکه همه قواعد زبان را نيز بر هم زده و ادعاي فاعليت دارد. بنگريد به پاسخ‌هايي که برخی مسئولان مي‌دهند. هيچ کدام نشان نمي‌دهد که مسئول بايد مورد سؤال واقع شود. اين روزها مسئولان آن قدر بزرگ شده است که از موضع دفاعي به موضع تهاجمي نقل مکان کرده اند. پاسخ یکی از مسئولین به اتفاق آتش سوزی در مدرسه شین آباد را بخوانید : واکنش وزیر آموزش و پرورش در گفت‌وگو با خبرنگاران وقتی پرسشی درباره استعفای او به دلیل بروز حادثه آتش‌سوزی در دبستان شین‌آباد طرح شد، گفته است: خبرنگاران چی؟ شما را برکنار کنیم یا نه؟ اگر به موقع خبر می‌دادید مواظب مدرسه شین‌آباد پیرانشهر باشید، این اتفاق هرگز رخ نمی‌داد !