مهمترین و بزرگترین خطری که ایران اسلامی ما را در آینده بیشتر از هر خطر دیگری تهدید می کند، عدم همراهی نسل جوان مملکت با آرمانها و اهدافی است که تا کنون بنام انقلاب اسلامی به زبان ها و اشکال مختلف تعریف و تبیین شده اند.

مهمترین خاستگاه این خطر جایی است که نسل جوان و بالنده بین نیازها، علاقه مندی ها، آرزوهای خود و آنچه می بیند و به او وعده داده می شود، سنخیت کافی را مشاهده نمی نماید.

ناچاریم، بپذیریم که هر نسلی با توجه به شرایط و مقتضیات روزگاری که در آن زندگی می نماید دغدغه ها، نیازها و علاقه مندی های مخصوص به خود را دارد، که این خواسته ها با آن شرایط مطابقت دارند. در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد( جلد 20، صفحه 267، حکمت 102 ) از لسان مبارک و حکمت خیز مولای متقیان حضرت امام علی علیه السلام آمده است:« لا تَقسِروا اَولادَكُم عَلى آدابِكُم، فَاِنَّهُم مَخلوقونَ لِزَمانٍ غَيرِ زَمانِكُم »، « آداب و رسوم خود را به فرزندانتان تحميل نكنيد، زيرا آنان براى زمانى غير از زمان شما آفريده شده ‏اند»، ناظر و مؤید همین معنا و واقعیت غیر قابل انکار و بسیار مهم است.

همه ی انقلاب ها نقطه ی آغازی دارند که در روزها و سالهای آغازین شان همه چیز تحت تأثیر شعارها، احساسات و فریادهاست. بعد از مدتی محتاج تثبیت می شوند، زیرا برای همیشه نمی توانند در آن بستر آغازین توقف نمایند. لذا وقتی ساختارهای لازمه شان شکل گرفت، بصورتی طبیعی از شعار فاصله گرفته و به واقعیت ها و مقتضیات آن روی می آورند. حال اگر به هر دلیل و بهانه، انقلابی نتواند خود را از شرایط آغازین رها ساخته و به تثبیت و بعد از آن به شکل گیری منطقی ساختارهای مناسب و بازنگری در اهداف و مأموریت هایش فکر کند، طبیعی است که نسل هایی که در آن نقطه ی آغازین نبوده و بعدا متولد شده اند، ممکن است به دلایل مختلف نتوانند احساس درست و مشترکی به آن داشته باشند. لذا بین خود و انقلاب و اهداف و آرمانهایش فاصله ای را احساس می نمایند.

چاره ی کار چیست؟

چاره ی کار، پاسخی منطقی و واقعی است که ما می بایست برای یک پرسش اساسی داشته باشیم؛« ضرورت پایه ریزی و مشارکت در یک انقلاب، علیرغم وجود همه ی سختی ها و هزینه ها چیست؟ »

ساده ترین و همه فهم ترین پاسخ لابد این جواب است که؛« نپذیرفتن وضع موجود و رسیدن به وضعیتی مطلوب ». حال اگر این وضع مطلوب، به عنوان مهمترین شاخص یک زندگی شرافتمندانه، برای یک کشور توسعه یافته همیشه مد نظر باشد، پس لازم می آید که چنین وضعیت مطلوبی، دچار خدشه نگردیده و با خطر جدی مواجه نگردد.

اینجاست که بصورتی طبیعی و منطقی درمی یابیم که هر نسل در پی فرصت و وضعیت مطلوب برای خود بوده و خواهان پدید آوردن آن است. پس واجب است تا به فراخور هر نسلی، آرمانها، اهداف و مأموریت ها بازتعریف شده تا بر اساس آن، نیازهای هر نسلی را پاسخگو بوده و به شکلی مطلوب برآورده سازند. در غیر اینصورت« خطر فاصله »، همیشه بصورتی بالقوه مانند؛ « شمشیر داموکلس » بالای سر هر انقلابی بوده و آن را به اشکال مختلف تهدید می نماید و بی شک انقلاب اسلامی ما نیز از این قائده ی طبیعی و تجربه شده، مستثنی نخواهد بود.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

نظرات بینندگان

غیر قابل انتشار: ۰

انتشار یافته: ۱

سیدخداساز آبشنگ

۱۷:۳۲ - ۱۳۹۵/۰۹/۰۶

پاسخ

درود خدا براستاد عزیز وخوش قلم جناب محمد سعید بهوندی؛

به نکته بسیارظریف وواقعی اشاره فرمودید بله بشرو بشریت دائما دستخوش تغییرات بوده وهست ونسل به نسل تلاش میکنند که به نوآوری وتغییر شرایط موجود دست یابند واین واقعیتی غیره قابل کتمان هست
البته مستحضرهستید که اسلام دین کامل وروشنی هست و همواره تحت نظر امامان وپیشوایان ومراجع تقلید با رشد بشریت درطی 1400 سال گذشته همسو وبه روز بوده وهست و انشاالله خواهد بود اما در این خصوص بنده بانظرشما کاملا موافقم ومعتقدم پیشگیری همیشه بهتراز درمان هست لذا زمامداران دین مبین اسلام قطعا باید ضمن آشنایی باخواسته ها ونیازهای نسل جوان امروز برای حفظ روحیات جوان مومن واسلامی کوشا باشند .

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه