چراغ راهنمایی!

به عنوان شهروندی که در یک شهر زندگی می کنید، گاهی برای شما پیش آمده است که پس از طی کردن مسیری مشخص، با چراغ راهنمایی حین رانندگی مواجه شوید؛ اگر چراغ راهنمایی سبز بود لبخندی را روانه لب هایتان می کنید و با آرامشی خاص نشأت گرفته از امنیتی که در چراغ سبز وجود دارد عبور می نمائید و به راه خود ادامه می دهید. اگر چراغ راهنمایی به رنگ زرد در آمد با کمی احتیاط و قدری حساسیت بیشتر، تلاش می کنید تا به مقصود خود که عبور عاقلانه از چراغ راهنمایی است، برسید.

برخی افراد، گاهی برای عبور از چراغ زرد راهنمایی پای خود را قدری بیشتر از حد معمول بر روی پدال گاز فشار می دهند تا مبادا چراغ قرمز نصیب شان شود و بخواهند مدت زمانی را هر چند کوتاه برای توقف، پشت آن صرف نمایند. اینجاست که وقت برایشان ارزشی دو چندان پیدا می کند! تا جایی که حاضرند برای حل موضوع و استفاده بهتر از وقت، گاهی خطا کنند و قانون را نادیده بگیرند، غافل از اینکه در آن سوی چراغ قرمز، ممکن است خطری در ابتدا خود و بعد دیگران را تهدید نماید. البته با وجود سیستم های هوشمند و دوربین های تعبیه شده در میادین و چهار راه ها کمتر کسی به خود اجازه می دهد از قانون تخطی کند.

رعایت قانون در هر جامعه ای امری بدیهی است و رعایت نکردن آن به طور یقین ناهنجاری های متعددی را به وجود می آورد ، لذا اگر همه افراد جامعه خود را ملزم به رعایت قوانین حاکم بدانند کمتر با مشکلات اجتماعی در سطح جامعه مواجه خواهیم شد.

مقصود از ارائه این مطلب یادآوری قانون و مقررات دنیای مادی نیست، بلکه تلنگری است برای اینکه بدانیم، در زندگی معنوی هم چراغ های راهنمایی با همان سه رنگ وجود دارند. در اصل فلسفه این رنگ ها در زندگی مادی برای ما تداعی می شود و روزانه مصادیق بارزی از این اخطارها را در زندگی روزمره مشاهده می کنیم.

در آیه هجدهم و نوزدهم سوره مبارک اسری آمده است "هر كه دنياى نقد و زودگذر را بخواهد ما هم برايش در آن عجله مى كنيم. البته براى هر كه بخواهيم و هر قدر كه بخواهيم، آنگاه جهنم را برايش معين مى كنيم كه ملامت زده و رانده شده در آن شود (18) هر كه آخرت را بخواهد و كوشش خود را همه براى رسيدن به آن قرار دهد آنان سعي شان قبول شده و صاحب اجر خواهند بود(19)"لذا خوب است همواره به یاد داشته باشیم که برای داشتن یک زندگی معنوی خوب نیز می بایست خود را ملزم به رعایت قوانین الهی بدانیم و حد و مرزها را رعایت کنیم ،تا به یاری خداوند متعال در زمره رستگاران قرار بگیریم.

در زندگی معنوی هم بر سر هر چهارراهی چراغ راهنمایی وجود دارد،انسان می بایست همواره از چراغ سبز که نمادی از هدایت و نشان دهنده صراط مستقیم است عبور کند، چراغ زرد برای احتیاط است و هر موضوعی را که ممکن است در خصوص آن تردید داشته باشیم می بایست برای خود چراغی زرد ، تلقی کنیم و با احتیاط کامل از آن عبور و در صورت نداشتن اطلاعات کافی از مراجع مربوط استفتاء نمائیم و چنانچه در جایی احساس کردیم که ممکن است عصیان کنیم متوقف شویم و در مورد آن تحقیق نمائیم و با تفکر،تدبر و تأمل تصمیم گیری نموده و هرگز به خود اجازه ندهیم از چراغهای قرمز زندگی معنوی مان گامی فراتر گذاریم و قوانین الهی را نادیده بگیریم.

به فرمایش حضرت امام خمینی (ره)"عالم محضر خداست"،لذا اگر انسان خود را در محضر خدا ببیند معصیت نمی کند، اعمالش نیز خدایی می شود و آلوده گناه نمی شود و همواره به "چراغ های سبز و زرد و قرمز" زندگی مادی و معنوی خود توجه می نماید.